تمایلات توسعه گرایانه در روابط ترکیه با آسیای مرکزی و قفقاز در دوران پس از جنگ سرد
- رشته تحصیلی
- مطالعات منطقه ای -مطالعات آسیای مرکزی وقفقاز
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3292;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 58004;کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3292;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 58004
- تاریخ دفاع
- ۲۹ بهمن ۱۳۹۱
- دانشجو
- شیوا علی زاده
- استاد راهنما
- سیداحمد موثقی گیلانی
- چکیده
- در سالهایی که خورشید زندگی اتحاد جماهیر شوروی در حال غروب بود، دولت ترکیه راهبرد تازهای را برای توسع? اقتصادی برگزید. بنابراین، دوران "جایگزینی واردات" پایان یافت و راهبرد "توسع? صادرات" در پیش گرفته شد. حوز? سیاست خارجی از آثار راهبرد جدید توسعه مصون نماند و حتی به زودی به یکی از ابزارهای مهم در دست مسئولان برای تحقق اهداف توسع? صادرات- محور تبدیل شد. با توجه به این دگرگونیها، ظهور کشورهای مستقل آسیای مرکزی و قفقاز به دنبال فروپاشی یکی از ابرقدرتهای جهان دوقطبی، ترکیه را با فرصتها و چالشهای بیشماری روبرو کرد. آزادی بیشتر کشورهای بلوکی سابق در عرص? سیاست خارجی با پایان جنگ سرد نیز، به عنوان پیامد مهم دیگر این دگرگونی عظیم بینالمللی میتوانست برای ترکیه نوید بخش دستاوردهای تازه باشد. ارزیابی روابط ترکیه با کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز، در طول دو ده? حادثهخیز پس از جنگ سرد به منظور شناسایی اهداف، دغدغهها و اولویتهای اصلی این کشور در دو منطق? یاد شده، هدف اصلی نگارش این پایاننامه است. با توجه به زمینههای داخلی سیاست خارجی و مسیر تحولات اقتصادی ترکیه در دو ده? گذشته، فرضیهای که در پژوهش حاضر مطرح شده چنین است: "تلاش برای تحقق اهداف توسعهای و تبدیل شدن به بازیگری قدرتمند و تأثیرگذار در ساختار پس از جنگ سرد نظام بینالملل، مهمترین اهدافی بودهاند که سیاست خارجی ترکیه در دو منطق? آسیای مرکزی و قفقاز در دو ده? گذشته دنبال کرده است."
- Abstract
- The twilight years of the Soviet Union coincided with a shift of economic development strategy in Turkey. Foreign policy making could not avoid implications of the new export-led strategy and soon became one of the main instruments for achieving developmental goals. Considering these changes, the emergence of eight independent states in Central Asia and Caucasus following the demise of one of the superpowers of a bipolar world system,provided Turkey with countless opportunities. Challenges and Threats were other inalienable facets of international transformations. The end of the Cold War also culminated in broadening former bloc states’ foreign policy options. Assessing Turkey’s relations with Central Asian and Caucasian countries during the two very eventful decades of the Post-Cold War era to reveal its leading concerns and priorities regarding these countries is the main goal of carrying out this investigation.