عنوان پایان‌نامه
عفو عمومی و حقوق بین الملل
- رشته تحصیلی
- حقوق بین الملل
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 44743;کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP2539
- تاریخ دفاع
- ۳۰ شهریور ۱۳۸۴
- دانشجو
- شیرین ابطحی
- چکیده
- چکیده در دهه‌های اخیر, همچنانکه دیکتاتوریهای دیروز جای خود را به دموکراسیهای امروز داده‌اند, عفو عمومی کراراً به عنوان ابزاری برای تسهیل دستیابی به صلح و آشتی ملی بکار گرفته شده است. عفو عمومی, از آنجائیکه مرتکبین فجایع خشونت بارگذشته را از به کیفر رسیدن می‌رهاند, با یکی از دغدغه‌های اساسی جامعه‌جهانی یعنی تضمین اجرای عدالت در تعارض است. آنان که عفو را بکار می‌گیرند, آنرا تسهیل کننده روند صلح و آشتی و ابزاری در خدمت جوامع در حال گذار از دیکتاتوری به دموکراسی می‌دانند. از سوی دیگر نهادهای بین‌المللی و منطقه‌ای و حقوق بین‌الملل بر لزوم به کیفر رسانیدن مرتکبین جنایات مهم بین‌المللی تأکید دارند. رساله حاضر در پاسخ به تعارض میان بکارگیری عفو و لزوم تضمین اجرای عدالت, در تلاش است بررسی نماید که حقوق بین‌الملل چگونه و در چه مواردی اعطای عفو به مرتکبین را غیرقابل قبول می‌داند.
- Abstract
- Abstract Over the past decades, world has been increasingly witnessing transition from dictatorships to democracies, While amnesty has been employed in such transitions as a mean of political settlement and advancing reconciliation, one of the concerns of international community is providing accountability for past atrocities. There is a great contrast between granting amnesty which allegedly facilitates peace and reconciliation process, and justice which requires prosecution of perpetrators. This contrast is unsolved, but in one hand international community has been involved in this issue which has been shown in the practice of international and regional bodies, and in the other hand international law is strict when the question is international crimes. This thesis examines how and to what extent international law considers amnesty unacceptable
