عنوان پایان‌نامه
بررسی برخی عوامل موثر در بهینه سازی روشهای سازگار سازی گیاهکهای حاصل از کشت بافتی گردوی ایرانی
- رشته تحصیلی
- مهندسی تولیدات گیاهی - گرایش باغبانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 38955;کتابخانه پردیس ابوریحان شماره ثبت: 172
- تاریخ دفاع
- ۱۵ مهر ۱۳۸۷
- دانشجو
- سمیه شریفیان
- استاد راهنما
- کورش وحدتی
- چکیده
- گردوی ایرانی (regia uglansJ) گونه غالب خانواده Juglandaceae می¬باشد که منشاء طبیعی آن مناطق کوهستانی آسیای مرکزی معرفی شده است. بهترین روش برای تولید انبوه گردو، ازدیاد غیرجنسی ژنوتیپهای برتر می¬باشد. از طرفی برای اصلاح ژنتیکی درختان گردو، روشهای کلاسیک در مواردی با موانعی مواجه بوده است که بیشتر به دلیل دوره رشد طولانی و همچنین عدم وجود روشی مطمئن برای ریشه زایی قلمه های آن بوده است. با وجود اینکه طی سالهای اخیر روشهای ریزازدیادی و رویان¬زایی بدنی گردو توسعه زیادی یافته¬اند ولی هنوز استفاده از این روشها به جز در یک شرکت اسپانیایی که نهالهای کشت بافتی گردو را در سطح تجارتی تولید می کند، تجاری نشده¬اند. در این پژوهش، به منظور ریشه¬زایی ارقام و ژنوتیپهای بالغ گردوی ایرانی و انتقال سالم گیاهان تولید شده در شرایط درون¬شیشه¬ای به محیط گلخانه و سپس محیط بیرون، چندین آزمایش طراحی و اجرا شد. با توجه به این که سخت ریشه¬زا بودن گردو یکی از عمده¬ترین مشکلات در تولید تجاری گردو به روش ریزازدیادی است و همچنین کیفیت شاخه و ریشه¬های تولید شده از مهمترین عوامل موثر در زنده¬مانی این گیاهکها در محیط گلخانه می¬باشد، در اولین آزمایش اثر فلوروگلوسینول خارجی بر رشد، تشکیل کالوس و درصد ریشه¬زایی ریزشاخه¬های سه رقم گردوی ایرانی به نامهای سانلند، چندلر و کرمان 120 بررسی شد. تجزیه داده¬ها در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. در این آزمایش مشخص شد که فلوروگلوسینول تا غلظت 1 میلی مولار باعث بهبود پارامترهای مربوط به رشد شاخه¬ها در مرحله¬ی شاخه¬زایی، افزایش درصد ریشه¬زایی و همچنین طول ریشه¬ها می¬شود. در آزمایش دوم ریشه¬زایی درون¬شیشه¬ای سه رقم ذکر شده در آزمایش اول به روش دو مرحله¬ای جی¬آلمند و همکاران (1992) اما با نسبتهای مختلف ورمیکولیت و DKW در مرحله نمو ریشه و تاثیر این نسبتها بر کمیت و کیفیت ریشه¬زایی و سازگاری گیاهچه¬های ریشه¬دار شده مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمایش محیط ریشه¬زایی مخلوطی از DKW 4 ?1 غلظت و ورمیکولیت با 4 نسبت مختلف (1:2، 1:1، 2:1 و 3:1 ) بود. پس از 28 روز صفات مربوط به ریشه-زایی اندازه¬گیری شدند و گیاهچه¬ها پس از کاشت در مخلوط پیت و پرلیت به گلخانه منتقل شدند. در گلخانه نیز صفات مربوط به رشد و نمو نمونه¬ها هر 8 روز یکبار اندازه گیری می¬شدند. تجزیه داده¬ها به روش ذکر شد
- Abstract
- Persian walnut (J (regia uglansis the main species of Juglandacea family. The best way for propagation of walnut is asexual propagation of prevalent genotypes. Classic procedures of propagation have many problems. Application of new techniques such as plant tissue culture can be a solution for these problems. In this research, several experiments were designed and conducted for in vitro rooting and acclimatization of Persian walnut. In first experiment, the effect of exogenous phloroglucinol on growth, callus formation and rooting was assessed in ‘Sunland’, ‘Chandler’ and ‘Kerman 120’ cultivars. The results showed that the phloroglucinol effect on rooting is different in each cultivar. Phloroglocinol at 0.5 and 1.0 mM increased the rooting percentage. In second experiment, in vitro rooting of three cultivars Persian walnut cultivars named in previous experiment was assessed using two step procedure (Jay Allemond et a, 1992l) but with four different ratio of ¼ strength DKW and vermiculite (2:1, 1:1, 1:2 and 1:3) and the effect of these ratios on rooting and acclimatization of these plantlets were assessed. After 28 days, rooting traits were measured and plantlets were transferred to greenhouse after culturing in peat:perlite mixture. In the greenhouse, the traits related to growth were measured. The experiment was conducted as factorial in completely randomized design with variance analysis and Duncan grouping of means by SAS and MSTATC softwares. Results showed that, the best ratio of DKW and vermiculite is 1:2 and in all cultivars this result was the same. As one of the most important problems in successful weaning of in vitro produced plantlets of woody plants to greenhouse is dormancy of terminal bud, the third experiment was conducted. In this experiment effect of spraying by different concentrations of GA3 spraying was stydied on breaking terminal bud dormancy. In this experiment microshoots with same length were selected and cultured in the root induction med
