عنوان پایاننامه
تصمیم گیری بر اساس اجماع (consensus ) در مجامع بین المللی
- رشته تحصیلی
- حقوق بین الملل
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3708;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 66393;کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3708;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 66393
- تاریخ دفاع
- ۲۱ دی ۱۳۹۳
- دانشجو
- سامان شفیعی
- استاد راهنما
- عباسعلی کدخدائی الیادرانی
- چکیده
- سیستم تصمیمگیری در نهادهای بینالمللی وابسته به این امر است که دولتهای عضو تا چه اندازهای تمایل دارند برای دستیابی به اهداف پیشبینی شده از حاکمیت خویش در برخی موارد چشمپوشی نمایند. مشکلاتی که تصمیمگیری بر اساس اتفاق آرا و اکثریت آرا در طول حیات سازمانهای بینالمللی تجربه کردهاند موجب شده است که این سازمانها بسوی روش دیگری از تصمیمگیری تحت عنوان اجماع(کنسانسوس) متمایل گردند. تصمیمگیری بر اساس اجماع نشان داده است که چارهی مناسبی در حل مسائل آشتیناپذیر در بسیاری از نهادهای بینالمللی است و حاکمیت دولتها، تفاوت منافع و نابرابریهای واقعی را در نظر میگیرد. روش اجماع مبتنی بر تصمیمگیری بدون توسل به رأیگیری است و بر مبنای این اصل سازنده است که در هنگام اتخاذ و تصویب یک تصمیم، هیچ نمایندهای نباید رسماً نسبت به تصمیم مذکور مخالفت نماید. روش اجماع ابتدا در نهادهای بینالمللی به صورت غیررسمی و دوفاکتو وارد شده است و به تدریج در آیین نامههای اجرایی و قواعد روش کار درج شده و در نهایت در اساسنامهها و سندهای تأسیس رسماً به عنوان روش تصمیمگیری پیش بینی شده است. امروزه تصمیمگیری بر این مبنا رویه استانداردی در بسیاری از سازمانها و کنفرانسهای بینالمللی مهم تبدیل شده است. در این تحقیق سعی شده است با مطالعه استقرایی و مقایسهای وجوه مشترک آیین اجماع در سازمانها و نهادهای مختلف را مورد مطالعه قرار دهیم و به دانشی بیشتر درباره روش تصمیمگیری بر اساس اجماع دست یابیم.
- Abstract
- Decision making system in international organizations depends on how much the member countries intend to weave their sovereignty in some cases for achieving the predicted goals. The difficulties experienced by decision making based on unanimous votes and majority of votes during the life of international organizations have caused these organizations move toward another way of decision making which is known as “consensus”. Decision making based on consensus is a suitable solution for solving irreconcilable problems in most international institutions and sovereignty of the states considers the difference between real benefits and inequalities. Consensus method is based on decision making without resorting to any voting and it is based on this constructive principle that during taking and approving a decision, no Member, present at the meeting when the decision is taken, formally objects to the proposed decision. Consensus method was first introduced into international institutions, informally and de facto, and gradually entered in the administrative regulations and rules of procedure, and finally it has been predicted as decision making method in Statutes and establishment documents. Today, decision making by this method has transformed to standard procedure for many organizations and international conferences. This research has used deductive and comparative study of similarities of consensus in different organizations and institutions to reach more knowledge about the decision making based on consensus.