عنوان پایان‌نامه
تاثیر یک جلسه فعالیت استقامتی وامانده ساز برتعادل پویا و زمان بازیافت تعادل در ورزشکاران تفریحی زن
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 805;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 50971
- تاریخ دفاع
- ۱۲ بهمن ۱۳۸۹
- دانشجو
- مهسا خرازی نیا
- استاد راهنما
- محمدحسین علیزاده
- چکیده
- مقدمه – حفظ تعادل ، جزء کلیدی انجام موفقیت آمیز فعالیتهای روزمره و شرکت در فعالیتهای ورزشی است. برای ثبات بخشیدن به بدن، نیاز به یک سیستم کنترلی به نام سیستم کنترل وضعیتی است که به نگهداری متوازن بدن کمک می نماید. هدفِ پژوهش حاضر، تعیین تأثیر واماندگی ناشی از یک فعالیت استقامتی بر کنترل وضعیتیِ پویای ورزشکاران تفریحی زن و مدت زمان لازم برای بازیافت تعادل بود. روش اجرای پژوهش- جامع? آماری این تحقیق را ورزشکاران تفریحی زن با دامن? سنی 25-20 سال تشکیل دادند که 30 نفر از آنان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل ( n=15 ) و گروه تجربی ( n=15 ) تقسیم شدند. برای ایجاد خستگی و واماندگی آزمودنی ها از پروتکل اصلاح شد? آستراند بر روی نوارگردان استفاده شد. سطوح لاکتات خون آزمودنی ها قبل از شروع پروتکل و همچنین 5 دقیقه پس از پایان پروتکل ، اندازه گیری شد. کنترل وضعیتی پویا با چشم باز یک بار پیش از انجام پروتکل و 4 بار پس از آن با فاصله های زمانیِ 0 ، 10 ، 15 و 20 دقیقه ، با استفاده از سیستم تعادلی بایودکس مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها- آزمون تی زوجی در گروه تجربی ، عدم تفاوت معنی دار در شاخص ثبات داخلی-خارجی (009/0=p) و تفاوت معنی دار در شاخص ثبات قدامی-خلفی (001/0=p) وشاخص ثبات کلی (001/0=p)را از مرحل? پیش آزمون به پس آزمون اول نشان داد، در حالی که میزان این شاخصها در گروه کنترل از پیش به پس آزمون ، تفاوت معنی داری نداشت. جهت بررسی مدت زمان لازم برای بازیافت ، از مقایسات زوجی بین پیش آزمون و پس آزمونهای 1، 2 ، 3 و 4 استفاده شد. برای انجام این مقایسات از اصلاح بُن فرونی استفاده شد و آلفای تطبیق یافته 0125/0=p در نظر گرفته شد. نتایج این مقایسات زوجی بین پیش آزمون و پس آزمونهای 1، 2 ، 3 و 4 در شاخص ثبات قدامی-خلفی و شاخص ثبات کلی که دچار کاهش شده بودند ، نشان داد که در مورد هر دوی آنها ، اختلاف معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون دوم (10 دقیقه پس از انتهای پروتکل خستگی) وجود ندارد ؛ بدین معنی که این دو شاخص ظرف 10 دقیقه بازیافت شده اند. نتیجه گیری- یافته های این تحقیق حاکی از این بود که کنترل وضعیتی ورزشکاران تفریحی زن ، به دنبال خستگی ناشی از دویدن تا مرحل? واماندگی ، در جهت قدامی-خلفی و همچنین به صورت کلی دچار کاهش معنی داری شد ، در حالی که کاهش آن در جهت داخلی-خارجی معنی دار نبود. این کاهش تعادل در جهت قدامی-خلفی و به صورت کلی ظرف 10 دقیقه استراحت بازیافت شده و به وضعیت قبل از خستگی بازگشت.
- Abstract
- Background and purpose-Though the effect of different fatigue protocols on static balance and its recovery timeline has been studied , there are only scarce reports concerning its influence on dynamic balance. Therefore ,the purpose of this investigation was to examine the effect of a running-induced fatigue protocol on dynamic postural during single leg stance and to determine its recovery timeline. Methods-This study included 30 recreational female athletes , 15 subjects in the control group (with mean age 23/27±1/44 years old , body mass 54/87±2/7 kg and body height 165/6±3/44 cm) and 15 subjects in the experiment group (with mean age 23/40±1/99 years old , body mass 55/07± 2/7 kg and Body Height 165/27± 3/75 cm). Medial-lateral stability index (MLSI) , Anterior-posterior stability index (APSI) and Overall stability index (OSI) were measured using Balance Stability System (BSS) during single leg stance. Pretest balance reading was taken then the subject performed the modified Astrand fatigue protocol on treadmill and the balance was assessed immediately after the protocol (Posttest 1 ), 10 minutes after the protocol (Posttest 2) , 15 minutes (Posttest 3) and 20 minutes (Posttest 4) after the protocol. Borg scale rating of perceived exertion (RPE) , pulse monitor and lactometer were used for level of physical exertion, heart rate and blood lactate , respectively. Paired t-test and one way repeated measures Analysis of Variance (ANOVA) was used for statistical analysis . Results- Paired t-test in experiment group revealed that there were significant difference for APSI and OSI from Pretest to Posttest 1, but there aren’t any significant difference for MLSI. Repeated Measures Analysis of Variance revealed that there wasn’t any significant difference between Pretest and Posttest 2 for APSI and OSI that they were recovered within 10 minutes. Discussion and conclusion- The modified Astrand protocol had effect on APSI and OSI and the recovery from this protocol took place within 10 minutes of rest. These findings could be applied to other groups of recreational athletic population where the coaches can design a training program in such a way that fatigue does not interfere with performance ability and does not increase the probability of injuries.
