عنوان پایان‌نامه
بررسی و مقایسه آرای علامه طباطبایی و ونسان برومر درباره مسئله دعا
- رشته تحصیلی
- فلسفه و حکمت اسلامی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 1936ف;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 50403
- تاریخ دفاع
- ۲۵ بهمن ۱۳۸۹
- دانشجو
- مریم السادات نبوی میبدی
- استاد راهنما
- عبدالرسول کشفی
- چکیده
- دعا (به معنای درخواست امری مطلوب یا دفع امری نامطلوب از خداوند) در تعارضی ظاهری با دو صفت الاهی : "علم مطلق" و "خیر مطلق بودن" اوست. بر عالم خلقت قوانین ثابت و لا یتغیری مثل قانون علیت حاکم است. دعا یک علت است که در پس آن حوادثی رخ می دهد. علم مطلق خداوند به معنای علم به همه ی امور از جمله رویدادهای آینده، از این رو، مستلزم نوعی تعین گرایی و جبر در حوادث جهان است. وقوع یا عدم وقوع یک رویداد از پیش تعیین شده است؛ بنابراین دعا برای تحقق یا عدم تحقق آن به ظاهر بیهوده است. آنچه انسان می خواهد یا جهان را بهتر یا بدتر از آنچه هست می کند. بر خداوند به جهت خیر مطلق بودنش لازم است خواست را در حالت اول، هر چند بدون دعا، برآورده کند و در حالت دوم، هرچند بدون دعا پاسخ نگوید و باز هم، در هر دو حالت دعا به ظاهر بیهوده است. از سوی دیگر بر عالم اصل تغییر ناپذیر علیت حاکم است. استجابت دعا به معنای نقض این اصل است. تعارضات یاد شده در میان فیلسوفان دین به "مساله ی دعا " معروف است. این تحقیق نشان می دهد که علم مطلق الاهی، خیر مطلق بودن خداوند و نظام علی حاکم بر جهان با استجابت دعا از منظر علامه طباطبایی و ونسان برومر سازگار است؛ اگر چه نوع پاسخ دو متفکر به مساله دعا متفاوت است: "علامه طباطبایی" علم پیشین خداوند را به افعال ارادی انسان ممکن می داند و "برومر" ناممکن می داند و در عین حال هر دو علم الاهی را مطلق می دانند. "علامه طباطبایی" در عین اعتقاد به تعین گرایی در نظام جهان، با قراردادن اراده ی الاهی در طول علل، استجابت دعا را ممکن می داند و "برومر" استجابت دعا را در گرو ناتعین گرایی (عدم قطعیت) می داند.
- Abstract
- Prayer- mining that requesting desirable affair or undesirable affair- from God is apparently incompatible with god's "Omniscience" and "Goodness". Immutable laws as causality are ruling universe. Prayer is a cause and with petition some events happen. God is Omniscience and knows everything and the future, then it entail deterministic universe. Occurring or not occurring of an event is determined before, petition for actualization or not actualization of it seems inefficacious. Whatever is requested in a petitionary prayer is or results in either world worse or better world than it would otherwise be. In the first state God who is perfectly good would not grant the request and in the second state answer to petition even without petition, in both cases, prayer is vain. On the other hand, unchanged causality law is ruling world. In religious philosopher these Inconsistencies are generally accepted "problem of prayer". This thesis based on omniscience and causality ruling of universe is compatible with efficacy of prayer. Even though, both philosophers answer to the problem differently. Allameh authorizes foreknowledge to human's freewill and action but Brummer not. Both believe omniscience. Allameh not only believes certainly in world, but also maintains that God's will is length with human's will and efficacy of prayer is possible. Brummer believes that prayer is efficacy but world is uncertainly.
