عنوان پایان‌نامه
راهبرد سیاسی امام خمینی در رابطه با دولت موقت
- رشته تحصیلی
- مدرسی معارف اسلامی- انقلاب اسلامی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 1858ف
- تاریخ دفاع
- ۱۵ بهمن ۱۳۸۸
- دانشجو
- سیدعلی میرباقری
- استاد راهنما
- علیرضا صدرا
- چکیده
- چکیده مقوله راهبرد وتصمیم گیری مقوله ای اساسی برای رهبران جوامع و مدیران سازمان ها ونظام های اجتماعی است. و از محوری ترین واساسی ترین وظایف راهبران سیاسی است که ممکن است منجر به توفیق یا شکست سازمان ها ویا نظام های اجتماعی گردد، لذا مرکز ثقل مدیریت است .چرا که بدون راهبرد رهبران در جوامع اقدام سامانی صورت نمی گیرد و هدف اصلی ونهایی تحقق نمی یابد .امام خمینی با ارائه راهبردهای نظری وعملی در حوزه رهبری که بر اساس دو بعد شناخت از موضوع(واقع گرایی)وپایبندی به اصول ومبانی ارزشی (آرمان گرایی وحقیقت گرایی) بود توانست انقلاب را به انجام برساند . نظر به اهمیت وحساسیت تصمیم های کلان وراهبردی در بعد نظام های اجتماعی این پژوهش با رویکردی علمی پژوهشی به شناسائی وارائه الگوهای تصمیم گیری راهبردی امام خمینی(ره) در دوران دولت موقت پرداخته است. این تحقیق در چهارفصل ساماندهی شده است :در فصل اول ، کلیات تحقیق را بیان می کند. در فصل دوم اوضاع سیاسی اجتماعی زمان گذار وتأسیس نظام سیاسی انقلابی را بیان می کند. ، فصل سوم راهبرد سیاسی امام خمینی در دولت موقت را بررسی می کند . در فصل چهارم خط مشی سیاسی دولت موقت بررسی شده است .
- Abstract
- Abstract Strategy and decision making is a key feature needed for society leaders and managers in social systems and organizations; one of the most important duties of political leaders which may result in success or failure in social systems and organizations. Therefore the leader's strategy is the foremost concern, since scheming actions are not taken and the main goal is not achieved in societies in case of the lacking it, Imam Khomeini, presenting theoretical and practical policies for leadership, based on two factors, knowing the issue (realism) and loyalty to moral principles (idealism and pragmatism), could bring the revolution to success. Because of the importance of tremendous and strategic decisions in social systems, this study takes a scientific approach to acknowledge and represent a pattern of Imam Khomeini's strategic decision making during the temporary government. This study is arranged in four chapters. The first chapter deals with generalities. The second chapter considers the political, social conditions of the time of the revolution government being processed and founded. The third chapter reflects on Imam Khomeini's strategy during the temporary government. Political strategies of the temporary government are considered in the fourth chapter.
