عنوان پایان‌نامه

بهبود سازگاری کاربری اراضی شهری با استفاده از سیستم پشتیبان تصمیم فضایی (SDSS)، نمونه موردی: ناحیه ۳ منطقه ۶ شهرداری تهران



    دانشجو در تاریخ ۲۶ تیر ۱۳۸۹ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "بهبود سازگاری کاربری اراضی شهری با استفاده از سیستم پشتیبان تصمیم فضایی (SDSS)، نمونه موردی: ناحیه ۳ منطقه ۶ شهرداری تهران" را دفاع نموده است.


    محل دفاع
    کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 45752
    تاریخ دفاع
    ۲۶ تیر ۱۳۸۹
    دانشجو
    علی عابدینی
    استاد راهنما
    فرشاد نوریان

    در فرآیند برنامه ریزی کاربری زمین ، یکی از مهمترین دغدغه های فکری برنامه ریزان، پرداختن به مسئله نا سازگاری کاربری ها در نواحی شهری و تصمیم گیری درباره سیاست های مداخله بوده است. در اغلب موارد برنامه ریزان از برقرار کردن پیوند مناسب بین مراحل شناخت ، تحلیل و مداخله باز می مانند و این امر منجر به کاهش کارایی برنامه ریزی کاربری زمین در حل این معضل شهری می شود. در همین اثنا، پیشرفت سیستم های اطلاعات جغرافیایی و سیستم های پشتیبان تصمیم گیری نویدهای امید بخشی برای حل این معضل در پی داشته اند.سیستم های پشتیبان تصمیم فضایی در حقیقت ابزاری هستند که برای حل مسائل نیمه ساختار یافته شهری، دانش برنامه ریزان را با استفاده از قابلیت های سیسستم های رایانه ای به نحو مطلوبی در فرآیند تصمیم گیری و مداخله با داده های فضایی تلفیق نموده و گزینه های مناسبی جهت مداخله پیش روی برنامه ریزان و نهادهای مدیریت شهری می نهند. در همین راستا، از جمله یافته های این پژوهش می توان به طراحی و اجرای یک سیستم پشتیبان تصمیم فضایی اشاره نمود. پژوهش حاضر با طراحی و اجرای یک سیستم پشتیبان تصمیم فضایی که تلفیقی از سه زیر سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS)، تحلیل فضایی(مدل تحلیل فضایی متشکل از تلفیق ماتریس های همجواری و مطلوبیت کاربری) و تصمیم گیری(متشکل از جداول تصمیم) است ، به ارائه الگوی جدیدی در برخورد با مسائل مبتلابه ناسازگاری کاربری اراضی شهری پرداخته است. شایان ذکر است که طراحی این سیستم پشتیبان تصمیم فضایی با استفاده از نتایج حاصل از مقایسه تحلیلی- تطبیقی نمونه های جهانی و سنتز شرایط و بسترهای مورد نیاز آن در ایران صورت پذیرفته است تا بتواند به الگویی کارا و منعطف در فرآیند برنامه ریزی کاربری زمین نائل آید. یافته دیگر پژوهش حاضر تبیین مدلی در سیستم پشتیبان تصمیم فضایی بوده که در بررسی معضل ناسازگاری کاربری ها توانست از بوته آزمایش عملی(در نمونه موردی ناحیه 3 منطقه 6 تهران) با موفقیت عبور کند و با توجه به نقش تاثیر گذار جدول تصمیم در آن توانست به پیشنهاداتی در حل این معضل شهری دست یابد.
    Abstract
    When it comes to landuse planning process, dealing with landuse incompatibility in urban areas is one of the most important issues that should get more attention. In most cases, planners reach no success in establishing appropriate coherence to main parts of landuse planning process: cognition, analysis and suggestion. This results in decrease of efficiency in landuse planning to deal with this issue operatively. At the meantime, many advances in Geographic Information Systems (GIS) and Spatial Decision Support Systems (SDSS) are in progress that give hopeful solutions in the face of this issue. SDSS is a sort of intermediate-level system to resolve semi-structural urban issues. In other words, SDSS has a distinguished capability to combine planners’ knowledge with spatial information in order to produce propitious options for strategic policy and action. SDSS do this through computer software and hardware in a practical policy making process. Consequently, it should drive us to conclude that the aim of this research is designing and applying a SDSS in order to cope with the issue of landsue incompatibility in urban areas. This SDSS is comprised of three sub-systems: Geographic Information System, Spatial Analysis System (including landuse compatibility matrix and landuse accessibility matrix) and Decision Support System (including Decision Tables). In order to design such a SDSS, this research conducted an extensive investigation into similar SDSSs in other countries, and comparably analyzed their structures and components in order to grasp a suitable synthesis for designing its unique SDSS that would be well matched with Iran’s conditions. Furthermore, this SDSS was applied successfully in improving landuse incompatibility in 3rd District of 6th Region in Central Tehran (as a case study) for confirming its efficiency and effectiveness. This was done with the hope that it would be a flexible and efficient sample SDSS for urban planners to apply it for solving oth