عنوان پایان‌نامه
تجزیه خطاهای هم نشینی زبان آموزان انگلیسی ( فارسی زبانان)، بر پایه بانک داده های زبان انگلیسی
- رشته تحصیلی
- آموزش زبان انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1412/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 46400
- تاریخ دفاع
- ۰۹ مرداد ۱۳۸۹
- دانشجو
- مهدی هاوشکی
- استاد راهنما
- علی اکبر خمیجانی فراهانی
- چکیده
- چکیده این پایان نامه شامل یک مطالعه ی توصیفی است که استفاده ی گونه های مختلف واژه های همنشین توسط زبان آموزان فارسی زبان را تحلیل می کند. هدف این بود که به چهار سوال تحقیق پاسخ داده شود. سوالها در مورد این بودند که گونه های مختلف واژه های همنشین چقدر برای زبا ن آموزان مشکل هستند(با توجه به سطح مهارت آنها). تاثیر منفی زبان فارسی در تولید واژه-های انگلیسی نیز مورد مطالعه قرار گرفت. از این¬رو ابتدا واژه¬های همنشین تعریف و طبقه¬بندی شدند. سپس انواع خطاهایی که زبان¬آموزان در هنگام تولید آنها مرتکب می¬شدند مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مورد نیاز برای این مطالعه از72 مقاله¬ی نوشته شده توسط زبان¬آموزان ایرانی اخذ شد. 35 نفر خانم و37 نفرآنها آقا بودند. در زمان مطالعه همه¬ی زبان¬آموزان حداقل به مدت 2 سال در دانشگاه زبان انگلیسی خوانده بودند. سن آنها بین 21 تا 29 سال بود. نتایج نشان داد که همنشینی حروف اضافه، و بطور خاص همنشینی این حروف با افعال، مشکلترین نوع همنشینی برای زبان آموزان ایرانی است. نتایج همچنین حاکی از این بود که همنشین کردن برای زبان¬آموزان پر مهارت آسانتر از زبان¬آموزان کم مهارت است. به علاوه هر نوع از 6 گروه واژه¬های همنشین ( فعل-حرف اضافه، اسم- حرف اضافه، صفت- اسم، قید- صفت، فعل- قید، فعل- اسم) برای هر گروه از زبان¬آموزان با مهارتهای مختلف، درجه¬ی سختی متفاوتی داشتند.4/34 درصد خطاها ریشه در دخالت زبان فارسی در تولید واژه¬های همنشین انگلیسی داشتند.
- Abstract
- ABSTRACT This thesis is a descriptive study that analyses the use of different types of collocations by Persian-speaking learners of English. The aim is providing answer to four research questions regarding the degree of difficulty the different types of collocations cause for Iranian EFL learners in relation to their language proficiency levels, and the negative transfer of L1 collocational patterns to L2 setting. For this purpose, an attempt was first made to define collocations and to elaborate on their significance in language learning. Then, the types of errors that the learners made when producing collocations were identified and analyzed in relation to their source and frequency of occurrence. The data for this study came from the written productions of 72 adult Iranian EFL learners with the female-male ratio of 35 to 37. At the time of the study, all the participants had been learning English under formal instruction for at least two years at university. The age of the participants ranged from 21 to 29.The analysis of the corpus revealed that prepositional collocations in general and verb-preposition collocations in particular constitute the most challenging type of collocation for Iranian learners of English. The results also indicated that collocations present less difficulty for high proficient learners, compared to less proficient ones. Moreover, each of the 6 collocational categories (verb-preposition, noun-preposition, adjective-noun, adverb-adjective, verb-adverb and verb-noun) presented different degrees of difficulty for EFL learners of different proficiency levels. Verb-preposition collocations were the most problematic category for low proficient learners, while they were the least difficult one for high proficient learners. The choice of appropriate adjective for modifying the nouns was the most difficult area for high proficient learners. As far as the sources of errors were concerned, 34.4 % of errors were due to first language interference that goes far beyond what earlier (small-scale) studies have predicted.
