عنوان پایان‌نامه
روابط چین و ایران در دوره تیموریان(سلسله مینگ در چین)
- رشته تحصیلی
- تاریخ ایران اسلامی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 67068;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4074
- تاریخ دفاع
- ۲۸ بهمن ۱۳۹۳
- دانشجو
- چوانبین یین
- استاد راهنما
- محمدباقر وثوقی
- چکیده
- بعد از فروپاشی حکومت های فرزندان چنگیز خان، از سواحل غربی اقیانوس آرام تا دریای مدیترانه، در اواسط قرن چهاردهم و دچار آشفتگی های پی درپی شد، و سر انجام سرزمین های چین و ایران در اواخر این قرن، با تشکیل حکومت های قدرتمندی چون حکومت تیموری در ایران و حکومت مینگ در چین ـ به سکون و وحدت رسیدند و روابط آن ها که از دوره¬ی باستان از طریق جاده ی ابریشم تداوم داشت و در دوره ی مغول وارد دوره جدیدی شده بود، در این دوره ادامه یافت، اما با پدیده های جدید اجتماعی و فرهنگی ، همچون گسترش دین اسلام در منطقه ی غرب چین، مسلمانان چینی، میراث حکومت مغول، مشروعیت هر دو حکومت که بعد از برانداختن مغولان ایجاد شدند، افزایش حجم تجارت دریایی و اینکه نسل دوم پادشاهان دو سرزمین به طور غیر قانونی قدرت را به دست آورند و پدیده های دیگر مواجه شد. روابط چین با ایران در دوره¬ی تیموریان را می توان به سه دوره تقسیم بندی کرد. دوره¬ی اول که از اعزام ایلچیان به دربار مینگ تا درگذشت تیمور است، حکومت مینگ به علت نا آگاهی از قدرت تیمور، هنوز در چارچوب تفکر «چین مرکزی» مانده است و براساس نامه¬ی مجعول به دربار تیمور ایلچیانی را می فرستد تا تیمور را به اطاعت از امپراطوری مینگ دعوت کند که این مسأله منجر به برنامه ریزی تیمور برای یورش به چین می شود. پس از مرگ تیمور امپراطوری او دچار زوال می شود و روابط مینگ و تیموریان وارد دوره¬ی دوم می شود که به علت منافع مشترکشان در مواجه با جغتای شرقی و مغولان در شمال چین، این دو امپراطوری رابطه¬ا¬ی دوستانه برقرار می کنند. در این دوره با افزایش رفت و آمد ایلچیان بین پکن و هرات و ارتباط مکاتبه¬ای بین چنگجو و شاهرخ، آشنایی حکومت مینگ نسبت به تیموریان بیشتر می شود و به تدریج از تفکر متعصبانه¬ی «چین مرکزی» دست برمی دارد که این تغییر تفکر در نامه¬ی دوم چنگجو به شاهرخ منعکس شده است. بعد از درگذشت چنگجو، حکومت مینگ به علت فشار مالی، سیاست جذب وفاداری ممالک خارجی را از طریق تجارت سودمند لغو کرد که باعث هجوم و غارت شهرهایی در مسیر بین مینگ و تیموریان توسط جغتای شرقی شد و به این تربیب روابط مینگ با تیموریان کاهش یافت و با انحطاط تیموریان به پایان رسید. در مرحله¬ی سوم روابط مینگ و تیموریان، سرنوشت مسلمانان چینی، هویی هویی هم دچار فراز و فرودهایی شد. کلید واژه ها : سلسله¬ی مینگ، تیموریان، جغتای شرقی، تیمور، شاهرخ، چنگجو، حامی
- Abstract
- ندارد
