عنوان پایان‌نامه
بررسی تطبیقی مقوله زمان و مکان در اشعار آنا آندریونا آخماتوا و سهراب سپهری
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات روسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1403;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 46035
- تاریخ دفاع
- ۳۰ شهریور ۱۳۸۹
- دانشجو
- فاطمه محمدی
- استاد راهنما
- مرضیه یحیی پور
- چکیده
- چکیده موضوع این پایان نامه بررسی تطبیقی مقوله زمان و مکان در اشعار شاعره برجسته روس آنّا آندریونا آخماتووا و شاعر بی‌نظیر پارسی زبان سهراب سپهری است. علت توجه ما به مقوله زمان و مکان را می¬توان این¬گونه توضیح داد که آن، پایه و اساس هنر هر نویسنده و شاعری است. همانا ساختار زمان و مکان یک اثر مجزا، آن اثر را از منظر اجتماعی، تاریخی و فرهنگی به کل آثار نویسنده یا شاعر، و یا آثار نویسندگان و شعرای دیگر پیوند می‌دهد. آخماتووا و سپهری در تمام طول زندگی هنری خود زمان و مکان را به مثابه یک مقوله تعمیم‌یافته استعاره‌آمیز به تصویر کشیده¬اند. در شعر آنها این مقوله با ایجاد واقعیات هنری از طریق بکارگیری موضوعات و بن‌مایه‌های مختلف، استفاده از نشانه‌ها و نمادهای زمان و مکان با مضامین روانشناختی، و نیز کشش به سمت جاودانگی ابدی و بی¬کرانگی سرمدی، تجلی یافته است. در این پایان نامه در نظر داریم تصویری کامل و همه‌جانبه از مقوله زمان و مکان در اشعار اولیه و متأخر آخماتووا و سپهری ارائه دهیم و چهارچوب اصلی ساختار زمان و مکان در تار و پود اشعار آنها را تعیین نماییم. بمنظور حصول این هدف می‌بایست به بیان و تشریح الگوی زمان و مکان در اشعار اولیه و متأخر دو شاعر؛ بررسی روابط میان زمان و مکان، نمودهای مختلف زمانی و مکانی؛ تعیین و تبیین ساختار مشترک و یکسان زمان و مکان در اشعار آنها، مبادرت ورزید. لذا بر اساس موضوعات مطروحه این پایان نامه شامل مقدمه، دو فصل، نتیجه‌گیری و فهرست کتابنامه می‌باشد. در مقدمه به تبیین اهداف و ساختار کار، مستند سازی تازگی کار پرداخته شده است. در فصل اول اصول اساسی ساختار زمان و مکان در مجموعه‌های «غروب»، «تسبیح»، «دسته پرندگان سفید»، «بارهنگ»، «آنّو دومینی» آخماتووا که در سالهای 1923-1910 به چاپ رسیدند، و مجموعه‌های شعری سپهری «مرگ رنگ»، «زندگی خوابها»، «آوار آفتاب» و «شرق اندوه» که در سالهای 1961-1950 منتشر شدند، مورد بررسی قرار گرفته است. فصل دوم نیز مبتنی بر دو گفتار است: گفتار اول درباره خودویژگی مختصات زمان و مکان در اشعار متأخر (1966-1936) آخماتووا که شامل «مرثیه‌های شمالی»، «آهنگ عزا» و «حماسه بدون قهرمان» است، می‌باشد؛ و گفتار دوم همین موضوع را در منظومه‌های «صدای پای آب» و «مسافر» و مجموعه‌های «حجم سبز» و «ما هیچ، ما نگاه» سهراب سپهری (1980-1965)، مورد مطالعه قرار می‌دهد. هم چنین تفاوت نگاه دو شاعر به این مقوله و تکامل دیدگاه آنها در قیاس با اشعار اولیه مشخص می‌گردد. نتایج کلی به¬دست آمده طی این بررسی و فهرست کتابنامه نیز در پایان ارائه گردیده است.
- Abstract
- چکیده: به روسی
