عنوان پایان‌نامه
الگوی سکونت در منطقه شهرآرای تهران با رویکرد تداوم هویت بافت
- رشته تحصیلی
- مهندسی معماری
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 60777
- تاریخ دفاع
- ۲۵ بهمن ۱۳۹۱
- دانشجو
- حامد طالبی
- استاد راهنما
- عیسی حجت
- چکیده
- امروزه یکی از چالش‌های پیش روی شهر تهران کهنگی و آسیب‌دیدگی بافت مسکونی در برخی از مناطق شهر است که منجر به پدیده‌هایی مانند خالی شدنشان از سکونت، استقرار مشاغل و حرفه‌های دیگر در آن‌ها و مهاجرت درون شهری ساکنانشان به بافت‌های جدید می‌گردد. بافت‌های کهنه معاصر دسته‌ای از همین بافت‌ها هستند -که با اینکه بر مبنای اصول شهرسازی و معماری جدید ساخته شده‌اند- به دلیل قدیمی بودنشان برای سکونت مورد توجّه نبوده و به تدریج در اختیار کاربری‌های غیرمسکونی قرار می‌گیرند. دردورهپهلوی کوی‌های مسکونی متعدّدی با بهره‌گیری از اصول جدید شهرسازی و معماری در اطراف تهران ساخته شدند. این کوی‌ها هسته مرکزی تعدادی از محلّات کنونی تهران را پایه‌گذاری کرده، امروزه اثراتی از ساختار شهری یا بافت کالبدی آن‌ها در این مناطق به چشم می‌خورد. درحالی که بیشتر خانه‌های کوتاه‌مرتبه این کوی‌ها جای خود را به آپارتمان‌های تازه داده‌اند بخش‌هایی آپارتمانی در آن‌ها یافت می‌شود که دست نخورده باقیمانده و به مشکلات مورد اشاره دچار شده است. آپارتمان‌های کوی شهرآرای تهران با قدمت 50 ساله نمونه‌ای از این بافت‌ها می‌باشد که سیما و ساختار کالبدی متمایزی از محیط خود دارد. مطالعه این بافت نشان می‌دهدکه این مجموعه بر مبنای اصول معماری مدرن و با الگوبرداری از پروژه‌های خانه‌سازی غرب ساخته شده است. این بافت در حال حاضر به رغم علاقه ساکنانش به سکونت در آن از نظر کالبدی و جمعیّتی در شرایط مناسبی به سر نمی‌برد و ادامه چنین روندی می‌تواند حیات آن را به خطر اندازد. بر این اساس ارائه طرحی برای بهبود الگوی سکونت در این بافت مورد نظر بوده است و تلاش شده است بر مبنای تداوم هویّت بافت، رفع محدودیت‌ها و نواقص آپارتمان‌های قبلی، ایجاد تناسب با شرایط امروز زندگی و بهبود سیما و فضای عمومی بافت سنّت زیستی آن بهبود یابد.
- Abstract
- Nowadays deterioration of some residential areas is one of the challenges ahead of Tehran. Becoming non-residential, being occupied by other businesses and migration of their inhabitants to other areas are some consequences of this problem. Contemporary deteriorated Fabrics are some portion of this areas that because of their obsolescence are no longer attractive for habitation and gradually are used for non-residential purposes. In Pahlavi period several housing states were built in suburb of Tehran by using Modern architecture and urban planning principles. This states formed basic cores of some quarters in Tehran and nowadays signs of their urban structures or physical fabrics are visible in these areas. Although most houses in these areas have been replaced with new apartments, there are some parts with old apartments that have been unchanged and have the same problems been mentioned before. Apartment complex of the Shahrara state with about 50 years of age is one of these areas that has a different character and fabric structure from its vicinity. Studies show that this complex was built based on Modern architecture principles and western housing projects. At present this complex -despite of its inhabitants' interest in it- physically and socially is not in proper conditions and continuity of this condition can threat its life. For this reason presenting a model to improve residence pattern of this complex is necessary and it is tried to improve its life tradition by continuing of place identity, surmounting old apartments' defects, applying nowadays' lifestyle's needs and improving appearance and public space of complex.
