عنوان پایان‌نامه
مقایسه انتقال املاح در دو روش کود آبیاری و کود دهی سنتی در آبیاری جویجه ای ذرت دانه ای
- رشته تحصیلی
- مهندسی کشاورزی-آبیاری وزهکشی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 45425;کتابخانه مرکزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی شماره ثبت: 4028
- تاریخ دفاع
- ۱۶ شهریور ۱۳۸۹
- دانشجو
- یاسر عباسی
- استاد راهنما
- عبدالمجید لیاقت
- چکیده
- استفاده از روش¬های نوین کوددهی در مقابل روش¬های سنتی، یکی از اقدامات ضروری برای حفظ منابع آب¬های سطحی و زیرزمینی در برابر آلودگی¬های ناشی از کودهای شیمیایی است. در این تحقیق که به منظور مقایسه تلفات نیترات در دو روش کوددهی سنتی و کودآبیاری انجام گرفت، آزمایشی مزرعه¬ای در 16بلوک آزمایشی بر روی جویچه¬های انتها باز به طول 162متر برای کشت ذرت و در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی صورت گرفت. سطوح آب آبیاری مورد استفاده (W) شامل 60، 80، 100 و 120% آب مورد نیاز و سطوح کود (N) شامل 0، 60، 80 و 100% کود مورد نیاز بر ساس آنالیز خاک بودند که به صورت کودآبیاری به جویچه¬های آبیاری تزریق شدند. نیتروژن مورد نیاز گیاه از کود اوره تامین که طی چهار مرحله به خاک اضافه شد. در کنار تیمارهای کودآبیاری، یک تیمار نیز که به روش سنتی (پخش سطحی) کوددهی شد، مورد آزمایش قرار گرفت. سطح آب آبیاری مورد استفاده در تیمار سنتی معادل 120% آب مورد نیاز گیاه و سطح کودی معادل 100% نیاز کودی بود که نیمی از کل کود مورد نیاز قبل از کشت و نیم دیگر در مرحله 4 تا 6 برگی به صورت خشک پخش شد. در تمام تیمارها، نمونه¬برداری از رواناب خروجی جویچه¬ها صورت گرفت و بدین ترتیب مقدار نیترات خروجی به صورت رواناب قابل محاسبه بود. بررسی یکنواختی توزیع نیترات در تیمارهای کودآبیاری، با نمونه¬برداری از آب در طول جویچه¬ها هنگام کودآبیاری و به فواصل زمانی حدود 3 دقیقه صورت پذیرفت. نیترات موجود در خاک، با استفاده از نمونه¬برداری از اعماق 20-0، 40-20، 60-40 و 80-60 سانتی¬متری انجام شد. برای تعیین نیترات ذخیره شده در اندام¬های گیاهی نیز از تمام تیمارها در دوره¬های مختلف رشد به صورت تصادفی نمونه¬برداری و آنالیز نیترات صورت گرفت. برای تخمین آبشویی نیترات، بیلان جرمی از نیترات ورودی، خروجی، ذخیره شده در خاک و ذخیره شده در گیاه گرفته شد. نتایج بررسی تلفات سطحی نیترات نشان داد که در تیمار سنتی، مقدار تلفات به طور قابل محسوسی بیشتر از تیمارهای کودآبیاری بود. بیشترین درصد خروجی نیترات در تیمارهای کودآبیاری در تیمارW120N100 اتفاق افتاد که در مقایسه با تیمار سنتی 10% کمتر بود. مقدار تلفات در دیگر تیمارهای کودآبیاری، با کاهش هریک از سطوح کودی یا آب آبیاری، کاهش یافت. اما درصد تلفات در تیمارهای سطح کودی 100% نسبت به تیمارهای کودی 80 و 60% بیشتر بود. همچنین بررسی نفوذ عمقی نیترات از عمق 80 سانتی¬متری نشان داد که هیچ نفوذ عمقی برای تیمار کودی 60 و 80% اتفاق نیفتاده است. مقایسه تلفات عمقی نیترات در تیمار سنتی با تیمارهای کودآبیاری نشان داد که درصد تلفات در این تیمار بیش از دو برابر بیشترین نفوذ عمقی در تیمارهای کودآبیاری یعنی تیمار W120N100 (با حدود 10% نفوذ عمقی ) و به میزان 25% کل نیترات استفاده شده بود. همچنین نتایج حاصل از مقایسه مقادیر اندازه-گیری شده با نتایج مدل HYDRUS و مدل عباسی و همکاران (c2003) نشان داد که این مدل¬ها، نتایج حاصل از اندازه¬گیری¬های مزرعه¬ای را به طور مناسبی شبیه¬سازی می¬کنند. کلمات کلیدی: کوددهی سنتی، کودآبیاری، آبشویی نیترات، تلفات سطحی
- Abstract
- Abstract Using updated agricultural techniques instead of traditional methods is one of acts that is necessary for prevention surface and subsurface water resources from pollution made by fertilizer. In this research, nitrate losses was compared in two methods of fertilizing, fertigation and conventional fertilizer application. A field experiment was carried out in 12 experimental blocks on free draining furrows as completely randomized blocks. Used water (W) and fertilizer (N) levels were 60, 80, 100 and 120% of requirement irrigation water and 60, 80 and 100% of requirement nitrate, respectively, which the fertilizer applied by fertigation method. Beside fertigation treatments, a treatment fertigated conventionally was explored. Used water and fertilizer level for this treatment was 120% and 100% of required water and fertilizer, respectively, that used fertilizer applied in two stage of plant growth (before planting and 4-6 leaves) manually. Each block was consisted of five furrows that three central furrows were as main furrows and others as guard furrows. Inflow-outflow water was controlled by WSC flumes. To determine soil nitrate concentrations, soil samples were taken from depths 0-20, 20-40, 40-60, and 60-80 cm in all of treatments. Nitrate losses through runoff were measured by sampling of outlet water. Accumulated nitrate in maize was determined by randomized sampling of plants in all treatments. Finally, for estimating nitrate leaching from 80 cm depth, nitrate mass balance was made. Results showed that runoff-nitrate losses of conventional treatment was more than fertigation treatments, significantly. The most surface nitrate losses percentage of fertigation treatments occurred in W120N100 treatment that was 10% less than surface nitrate losses in conventional treatment. Surface nitrate losses in other fertigation treatments decreased by water or fertilizer level reduction. More ever, evaluation of nitrate deep percolation showed that there wasn’t any nitrate leaching from 80 cm depth for N60 treatments. In addition, in N80 treatments, there was only 0.2% nitrate deep percolation which occurred in W120N80. Comparing conventional and fertigation nitrate deep percolation showed that nitrate leaching from conventional treatment was 25% which was more than two times W120N100 nitrate leaching being about 10%. Also the result of comparing between predicted data by HYDRUS and a model developed by Abbasi et al. (2003c) and measured data showed that these model simulate the measured results reasonably well. Key words: Conventional treatment, fertigation, deep percolation, surface losses
