عنوان پایان‌نامه
خوانش اوتو- اورینتالیستی ایران: مطالعه ی موردی دو خاطره نوشت آمریکایی
- رشته تحصیلی
- مطالعات آمریکای شمالی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 68531
- تاریخ دفاع
- ۳۰ بهمن ۱۳۹۳
- دانشجو
- فاطمه نظری قهرودی
- استاد راهنما
- فواد ایزدی
- چکیده
- این پایان نامه در نظر دارد تا موضوع اورینتالیزم و اختصاصا موضوع اوتو اورینتالیزم را در دو کتاب خاطره نویسی دختر خوب(2011) (The Good Daughter) اثر جسمین درزنیک و ماه عسل در تهران (2009) (Honeymoon in Tehran) اثر آزاده معاونی بررسی کند. تئوری این پژوهش بر اساس گفتمان اورینتالیزم ادوارد سعید شکل گرفته است. از آنجایی که این مطالعه گفتمان اوتو اورینتالیزم را به طور ویژه در دو اثر مورد نظر بررسی می کند، نگارنده، اتواورینتالیزم بر اساس تعریف مارتینا کوئگلر را اساس قرار داده است. نویسنده همچنین می کوشد تا به سؤالات پژوهش به روش تحلیل کیفی محتوا پاسخ بدهد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که اثر جسمین درزنیک از عناصر اوتو اورینتالیزم استراتژیک بهره برده است؛ به این صورت که این اثر با گفتمان های مطرح شده از سوی اورینتالیست ها علیه ایران مقابله کرده و به نظر می رسد که توانسته است جایگزین های به نسبت معتبر و صحیحی را برای گفتمان های غالب موجود ارائه دهد. در حالی که اثر معاونی ظاهرا مطابقت بیشتری با اوتو اورینتالیزم ذاتی دارد؛ به نحوی که به نظر می رسد نگارش معاونی گفتمان های اورینتالیستی موجود را در رابطه با ایران تکرار و تقویت کرده است
- Abstract
- This study offers analysis of Iranian- Americans’ writings across the memoir genre, with the focus on the two well- received memoirs, Azadeh Moaveni’s Honeymoon in Tehran (2009) and Jasmin Darznik’s The Good Daughter: A Memoir of My Mother’s Hidden Life (2011), in order to contribute to the on-going discussions on auto-Orientalism and rewriting Iran and Iranians by the Iranian-American authors. I examine how the two diasporic Iranian women writers represent the Iranians and their conditions in their country of origin, with the focus on self-representation. By studying the two Iranian women's memoirs, I argue how these writers reproduce a picture of Iranians and their position in the authors’ local and global communities. Therefore, my focus is to explore how they might promote or diverse Orientalist understanding of the American’s majority towards Iranians. The current thesis utilizes qualitative content analysis as the methodology of the work. It also draws on the concept of Orientalism developed by Edward Said, and adapts the model of auto-Orientalism offered by Martina Koegeler. The study’s examination reveals that Darznik’s narration of her memoir is rather more in accordance with a strategic auto-Orientalism, in which the author seems to rearticulate and subvert the mainstream American Orientalist tropes. It also indicates that Moaveni’s text appears to fall in the essentialist auto-Orientalism category, in which the author perpetuates and promotes the very same Orientalist understanding of Iran and Iranians.
