عنوان پایان‌نامه

بررسی تاثیر یک دوره تمرینات ثبات دهنده عمقی بر روی درد وبرخی پارامترهای کینماتیک راه رفتن زنان دارای کمردرد مزمن در مقایسه با زنان سالم




    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 707;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 44006
    تاریخ دفاع
    ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۸
    دانشجو
    شبنم همتی
    استاد راهنما
    رضا رجبی

    کمردرد مشکلی معمول و فراگیر در جامعه امروز می باشد که بالغ بر 60 تا 90% از تمام بزرگسالان را در طول زندگی تحت تاثیر می گذارد. افرادی که از کمردرد رنج می برند راه رفتن ناهنجاری دارند. در این افراد طول گام کوتاهتر،عرض گام بیشتر و هماهنگی مختل می شود. با توجه به اینکه راه رفتن به عنوان مهارت پایه بیشترین بخش فعالیت های حرکتی روزمره انسان را به خود اختصاص می دهد و اطلاعات در زمینه ویژگی های گام برداری افراد دارای کمردرد در مقایسه با افراد سالم اندک می باشد و همچنین با توجه به اینکه ورزش و تمرین وسیله ای ساده،کم هزینه و قابل دسترس برای همگان می باشد و از این میان تمرینات ثباتی به عنوان یکی از درمان های موثر در کمردرد مزمن مطرح می باشد،لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی راه رفتن افراد مبتلا به کمردرد در مقایسه با افراد سالم و تاثیر یک دوره تمرینات ثبات دهنده عمقی بر روی درد و برخی پارامتر های کینماتیک راه رفتن زنان دارای کمردرد مزمن می باشد. در این مطالعه تعداد 10 نفر زن مبتلا به کمردرد با دامنه سنی 27-20 سال به عنوان گروه تجربی انتخاب شدند همچنین تعداد 10 نفر زن سالم با سن مشابه بعنوان گروه کنترل شرکت نمودند. قبل از انجام تمرینات ثباتی شدت درد افراد از طریق مقیاس دیداری درد و پارامتر های کینماتیک از طریق راه رفتن در مسیری 3 متری که دو وسیله صفحه نیرو بر روی آن قرار داشت و مجهز به 6 دوربین مادون قرمز بود اندازه گیری شد. سپس برنامه تمرینی ثباتی به مدت 12 روز اجرا گردید و در نهایت مجدداً شدت درد و آزمون راه رفتن ارزیابی شد. یافته های تحقیق توسط آزمون های t همبسته و t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تفاوت معنی داری بین ویژگیهای راه رفتن،سرعت گام(41/0p=)،طول گام(93/0= P) و زمان سکون(70/0 P=) زنان سالم و زنان دارای کمردرد مزمن در مرحله پیش آزمون وجود نداشت. همچنین با توجه به نتایج آزمونManova تفاوت معنی داری بین ویژگیهای راه رفتن زنان سالم و زنان دارای کمردرد مزمن در مرحله پس آزمون وجود نداشت(448/0p=). تمرینات ثباتی تاثیری در ویژگی های راه رفتن زنان دارای کمردرد نداشته است{سرعت گام(66/0P =)، طول گام (91/0 P =)و زمان سکون (51/0 P =)}. ولی میزان شدت درد این افراد بعد از تمرینات کاهش معنی داری را نشان داد(032/0 P =). نتیجه گیری: پیشنهاد می شود جهت توانبخشی بیماران مبتلا به کمردرد از تمرینات ثباتی استفاده شود. همچنین تحقیق حاضر نشان داد که تفاوت معنی داری در راه رفتن افراد سالم و مبتلا به کمردرد مزمن مکانیکال غیر اختصاصی وجود ندارد و یا حداقل در نمونه های کمردردی جوان و با شدت دردکمتر از 4 ممکن است عمومیت نداشته باشد.
    Abstract
    Low back pain (LBP) is a common and pervasive problem in today's society, affecting around 60 to 90% of all adults during their lifetime. People who suffer from low back pain demonstrate slower walking speed, shorter step length, higher stride width and therefore less flexible pelvic-thorax coordination that cause problem in walking. Since walking, as a basic skill, is the main part of everyday one’s activities and there is little information about the characteristics of walking in individuals suffering from law back pain in comparison with healthy ones and also since sport and exercise, as a simple and low cost means, are available to everyone and among these, core stability exercises are considered as one of the effective therapies for chronic low back pain, the aim of this dissertation is to examine the effect of core stability exercises on pain and some kinematic parameters in women with and without chronic low back pain. In order to implement this research, 10 women suffering from low back pain, in an age range of 27-20 years old, were selected as the experimental group and 10 healthy women, in similar age range participated as the control group. Before the core stability exercise was started, the subject's pain intensity was measured through visual analog scale and the kinematic parameters were evaluated through making the subjects walk on a 3 meters path on which there were 2 force plates and which was equipped with 6 infrared cameras. Then the stability exercise program was performed for 12 days and after that the subject’s pain intensity and gait test were evaluated again. The collected data was analyzed using paired and independent sample t test The result didn’t show a significant difference between gait characteristics (velocity p=0.41, stride length p=0.93 and stance duration p=0.70) in the healthy women and those with chronic low back pain on pretest stage. Also considering the results of Manova test (p=0.448) no significant difference was seen between gait characteristics of healthy women and ones suffering from chronic low back pain in the post test stage. The core stability exercise had no effect on the gait characteristic of the women suffering from low back pain (velocity p=0.66, stride length p=0.91 and stance duration p=0.51) but the intensity of pain had decreased significantly after the training (p=0.032) Conclusion: the core stability exercises are recommended to be used for rehabilitation of patients suffering from low back pain. Also the study showed that there was in overall no difference the manner of walking in people suffering from low back pain and healthy individuals, or at least this may not be true about young samples suffering from low back pain and with the intensity of pain less than 4.