عنوان پایان‌نامه
بررسی اثر بخشی روش تقویت تفکیکی در کاهش رفتار خود آزاری کودکان در خودمانده
- رشته تحصیلی
- روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 39185;کتابخانه دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی شماره ثبت: 1372ع
- تاریخ دفاع
- ۰۶ بهمن ۱۳۸۶
- دانشجو
- محدثه محمودی سیاهمزگی
- استاد راهنما
- احمد به پژوه
- چکیده
- هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش تقویت تفکیکی رفتار دیگر در کاهش رفتار خودآزاری کودکان درخودمانده بود. بنابراین با استفاده از طرح آزمایشی A-B-A-B ابتدا رفتار خودآزاری چهارآزمودنی را در موقعیت آموزشی مشاهده نمودیم و فراوانی رفتار هدف را در این مرحله ثبت کردیم. سپس در مرحله درمان اولیه باید فواصلی را جهت ارائه تقویت برای آزمودنی?ها منظور می?کردیم از آن?جایی که در مرحله مشاهده دو آزمودنی با گذشت مدت زمان شش یا هفت دقیقه رفتار خودآزاری را از خود بروز می?دادند و دو آزمودنی دیگربا گذشت مدت زمان چهار یا پنج دقیقه رفتار مذکور را ارایه می?نمودند و از آن?جایی که باید فاصله ارایه تقویت کمتر از زمان بروز رفتار خود?آزاری منظور شود تا احتمال دست?یابی آزمودنی به تقویت افزایش یابد. بنابراین در تعیین فاصله ارایه تقویت، پنج دقیقه زمان برای آزمودنی?های اول و سه دقیقه زمان برای آزمودنی?های دوم درنظر گرفتیم. چنان?چه رفتار خود?آزاری در این فواصل تعیین?شده بروز نمی?یافت به آزمودنی تقویت?کننده مورد نظر را ارایه می?نمودیم در غیر این صورت فاصله ارایه تقویت را مجدداً در نظر می?گرفتیم و تقویتی نیز ارایه نمی?شد. در مرحله بعدی نیز صرفاً رفتار را مشاهده کردیم و هیچ?گونه مداخله?ای صورت نگرفت و فراوانی رفتار هدف ثبت شد. در مرحله نهایی همانند مرحله دوم برنامه مداخله مورد اجرا قرار گرفت. هر یک از این مراحل ده جلسه و هر جلسه یک ساعت ادامه داشت. در نهایت توانستیم به سطح قابل قبولی از کاهش رفتار خودآزاری در هر یک از آزمودنی?ها دست یابیم.
