عنوان پایان‌نامه
نقش واسطه ای خود شیفتگی در رابطه بین هوش هیجانی و همدلی با کیفیت روابط بین شخصی
- رشته تحصیلی
- روانشناسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه موسسه روانشناسی شماره ثبت: 470;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 47985
- تاریخ دفاع
- ۲۸ دی ۱۳۸۹
- دانشجو
- محمدرضا خدابخش
- استاد راهنما
- محمدعلی بشارت
- چکیده
- چکیده هوش هیجانی با توانایی فهم و تنطیم هیجانها در خود و دیگران و همدلی به عنوان عنصر ضروری برای عملکردهای موفقیتآمیز بین شخصی در بهبود کیفیت روابط بین شخصی به فرد کمک میکنند. با توجه به اهمیت شناخت متغیرهای تعیین کننده و تأثیرگذار بر کیفیت روابط بین شخصی، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطهای خودشیفتگی در رابطه بین هوش هیجانی و همدلی با کیفیت روابط بین شخصی انجام شد. این مطالعه در مورد 609 دانشجو ( 165 پسر، 399 دختر، 45 نفر جنسیت نا مشخص) انجام گرفت. دادهها با استفاده از پرسشنامه - های مقیاس هوش هیجانی، مقیاس همدلی عاطفی، مقیاس شخصیت خودشیفته و مقیاس مشکلات بین شخصی جمعآوری شد. برای تحلیل دادههای پژوهش از روش ضریب همبستگی پیرسون و برای آزمون مدل مفروض از ماتریس واریانس- کوواریانس به عنوان داده ورودی و مدلیابی معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که مدل فرضی اولیه برازش مطلوبی با دادههای مشاهده شده دارد. بعد از ارزیابی برازش مدل ضرایب بین متغیرها بررسی شدند. تمامی مسیرها در مدل فرضی دارای ضرایب معنادار بودند. یافتهها به این شرح بود: 1) هوش هیجانی و همدلی با کیفیت روابط بین شخصی همبستگی مثبت معنادار داشت؛ 2) خودشیفتگی با کیفیت روابط بین شخصی همبستگی منفی معنادار داشت ؛ 3) هوش هیجانی به طور غیر مستقیم از طریق خودشیفتگی بر کیفیت روابط بین شخصی تاثیر داشت ؛ 4) همدلی به طور غیر مستقیم از طریق خودشیفتگی بر کیفیت روابط بین شخصی تاثیر گذاشت. طبق نتایج، به جای روابط خطی ساده بین متغیرها، هوش هیجانی و همدلی با خودشیفتگی در هم تنیده هستند و با هم بر کیفیت روابط بین شخصی اثر میگذارند. تمامی روابط بین این متغیرها در این پژوهش همسو با مطالعات قبلی و نظریههای موجود بودند. هوش هیجانی، همدلی و به خصوص خودشیفتگی در کیفیت روابط بین شخصی مهم هستند و این عوامل میزان بالایی از تغییر پذیری کیفیت روابط بین شخصی را تبیین مینمایند. با توجه به اهمیت کاربردی این نتایج برای متخصصان بالینی، این پژوهش اقدام اساسی و کارآمد در پیشگیری از این مشکلات و ارتقاء سطح بهداشت عمومی جامعه در زمینه روابط بین شخصی است. توجه به این عوامل به منظور کاهش مشکلات بین شخصی و مهمتر از آن ارتقاء سطح بهداشت عمومی جامعه سودمند است. واژه های کلیدی: هوش هیجانی، همدلی، خودشیفتگی، کیفیت روابط بین شخصی
- Abstract
- Abstract Emotional intelligence, through understanding and management of emotions, and empathy, as an essential component of successful interpersonal performance, contribute to the improvement of the quality of interpersonal relationships. Concerning the importance of examining the determining and effective variables in the quality of interpersonal relationships, the purpose of the present study was to examine the mediatory role of narcissism in the relationship between emotional intelligence and empathy with the quality of interpersonal relationships. 609 university students (165 males, 399 females, 45 unknown) were included in this study. All participants were asked to complete the Emotional Intelligence scale (EIS; Schutte et al., 1998), the Emotional Empathy scale (Mehrabian & Epstein, 1972) the Narcissistic Personality Inventory (NPI; Raskin &Terry, 1988), and the Inventory of Interpersonal Problems (IIP; Horowitz et al., 1988). The data of the study were analyzed using the Pearson product-moment correlation coefficient, variance-covariance matrix, and structural equation modeling (path analysis). The findings of the study indicated that the initial hypothetical model had a good fit with the observed data. After the analysis of the model’s fitness, the coefficients among the variables were examined and it was found that all the paths had significant coefficients in the hypothetical model. The findings were as the following: (a) there was a significant positive correlation between emotional intelligence and empathy with the quality of interpersonal relationships, (b) there was a significant negative correlation between narcissism and the quality of interpersonal relationships, (c) emotional intelligence indirectly affects the quality of interpersonal relationships via narcissism, and (d) empathy indirectly affects the quality of interpersonal relationships via narcissism. According to the findings, instead of simple linear relationships among the variables, emotional intelligence and empathy were found to be interwoven and, together, affect the quality of interpersonal relationships. All the relationships among the variables in the present study were consistent with the findings of the previous studies and also with the current theories. Emotional intelligence, empathy, and especially narcissism are of importance to the quality of interpersonal relationships and these factors can account for a high amount of variance in the quality of interpersonal relationships. As far as the practical significance of these findings for clinical professionals is concerned, the present investigation is an important and efficient attempt to avoid interpersonal problems and promote the society’s general health level of interpersonal relationships. Attention to these factors to minimize interpersonal problems and, more importantly, to promote the society’s general health level would be helpful. Keywords: emotional intelligence, empathy, narcissism, quality of interpersonal relationships
