عنوان پایان‌نامه
طراحی منظر باغ مزار امامزاده ابوطالب
- رشته تحصیلی
- معماری منظر
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 57816
- تاریخ دفاع
- ۲۴ بهمن ۱۳۹۱
- دانشجو
- نیوشا قاسم
- چکیده
- گورستان‌ها میراثی پر اهمیت هستند که تنها به مردگان مربوط نمی‌شوند، بلکه فضاهایی هستند مربوط به زندگان، که مردگان تنها سوژه‌های آنها قلمداد می‌شوند. اما امروزه این فضاها اهمیت پیشین خود را به عنوان یکی از مهم‌ترین فضاهای آیینی و فرهنگی از دست داده‌اند و به صورت لکه‌هایی متروک و فاقد حیات در شهرها پدیدار گشته‌اند. در حال حاضر در محدوده قانونی شهر تهران حدود 140 گورستان وجود دارد که در مجموع مساحتی بیش از 100 هکتار را به خود اختصاص داده‌اند، این گورستان‌ها در گذشته اغلب در حاشیه شهر و بافت مسکونی قرار داشته‌اند، اما به علت پیشروی و گسترش شهر به مرور زمان در میان بافت مسکونی قرار گرفته‌اند. در حال حاضر اکثر این گورستان‌های کوچک به سمت متروک و ناامن شدن سوق پیدا کرده‌اند به‌طوریکه اغلب برای ساکنین محل، همسایگی با آنها موجب ناخرسندی است. علاوه بر این روند تک گورستانی شدن شهر تهران و برخورد از نوع صرفاً فیزیکی با پدیده مرگ، بی‌توجه به اهمیت این فضاها در ذهن و زندگی انسان‌ها، گورستان را به شهری برای مردگان تبدیل کرده که زندگان با ترس پا به آن می‌گذارند، در صورتی که مرگ چیزی جز مرحله دیگری از زندگی نیست و متناسب با آن فضای گورستان هم می‌بایست قسمتی از زندگی روزمره شهروندان گردد نه به صورت شهری ایزوله شده، دور افتاده و هراس‌انگیز. یکی از چالش‌های موجود در مسیر توسعه شهرها، ساختن و شکل دادن به فضاهای جمعی با هویت است، فضاهایی که از طریق ایفای نقش در جایگاه ذهنی شهروندان و خاطرات آنها حضور مخاطبان را در آن فضای جمعی تضمین کند. در این مسیر بهره‌گیری از فضاهایی که به صورت بالقوه در ذهن و خاطره شهروندان جای داشته باشند وتبدیل آنها به فضاهای جمعی راهکاری موثر می‌باشد، در این میان گورستان‌های موجود در سطح شهر تهران پتانسیل‌های بالقوه فراوانی را از جنبه‌های فرهنگی و اجتماعی در جهت تبدیل شدن به فضاهایی با هویت در سطح شهر دارا می‌باشند، این موضوع که گورستان‌ها سیری از هنر، فرهنگ و تاریخ را بازگو می‌کنند، منجر به پذیرش فضای گورستان به عنوان یک منظر فرهنگی می‌شود و به همین علت لازم است در برخورد با این فضاها با اتخاذ رویکردی مناسب در جهت احیای این مناظر فرهنگی برآمد و موجب ظهور فضایی جدید در شهر شد، که نه صرفاً گورستان است و نه دیگر کاربری‌های معمول شهری مانند پارک یا فرهنگسرا. این فضا
- Abstract
- Cemeteries are an important heritage that are not only related to the dead, but are spaces in interaction with the living, that the dead are only their subject. But today cemeteries have lost their prior importance as one of the most important cultural-traditional spaces and have become lifeless, abandoned spots in the cities. Currently there are 140 cemeteries in Tehran, occupying a total area of 100 hectares. In the past most of these cemeteries were placed at the border of the city and far from the residential zone, but gradually because of the city’s expansion, they become part of the residential zone. Now most of these small cemeteries have become abandoned and insecure in a way that most of the residents are not satisfied living approximate to them. Moreover being a metropolis with having only one cemetery, taking merely physical approaches facing the phenomenon of death and neglecting the importance of the cemetery spaces in the human mind and life have made cemeteries a city for the dead that the living walk into it with fear, however death is nothing but another stage of life and appropriate to that cemetery space should be part of citizens’ everyday life not an isolated city, abandoned and frightening. One of the challenges in the cities’ development is creating and forming public spaces with identities which guarantee citizens’ participation through their role in their mind and memories. In this direction taking advantage of the spaces which potentially have a place in citizens’ mind and memories and transforming them into public spaces can be an essential approach. In the upcoming project, by choosing one of the local active cemeteries of Tehran(Emamzade Abootaleb cemetery,Farahzad), has been tried to provide solutions to deal with these forgotten spaces. Key words: Cemetery, Abandoned spots, Residential zone, Public space, Cultural landscape.
