عنوان پایان‌نامه
جنگ جهانی دوم در آثار خود حسب حال نویسی ژرژپرک و مارگریت دوراس ( درد)
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات فرانسه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1384/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 45365
- تاریخ دفاع
- ۱۲ اسفند ۱۳۸۸
- دانشجو
- سمیه جباری
- استاد راهنما
- ایلمیرا دادور
- چکیده
- بدون شک، بحران‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ادبیات را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهند و به ظهور ژانرها، ساختارها و مضمون‌های جدید منجر می‌شوند. جنگ جهانی دوم، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین حوادث قرن بیستم، آثار ادبی را به گونه‌ای شگرف متحول می‌کند و نسلی از نویسندگان را به عرصه می‌آورد که برای توصیف دنیای پر از تباهی جنگ، قالب‌های جدیدی را خلق می‌کنند. دو حسب‌حال‌نویس بزرگ فرانسوی، ژرژ پرک و مارگریت دوراس که آثارشان در این پژوهش بررسی شده است در این دسته قرار می گیرند. تعلق این دو به دو نسل متفاوت سبب می‌‌شود تا تصویری که ایشان از جنگ ارائه می‌دهند، ابعاد متفاوتی به خود گیرد، اگرچه دلمشغولی‌های یکسانی چون اردوگاه‌های مرگ ومتلاشی شدن کانون خانواده‌ها در آثار هر دو وجود دارد. باید توجه داشت که که حسب حال این دو نویسنده تنها بازتاب روزهای زندگی‌شان نیست و در گوشه گوشه‌ی آن، ردپای نقد اجتماعی سختگیرانه ای به چشم می‌خورد. آن‌چه بیش از پیش این دو نویسنده را به یکدیگر نزدیک می‌کند، به کار گیری شیوه‌ی حسب حال نویسی تخیلی است. در واقع، دغدغه‌ی بیان واقعیت‌های بیان ناشده و بیان ناشدنی زندگی‌شان، آنان را ملزم می‌کند تا خاطرات خود را با تخیل تلفیق کنند. با بررسی دو اثر درد و W یا خاطره‌ی کودکی می‌توان نقاط اشتراک و افتراق فراوانی را در نوشتار، ساختار و رویکردهای دو نویسنده بازیافت.
- Abstract
- Sans doute, les crises sociale, politique et économique influencent rigoureusement la littérature et aboutissent à l’apparition des genres, des structures et des thèmes nouveaux. La deuxième guerre mondiale, comme l'un des événements majeurs du vingtième siècle, renouvellent énormément les œuvres littéraires européennes. Elle donne naissance à une nouvelle génération d'écrivains qui crée de nouvelles structures pour décrire la nature douloureuse de vivre dans le monde pervers de la guerre. Tel est le cas de deux autobiographes français, Marguerite Duras et George Perec dont les œuvres sont étudiées dans ce travail de recherche. Appartenant à deux générations différentes, les images qu’ils dessinent, présentent de différentes dimensions, mais il y trouve des soucis semblables comme des camps de concentration et l’anéantissement des foyers familiaux. L’autobiographie de ces deux écrivains n’est pas seulement le reflet de leurs jours et on peut y trouver la trace d’une critique sociale sévère. Ce qui les rapproche de plus en plus, est l’adoption de l’autofiction comme forme d'expression. Le souci d’exprimer des réalités inexprimées et inexprimables, les engage à la combinaison de leurs souvenirs à la fiction. En étudiant La Douleur et W ou le souvenir d’enfance, on peut trouver beaucoup de ressemblances et de dissemblances dans l’écriture, la structure et les points de vue de ces deux écrivains.
