عنوان پایان‌نامه
گفتمان نو در افغانستان
- رشته تحصیلی
- علوم سیاسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP2762;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 48505
- تاریخ دفاع
- ۰۴ اسفند ۱۳۸۹
- دانشجو
- عبدالله ذکاوت
- استاد راهنما
- احمد خالقی دامغانی
- چکیده
- جامعه افغانستان بدلیل ماهیت سنتی و دینی خود همواره ساختار قومی و قبیله ی داشته است. در جامعه سنتی معمولا باورها، آداب و رسوم قومی-قبیله یی از عناصر سازنده هویت به حساب می آید. از این حیث، در افغانستان بنا به ماهیت سنتی آن هویت ها همواره مطابق باورهای دینی و سنت های قومی- قبیله یی برساخته می شود. اسلام اما به عنوان دین مشترک مردم افغانستان اگرچه از ظرفیت زیادی برای انسجام و اتحاد اجتماعی برخوردار است، ولی این مؤلفه مهم بدلیل درهم آمیختن با سنت های قومی و قبیله یی هیچگاه نتوانسته است سامان سیاسی- اجتماعی مشترکی برای پیروان مذاهب مختلف در این جامعه بوجود بیاورد. تنها رویارویی این جامعه با دشمن مشترک است که باعث وفاق اجتماعی در این خاک واره گردیده است. جهاد و دفاع از وطن در برابر دشمن خارجی، گفتمان مجاهدین را به عنوان یک گفتمان ملی و متحد بوجود آورد. گفتمان مجاهدین در آغاز از استقبال خوب مردمی برخوردار گردید، اما دخالت های خارجی و ضعف درونی مجاهدین این پیروزی زودهنگام را به تلخ کامی جنگ های داخلی مبدل ساخت. بدین سان، پایان نافرجام جنگ علیه دشمن خارجی بار دیگر سرباز کردن شکافهای قومی و مذهبی را بدنبال داشت. ناکامی و ناتوانی مجاهدین در ایجاد نظم و امنیت، و گسترش نابسامانی های سیاسی و اجتماعی زمینه ساز ظهور گفتمان طالبانیسم در این جامعه گردید. طالبان که با شعار ایجاد نظم و امنیت و تطبیق شریعت پا به عرصه وجود نهاد، در ابتدا توانست تصورجمعی مردم را جلب نموده و به گفتمان مسلط تبدیل شود، اما دیری نپایید که تضاد درونی و تناقض ماهوی آن آشکار گردید. گسترش فساد، ظلم و استبداد، نادیده انگاشتن حقوق شهروندی، نقض قوانین بین المللی و بی اعتنایی به ایستارها و هنجارهای جهانی، گفتمان طالبانیسم را با بی قراری و بی اعتباری روبه رو ساخت و در نهایت این گفتمان با ظهور گفتمان دمکراسی به حاشیه رانده شد. حادثه 11 سپتامبر2001 ، حمله آمریکا به افغانستان و سقوط رژیم طالبانیسم نقطه عطف تازه ای در حیات سیاسی این کشور بود. بی قراری گفتمان طالبانیسم بستری مناسب برای گفتمان نو به وجود آورد. گفتمان جدید در قالب گفتمان دمکراسی توانست تحت الزام های بین المللی و شرایط و مقتضیات داخلی جامعه افغانستان با صورت بندی کاملا متفاوت به گفتمان مسلط تبدیل شود. اما امروز علارغم هژمونی این گفتمان نو در افغانستان، این گفتمان بدلیل سنتی بودن جامعه بازهم با چالش های روبه رو است که از جمله ی آن می توان همین گفتمان مجاهدین و طالبانیسم را بر شمرد.
- Abstract
- Essentially Afghanistan is a traditional and religious society, hence always has maintained its ethnic and tribal structure. In a traditional society believes and ethnic-tribal customs are the main elements of its identity. Therefore, in Afghanistan the identity is based on religious and ethnic-tribal believes. Islam as the common religion of Afghans, though, have a high capacity of integrating and making solidarity, but due to mixing with tribal and ethnic traditions it has always failed to establish a social-political order for all Muslim members of the society. The main source of unity has been proved the common enemy, such as Jihad and defending from motherland against foreign enemies. The Jihadist discourse was the result of this kind of situation. At first steps, this discourse was appreciated widely by people, the foreign interference and the weakness from the inside, destroyed the sweet taste of this short-term victory. Therefore, the resultless war against the enemy, caused a new revivals of the ethnic gap. The failure of Mojahideens to bring security and order, and the expansion of disorder paved the way rise of Talibanism discourse. Taliban, by promising to establish order, security and Sharial Law, became popular and dominant discourse, but after very few time its contradiction and paradox became clear. The expansion of tyranny, corruption and despotism, neglecting civil rights, violation of international law, and their indifference towards universal attitudes has caused some irregularities and finally, by the rise of democracy discourse, marginalized it. 11th September incident, USA's attack on Afghanistan and the decline of Taliban Regime, is a turning point in the political life of people. The irregularities of talibanism prepared the path to new discourse. The new discourse became hegemonic soon, because this enjoyed from the internal and external support. Yet the task is not accomplished and the traditions have caused many challengs, such as Mojahideen and Talibanism.
