عنوان پایان‌نامه
طراحی منظر پایدار رودخانه خشک تبریز با تاکید بر احیای باغهای چایکنار
- رشته تحصیلی
- معماری منظر
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 8221;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 44921
- تاریخ دفاع
- ۰۷ تیر ۱۳۸۹
- دانشجو
- بهار مجتهدی
- استاد راهنما
- سیدامیر منصوری
- چکیده
- حضور طبیعت در شهر موهبتی است و شهرها به دلیل شناخت و نقش دهی به مؤلفه های طبیعی بستر خود به پایداری می رسند. طبیعت فراموش شده شهرها گاه چنان تأثیر مستقیمی بر ساختار، شکل و موقعیت استقرار شهرها دارد که ارتقای کیفی آن می تواند راهگشای بسیاری از مسائل امروزی این شهرها باشد. این امر در مورد رودخانه¬های عبوری از میان شهر و به ویژه رودخانه خشک تبریز بسیار مصداق دارد که در صورت مدیریت به نحو صحیح می تواند نقش مهمی در کنترل کیفیت منظر شهری آن بر عهده داشته باشد. قوری چای یا مهران رود که به درازای 18 کیلومتر چون ماری پر پیچ و خم و خاموش، شرق شهر را به غرب آن متصل می¬سازد و بواسطه خشک و کم جریان بودن، امروز ماهیت رودخانه¬ای خود را از دست داده¬است؛ مهمترین کمیت مؤثر بر موقعیت استقرار هسته اولیه شهر تبریز بشمار می رود. این رودخانه، استخوانبندی شهر در دوره¬های تاریخی خود بوده، تأثیر مستقیمی بر سازمان فضایی آن داشته است و به رغم از دست دادن ماهیت عینی خود در دهه های اخیر، در حیطه ذهن شهروندان به حیات خود ادامه داده است. در این پژوهش سعی گردیده تا با شناخت نقش و اهمیت این رودخانه در شهر و بررسی مبانی نظری مرتبط و نمونه های موفق، با ارائه راهکارهایی این سامانه طبیعی، احیا شده به صحنه حیات شهری باز گردد. در تغییر نقش این محور طبیعی فراموش شده به کریدوری بالفعل در منظر شهری تبریز، باز زنده¬سازی باغهای محور موسوم به چایکنار (رودکنار)، در کنار جبران فقر شدید فضای سبز، سهمی کلیدی بر عهده دارد. بدین ترتیب با احیای دو نقطه عطف طبیعی شهر در مقیاس کلان (رودخانه خشک و باغهای مثمر چایکنار) محوری پایدار از هر سه بعد زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی، حاصل می گردد.
- Abstract
- Presence of nature in any given city is a privilege, and cities will achieve sustainability through identifying and accentuating their natural resources. The much neglected nature in the cities has at times had a direct impact in their structure, shape and location and any effort in qualitative improvement will contribute in resolving many issues these cities are facing today.This especially holds true when rivers pass through those cities and most specifically Dry River of Tabriz which is the subject of this research. The right leadership in this case will play a major role in improvement of cityscape in Tabriz. Dry River is 18 kilometers long and snakes through Tabriz connecting east to west. However, at present day this natural phenomenon has lost its’ capacity as a river because it is somehow dry and slow-moving. Historically this river has been the spine of the city in the past, has had a direct impact in the city’s spatial order and in spite of losing its’ functionality, it still remains alive in the minds of the citizens.This research tries to restore and give a face-lift to this river, by identifying its’ role and importance for the city and by studying theoretical guidelines and successful examples of restoration works done on similar rivers. The research also puts a great emphasis on renovation efforts of Chai-Kenar gardens vis-à-vis the natural potential of the river as a promising landscaping project in this elemental corridor connecting east to west in an effort to alleviate the lack of green areas in the city. Considering the two unparalleled natural phenomena in Tabriz, namely the river and the fruit gardens running alongside it, hopefully the dilemma of the current path the city’s expansion projects have taken, which will only result in more problems, to the three major environmental, social and economical factors of sustanability, might be alleviated.
