عنوان پایان‌نامه
زیبایی شناسی برداشت بلنددر سینمای میشائیل هانکه
- رشته تحصیلی
- سینما
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 56333
- تاریخ دفاع
- ۳۰ بهمن ۱۳۹۱
- دانشجو
- حمیدرضا نصیری
- استاد راهنما
- فرشاد فرشته حکمت, احمد الستی
- چکیده
- این پژوهش بررسی می کند که چگونه برداشت بلند در فیلمهای هانکه کار می کند. آنچه هانکه را از سایر فیلمسازان هنری که از برداشت بلند استفاده می کنند، متمایز می کند، این است که او برداشت بلند را نه فقط برای رسیدن به یک فرم رئالیستی، بلکه همچنین برای انتقال درونمایه های خود به کار می برد. او از شیوه¬های بیانی گوناگون در برداشت های بلند خود بهره می برد تا به فرم زیبایی شناسانه ای متناسب با محتوای فیلمهای خود دست یابد. بنابراین این پژوهش به تحلیل برداشت های بلند مهم سینمای هانکه، با تکیه بر شیوه ی به کارگیری آنها برای انتقال درونمایه ها، می پردازد. نظریات بازن راجع به سینمای رئالیستی در مرکز توجه تحلیل قرار دارد. هانکه از برداشت بلنداستفاده می کند تا نشان دهد که چگونه رسانه ها تصاویر، واقعیت و فکر مردم را دستکاری می کنند. او صفحه تلویزیون و تصاویر ویدیویی را در برداشت های بلند به تصویر می¬کشد و با بهره گیری از فرمی متضاد با فرم رسانه ها و سینمای غالب، که عموما مبتنی بر مونتاژ است، بییندگانش را از تفاوت ها آگاه می کند. هانکه، مانند بازن، بر این عقیده است که برداشت بلند سبب کاهش دخالت فیلمساز در تصاویر می شود. او با استفاده از برداشت بلند، ظاهری رئالیستی فراهم می کند و سپس با نشان دادن اینکه آنچه در حال تماشایش بودند، نمایشی بیش نبوده، تماشاگران را از عمل رسانه ها و اینکه چطور واقعیت دستکاری شده را به جای واقعیت به آنها نشان می دهند، آگاه می سازد. همچنین این پژوهش نشان می دهد که چطور هانکه با بهره گیری از برداشت بلند، آزادی تماشا و تفسیر را به تماشاگرانش می¬دهد. بدینوسیله، هانکه از عناصر گوناگون تصویر استفاده می کند تا بیان سینمایی خود را تقویت کند. او که مخالف سرسخت سینمای غالب، خصوصا هالیوود، است، نشان می دهد که چطور این سینما خشونت را گسترش می دهد و حتی آن را مفرح به تصویر می کشد. غیر از آن، او از زمان بسط یافته و وحدت فضایی موجود در برداشت بلند استفاده می کند تا عدم ارتباط میان مردمان را نشان دهد. همچنین بررسی می گردد که چگونه هانکه از نمایش بازیهای ساده در برداشت های بلند برای بیان درونمایه¬های مورد نظر خود بهره می برد. نشان دادن کثرت در عین وحدت در جواع چند فرهنگی و محبوس بودن آدمها در فضاهای تنگ از دیگر درونمایه¬هایی است که به وسیله¬ی برداشت بلند در فیلمهای هانکه منتقل
- Abstract
- This thesis studies how long takes contribute to Haneke's films. What distinguishes Haneke from many of art filmmakers using long take is that he uses long take not only as an integral part of his approach to a realistic style, but also to convey important themes. He uses different cinematic expressions in his long takes to achieve an aesthetic form consistent with what the film wants to say. Therefore, this paper analyzes aesthetics of important long takes in Haneke's cinema by emphasizing the way they are used to convey different themes. Bazin's theories about realistic cinema is at the center of focus in this analysis. Haneke uses long take to show how the media manipulate images and people's thoughts. He shows television screen and video images in long takes, and by using the opposite form from that used in mainstream media and films, which is generally montage-based, he makes his audience aware of differences. Haneke, like Bazin, believes that long take makes a shot seem unmanipulated. He provides realistic appearances by using long take and then shocks the spectators by showing them how they have been manipulated by images. This paper also demonstrates that providing viewers with liberty of interpretation through long takes, Haneke uses different elements of image to empower his cinematic expression. Being against mainstream cinema, he shows how this cinema makes violence banal and even entertaining. Furthermore, he makes use of the extended time and the unity of space inherent in long takes to depict lack of communication among people in these days. Showing pluralism in a uniform space and depicting people in confined spaces are other themes conveyed through long takes with camera movement. Also, Haneke uses camera movement in his long takes to emphasize the main character of a scene. All in all, Haneke has made long take a very powerful aesthetic form in his cinema
