عنوان پایان‌نامه
جایگاه موسیقی در دربار و جامعه بغداد در عصر عباسی(از غاز تا پایان آل بویه)
- رشته تحصیلی
- تاریخ و تمدن ملل اسلامی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 2107ف;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 57362
- تاریخ دفاع
- ۰۷ اسفند ۱۳۹۱
- دانشجو
- حلیمه جعفرپور نصیر محله
- استاد راهنما
- سیداحمدرضا خضری
- چکیده
- چکیده : موسیقی از دیرباز، در زندگی اجتماعی انسان حضور داشته و همواره التیام بخش دردها و رنج ها و ابزاری برای جلوه گر ساختن احساسات درونی او بوده است. انسان از آغاز پیدایش، با الهام از طبیعت، الحان و نواها را پدید آورد؛ و رفته رفته با پیشرفت جوامع و گسترش تمدن های بشری، موسیقی را در سطح گسترده تری به کار گرفت. مسلمانان نیز با وجود برخی گفتگوها و مجادلات پیچیده که در این زمینه وجود داشت، خود را بی نیاز از هنر موسیقی ندانستند؛ و در آغاز، آن را در آیین های مذهبی خود، همچون گفتن اذان و تلحین قرآن به کار گرفتند؛ سپس در جشن ها، اعیاد، سوگواری ها و نیایش های مذهبی مورد استفاده قرار دادند. اما با ظهور حکومت های تجمل گرا و خوشگذران، موسیقی به دربارها راه یافت و موسیقیدانان بزرگ برای بهره مندی از جوایز و صلات، در خدمت حاکمان قرار گرفتند. بدین ترتیب در دو قرن نخستین خلافت عباسی، موسیقی در محافل درباری به عنوان وسیله طرب و خوشگذرانی به کار گرفته شد؛ و خلفا و بزرگان جامعه به حمایت از موسیقی و موسیقیدانان برخاستند. افزون بر حمایت خلفاء، نهضت ترجمه، ظهور موسیقیدانان خلاق، ذکاوت و خوش ذوقی ایرانیان و علاقه عمومی، عوامل دیگری بودند که در شکوفایی موسیقی این دوره مؤثر افتادند. با این همه، جایگاه اجتماعی موسیقیدانان، در بغداد روزگار عباسی چندان ارزشمند نبوده است؛ چنانکه اسحاق موصلی، موسیقیدان مشهور عصر عباسی، آرزو می کرد، صد تازیانه بر او بزنند، اما او را مغنّی نخوانند. پژوهش حاضر جایگاه موسیقی را در دربار و جامعه بغداد عصر عباسی از آغاز، تا زمان سلطه آل بویه، مورد بررسی قرار داده است. روش این پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و بر اساس منابع، مآخذ و پژوهش های موجود سامان یافته است. واژگان کلیدی: موسیقی، خلافت عباسی، جامعه بغداد، دربار
- Abstract
- Since the old days, Music has presented in the man’s social life, and always considered as healer of man’s pains and sufferings. Also it has known as a tool for representing man’s internal feelings. From his birth (time) and through the nature’s inspiration, man has created tones and melodies. Developing societies and civilization, music was used in wide spheres. Although there have been debates and complicate tussles about music in Islamic world, Muslims has not put it aside. At first they applied music for informing the praying time (Azan) and reading Holy Quran, and then they used it in their religious celebrations, ceremonies, Jeremiads and praises. By establishing luxuriate government, music finds its way into the courts. As a result of obtaining rewards, great musicians become under service of governors. Therefore, in the first two centuries of Abbasi dynasty, music was applied as a means of joviality and revelry. The caliphs and society’s head men rose for supporting music and musicians. Beside the caliphs’ supports, emerging translation movement, creative musicians, and Iranians’ sagacity and good taste and popularity are the other effective factors in improving music in this era. However, with all of these descriptions, music was not such valuable in Baghdad of Abbasi dynasty, that Isaac Museli wished to be whipped a hundred times, but never be called as a musician. The presented this is inquiring about the status of music in the Baghdad court and society of Abbasi era; from the beginning till over coming Ale-e-buyah. In addition, the thesis has applied a descriptive-analyzing method, based on the emerged resources and foundations. Key words: Music, Abbasi dynasty, Baghdad Society, Court.
