عنوان پایان‌نامه
کاوشکده راز تخت سلیمان
- رشته تحصیلی
- مهندسی معماری
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 68353
- تاریخ دفاع
- ۲۵ بهمن ۱۳۹۱
- دانشجو
- پرستو پروین
- استاد راهنما
- عیسی حجت
- چکیده
- تاریخ چندهزارساله و پر رمزوراز کشورمان شاهد شکل‌گیری تمدن‌های شگفت‌انگیز و آثار تاریخی باشکوه به‌جامانده از آنان است. این آثار تاریخی، فرهنگ و هویت ایرانی را در خود حمل می‌کند. با گذشت زمان و نیاز به ساخت و ساز و ادامه حیات بشر، مداخله در این آثار اجتناب ناپذیر شده است. در این راستا مهمترین مساله، چگونگی برخورد و حضور در این آثار با حفظ ارزش‌های تاریخی و فرهنگی آن‌هاست. هدف این پژوهش تدوین مبانی مناسب در راستای مداخله با هدف حفاظت و زنده‌نگه‌داشتن سایت‌های باستانی است. گام اول برای رسیدن به این هدف، بررسی نظریات و دیدگاه‌های موجود در رابطه با چگونگی حضور در سایت‌های تاریخی است. با بررسی همه‌جانبه این نظریات می‌توان نتیجه گرفت که در رابطه با هر سایت تاریخی متناسب با نیازها و شرایط بستر مورد نظر، مبانی خاصی باید ارائه گردد. مجموعه تخت‌سلیمان یکی از آثار تاریخی شاخص کشورمان است که عنوان چهارمین اثر باستانی ایران در یونسکو به ثبت رسیده‌است. جایگاه این مجموعه در تاریخ و فرهنگ ایرانی ایجاب می‌کند که با تمام انرژی در حفاظت، کشف اسرار جدید و شناساندن آن به ایرانیان و جهان گامی برداشته‌شود. در پژوهش حاضر این مجموعه به عنوان بستر تاریخی مورد مطالعه انتخاب شده است و تلاش شده مبانی نظری و چهارچوب‌های مناسب برای مداخله در این سایت باستانی پایه‌گذاری شود. در بررسی نمونه‌های موردی، با توجه به مقیاس آثار تاریخی و شرایط موجود و نیازهای عملکردی آن‌ها دو نوع برخورد مستقیم (استقرار ساختار جدید بر روی ساختار تاریخی) و غیرمستقیم (قرارگیری ساختار جدید با فاصله از ساختار تاریخی) مشاهده می‌شود. هر کدام از این روش‌ها پاسخی متفاوت به نیازهای بستر تاریخی خود می‌دهند. با توجه به مطالعات و بررسی شرایط موجود در تخت‌سلیمان، برخورد توام مستقیم و غیرمستقیم به عنوان جواب مساله در این پروژه در نظر گرفته‌شده‌است. بخش کاوشکده در راستای تامین عملکردهای مورد نیاز مرتبط با عملیات باستان‌شناسی، حفاری و ... به صورت موقت، قابل جابجایی و قابل گسترش، در درون حصار تاریخی مجموعه تخت‌سلیمان به صورت مستقیم بر روی آثار قرار می‌گیرد و ساختمان پژوهشکده به صورت غیرمستقیم در خارج از حصار با عملکردهای پژوهشی، موزه‌ای و اقامتی موقت، به عنوان واسطه‌ای بین مخاطب و مجموعه تاریخی قرار گرفته‌است. در این پژوهش با توجه به مطالعات انجام‌شده با هدف قابل شناسایی بودن مداخلات و کمترین مداخله فیزیکی در بستر باستانی (خاک)، رویکرد تضاد در کلیات و هماهنگی در ریزساختارها، در طراحی ساختار جدید، مدنظر قرار گرفته‌شده‌است و سعی شده با تحت‌الشعاع قرار ندادن اصالت اثرتاریخی و قابل تفکیک بودن ساختارهای جدید از قدیم و در عین‌حال هماهنگی ریزساختارها با ادبیات موجود در معماری تخت‌سلیمان، بر تعلق ساختار جدید به بستر تاریخی خود تاکید گردد.
- Abstract
- Iran`s several thousand years of historical background has resulted in wonderful civilizations, and therefore glamorous historical sites. These historical sites have been carrying Iranian culture and identity with themselves through the past centuries. After all these years, human intervention in the remaining historical sites has become inevitable, in order to both preserve them and to present to future generations. Now, the main question is how and to what extent this intervention should be planned and implemented. This research aims to develop a proper basis (strategy) for not only preserving, but at the same time, keeping the historical sites alive and flourishing. Our first step will be reviewing and looking deep into the ideas and solution presented for intervention and preserve in the historical sites. This survey shows that a different and unique approach should be considered for each individual historical site. Takht-e-Soleyman complex is one of Iran`s important historical sites, registered with UNESCO as the country`s 4th historical Heritage. Significance of this complex in Iran`s history and culture, makes is to do our outmost effort to preserve, introduce and reveal it`s secrets to the world. In this research, Takht-e-Soleyman has been selected as the historical site to be studied, and we have tried to develop a proper theoretical basis and framework for intervention in this historical site. Our case studies show two different approaches have been taken, depending upon the extent and present condition of the historical site, and the planned application for it after restoration. These are “direct intervention” (establishing a new structure on the historical infrastructure) and “direct intervention” (establishing a new structure in some distance to the existing historical structure). Each of these approaches will present a different response to the requirements of the historical site. Our studies, and a through evaluation of the site`s location and present condition, resulted in selecting a combinational approach of direct and indirect intervention in Takht-e-soleyman. The excavation center (Kavoshkade) will be temporary, removable and expandable structure to be installed inside the complex, directly on the existing historical remains, aiming to facilitate the excavation and archaeological activities. The research center (Pajouheshkade) will be a building located outside the boundaries of the complex, serving also as a museum, library, residence facility, with an eye on both the archaeological teams and the general public. In our approach, we emphasize on a clear distinction between the historical remains and the present time intervention in form of new buildings and structures, not to affect by any means, the originality of the existing historical complex. However, architecture of the newly added structures are planned to be in harmony with the complex as a whole, as well as the substructures and the literature existing in the architecture of Takht-e-Soleyman, emphasizing on the connections between the historical and the newly constructed parts
