عنوان پایان‌نامه
ارزیابی سطح آگاهی زبان آموزان از منظورشناسی زبان خارجی در کلاسهای آموزش زبان انگلیسی: آموزش تشریحی و تلویحی
- رشته تحصیلی
- آموزش زبان انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 37847;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1190
- تاریخ دفاع
- ۱۳ اسفند ۱۳۸۶
- دانشجو
- شادی دینی
- استاد راهنما
- سیدمحمد علوی
- چکیده
- چکیده تحقیق حاضر تأثیر آموزش را بر ارتقاء سطح آگاهی زبان‌آموزان ایرانی در زمینه منظورشناسی در زبان انگلیسی، بررسی می‌کند. به طور خاص، این تحقیق می‌کوشد تفاوت میان دو رویکرد آموزشی تشریحی و تلویحی را در بهبود سطح منظورشناسی مخالفت‌های زبان‌آموزان فارسی زبان، مورد مطالعه قرار دهد. علاوه بر این، در این پژوهش رابطه بین نوع آموزش و عملکرد زبان‌آموزان در دو نوع آزمون تکمیل کلام، بررسی می‌شود. در این تحقیق، پنجاه و چهار زبان آموز با دانش زبانی تقریباً یکسان به طور تصادفی در سه گروه آموزش کنترل، تشریحی ، و تلویحی قرار گرفتند. بر خلاف زبان‌آموزان گروه کنترل که آموزشی بی‌ارتباط با اهداف تحقیق دریافت کردند، فراگیران در دو گروه آزمایش دو نوع آموزش متفاوت دیدند. در گروه آموزش تشریحی، زبان‌آموزان توضیحات فرا منظورشناسی، بازخوردهای مستقیم، و آموزش‌های صریح ارتقاء آگاهی در زمینه مخالفت‌ها در زبان انگلیسی، دریافت کردند؛ در حالیکه، در گروه آموزش تلویحی فراگیران تحت آموزش غیرمستقیم و ضمنی قرار گرفتند. هر سه گروه قبل و بعد از دوره شش جلسه‌ای آموزش در دو آزمون نوشتاری و چند گزینه‌ای تکمیل کلام شرکت کردند. بررسی‌های آماری نشان داد که ارتباط مستقیمی بین آموزش و سطح منظورشناسی مخالفت‌های زبان‌آموزان ایرانی در زبان انگلیسی وجود دارد. بر اساس نتایج به دست آمده آموزش تشریحی بیش از آموزش تلویحی در ارتقاء میزان آگاهی فراگیران فارسی زبان از سطح منظورشناسی مخالفت‌ها در زبان انگلیسی، مؤثر است. به علاوه، مقایسه عملکرد زبان آموزان در دو آزمون تکمیل کلام نیز نشان داد که سطح منظورشناسی مخالفت‌های زبان‌آموزانی که آموزش تشریحی دریافت کردند، در آزمون نوشتاری بالاتر از آزمون چند گزینه‌ای است. ولی عملکرد زبان‌آموزان گروه آموزش تلویحی در این دو آزمون تفاوت قابل ملاحظه‌ای نداشت. کلید واژه: منظورشناسی، آموزش تشریحی و تلویحی، آزمون نوشتاری و چند گزینه‌ای تکمیل کلام، مخالفت.
- Abstract
- Abstract This study examines the efficiency of pedagogical intervention in raising L2 pragmatic awareness of the Iranian EFL learners. More specifically, it seeks to investigate the difference between explicit and implicit instructions in improving pragmatic appropriateness of the English refusals by adult Persian native speakers in an EFL classroom context. Moreover, it aims at examining the relationship between the two instructional approaches and the participants' performance on two different eliciting techniques. Fifty-four participants, with approximately the same level of linguistic proficiency, were randomly divided into three groups of Control, Explicit, and Implicit. As the Control group was provided with activities irrelevant to the objectives of the study, the two Experimental groups received two different instructional treatments. While the Explicit group was presented with metapragmatic explanations, direct feedback, and explicit awareness-raising instruction on pragmatic features of English refusals, the participants in Implicit group were provided with indirect instruction and implicit awareness-raising activities. All three groups took a multiple-choice discourse completion test (MDCT) and a written discourse completion test (WDCT) as a pre and post test, before and after the six-session instructional period. The results revealed that instruction improves pragmatic appropriateness of the EFL learners' refusals. Explicit pedagogical approach, in particular, was proved to be more efficient in raising L2 pragmatic awareness of the Iranian English learners. Furthermore, it was found out that explicitly instructed participants are more pragmatically appropriate in their responses to a WDCT, rather than an MDCT as an assessment device. Key words: Pragmatic awareness, EFL context, explicit and implicit instruction, WDCT, MDCT, refusal.
