عنوان پایان‌نامه
بررسی حل و فصل اختلافات موافقتنامه تریپس با تاکید بر الحاق جمهوری اسلامی ایران
- رشته تحصیلی
- حقوق بین الملل
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP2172;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 37148
- تاریخ دفاع
- ۲۳ بهمن ۱۳۸۶
- دانشجو
- محمد صامت تقی زاده
- استاد راهنما
- سیدباقر میرعباسی
- چکیده
- روش های سنتی رسیدگی به "اختلافات بین المللی ناشی از تفسیر یا اجرای حقوق مالکیت فکری" تا پیش از مذاکرات دور اروگوئه که منتهی به شکل گیری سازمان تجارت جهانی و نیز موافقتنامه جنبه های تجاری مرتبط با حقوق مالکیت فکری شد، فاقد کارایی و اثر گذاری مناسب و مورد انتظار بود. چالش عمده دیگر تعارض منافع کشورهای برخوردار از فناوری های مبتنی بر نوآوری های فکری از یک طرف، با کشورهای در حال توسعه و نیز طرفداران حقوق بشر و حقوق عمومی(بخصوص از جهت ضرورت دسترسی گسترده تر به برخی آثار و نوآوری های فکری که در ارتباط مستقیم با مسائل انسانی همچون- دارو- می باشند)، از طرف دیگر،بود.این تعارض زمینه بروز اختلافات پیچیده و گسترده ایی را فراهم می سازدکه حل آن مسلماً نیازمند ساز و کارهای متمایزی در مقایسه با شیوه های کلاسیک باشند. آئین های پیش بینی شده در سازمان تجارت جهانی ترکیب منظم و زمان بندی شده ای از شیوه های کلاسیک حل اختلافات بین المللی را شامل می گردد که تبعیت از آن برای اعضاء الزامی بوده و دارای ضمانت اجراء لازم می باشد. اعمال شیوه های مورد اجراء نظام حل اختلاف موافقتنامه تریپس درانطباق با قوانین جمهوری اسلامی ایران چنانچه از مصادیق اصل 139 باشد باتوجه به لزوم اعلام نظر مجلس شورای اسلامی درخصوص الحاق به معاهدات بین المللی بنابراصل 77 قانون اساسی، از این نظر بلااشکال می باشد. در عین حال که الزاماً تمامی دعاوی مورد نظر شامل اموال عمومی و دولتی نبوده بلکه در بسیاری موارد اموال خصوصی را دربر می گیرد و از شمول اصل مذکور خارج می گردد. در هرصورت نکته قابل توجه در این خصوص مقرره مندرج در ماده 26 موافقتنامه حل اختلافات سازمان تجارت جهانی و بند دو ماده 64 موافقتنامه تریپس می باشد که به کشورهای عضو این اجازه را می دهد تا دعاوی خود را برمبنای قاعده شکایت عدم نقض(طرح دعوی برمبنای خسارت وارده به خواهان بدون نقض تعهدات موافقتنامه از سوی خوانده) برعلیه دیگر اعضاء سازمان اقامه نمایند. لذا توجه بیشتر به قاعده شکایت عدم نقض درجریان الحاق جمهوری اسلامی ایران در رابطه با موضوع حل اختلافات ضرورت می یابد.
- Abstract
- The classic tools of solving “International disputes arising from interpretation & enforcement of IPRs” were respectively useless & ineffective up to "Urgey Round" which resulted in establishment of WTO and TRIPs agreement. Another major challenge was the conflict of interests of the countries enjoying IPR based technologies in one hand whit the developing countries and the advocate of Public Law and Human Rights(especially with respect to the necessity of broader access to some inventions directly linked to mankind issues)on the other hand. This conflict of interests rendered to obscurant and wide disputes solutions of which needs more distinct mechanisms in comparison classic ones to be solved. The foreseen procedures in WTO is a disciplined and timetabled combinations of classic international disputes resolution devices following of which is mandatory for the member states and have the necessary remedies. Applying the dispute resolution devices of TRIPs agreement in Iran if falls within the scope of principle139 of Iranian constitutional law is free of impediment because in such a case the parliament should firstly ratify the joinder to the agreement. Nevertheless all such disputes don't include governmental and public properties so they fall out of this principle scope. Anyway the noteworthy point is the mandate of article 26 of dispute settlement agreement of WTO and paragraph 2 of article 64 of TRIPs agreement which allows the member states to bring their actions against other member states based on not infringement (i.e making the clam on the basis of the damages suffered by the plaintiff without infringing its obligations under the agreement).So Iran should make more attention to this rule in the process of joinder.
