عنوان پایان‌نامه
طراحی منظر استخر بزرگ سمنان با رویکرد منظر بومی
- رشته تحصیلی
- معماری منظر
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 57556
- تاریخ دفاع
- ۲۸ بهمن ۱۳۹۱
- دانشجو
- محمد جمشیدیان
- استاد راهنما
- سیدامیر منصوری
- چکیده
- تحقیق و طراحی پیش رو به دنبال یافتن ریشه های هرچه عمیقتر ابعاد مختلف بومی سازی یک طراحی منظر است. یک منظر در زمینه کویری ایران و شهر سمنان. به دنبال این ابعاد مختلف و با نظر به موضوع طراحی که خود یک موضوع و روشی برخاسته از دانش بومی مردمان یک سرزمین است، دو مبحث اصلی وجود دارد. یکی « آب » و موضوعیت آن در زندگی انسان و بخصوص مردمان کویر، و دیگری یافتن ریشه های بنیادین منظرسازی در کویر. در موضوع اول، از دیرباز تا هم اکنون که اندیشه مدرن نگرش انسان را به عناصر و محیط کاملاً عقلانی می طلبد « آب » ، همواره مورد احترام آدمی بوده است از آن رو مایع و مایه حیات بشر بوده و هست. از ادیان باستانی که به پرستش آب و یا حتی سایر عناصر طبیعی، چون خورشید، آتش و ... می پرداخته اند، تا آیین هایی که هنوز هم با محوریت آب انجام می شود. اما در مبحث دوم در پی یافتن الگویی کالبدی برای منظر کویر که برآمده از یک زیست بوم انسانی در دل کویر و به واسطه حضور آب است پرداخته شده « واحه » مطالعه الگوی است. این الگو که ابعاد عینی و ذهنی زندگی مردمان کویرنشین را با محوریت همان عنصر آب، دربردارد، ارائه دهنده فاکتورهایی ویژه واحه است. تضاد، محصوریت، محوریت آب در منظرسازی و ویژگی های کالبدی مانند استحکام و دوام مصالح از این دست فاکتورها هستند که در شکل گیری این الگو و طراحی منظر نقش مهمی دارند. با مطالعه شهر سمنان و اثرات عینی و ذهنی این شبکه آبی در زندگی شهر و شهروندان این نتیجه به دست آمد که هم کالبد شهر به عنوان مکان زندگی و هم اندیشه شهروندان به عنوان ذهنیت ایشان از شهر، وابسته به این شبکه است. در این بررسی و تطبیق این دو نوع اثربخشی می توان به دو نکته اساسی در سازمان فضایی شهر دست یافت، نخست این که نقش عینی این سیستم، در قالب استفاده عملکردی شهروندان از این شبکه با نقش ذهنی آن، در قالب اثرات و حضور این شبکه در ذهنیات، اعتقادات و فرهنگ مردم منطبق است. دوم اینکه عملکرد این شبکه به عنوان عامل حیات بخش به شهر از آیین به عنوان اعتقاد و ذهنیت مردم از حضور آب در زندگیشان در شکل گیری سازمان فضایی شهر مقدم است. سمنان به عنوان نمونه کهن یک شهر ایرانی-اسلامی بیانگر این موضوع است که در سازمان فضایی شهر ایرانی بعد از اسلام عملکرد از آیین پیشی گرفته و نقش این دو در شهر بر یکدیگر منطبق وجدایی ناپذیر است.
