عنوان پایان‌نامه
تولید نانوذرات ضدمیکروبی کیتوزان از ضایعات میگو و بکارگیری آن در پوشش خوراکی به منظور افزایش مدت زمان ماندگاری میگو سرد و منجمد
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی شماره ثبت: 6540;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 70474
- تاریخ دفاع
- ۱۹ مرداد ۱۳۹۴
- دانشجو
- مرجان نوری
- استاد راهنما
- سیدهادی رضوی, فرامرز خدائیان چگنی
- چکیده
- هدف از تحقیق بهبود خصوصیات میگو به منظور افزایش قابلیت پذیرش مصرف بعد از سپری شدن مدت زمان ماندگاری است. بدین منظور کیتوزان از ضایعات میگو با دو روش شیمیایی و بکارگیری ماکروویو استخراج شد. نتایج نشان داد کیتوزان استخراج شده با روش ماکروویو در غلظت سود 50%، قدرت ماکروویو 720 وات و زمان فرآیند 20 ثانیه، داری بیشترین بازده (47/19 %)، درجه داستیلاسیون (34/89 %) و کمترین وزن مولکولی (806931 دالتون) بود که به عنوان نمونه بهینه با روش سطح پاسخ انتخاب گردید. به منظور درون پوشانی عصاره زنجبیل استخراجی در نانو ذرات کیتوزان، روش امولسیون-ژل شدن یونی بکار رفت. با توجه به نتایج نانو ذرات درون پوشانی شده کیتوزان حاوی عصاره زنجبیل تهیه شده با نسبت کیتوزان به عصاره 8/0: 1 (وزنی/ وزنی) و غلظت نمک 5/0 درصد (وزنی/حجمی) انتخاب شد و به عنوان افزودنی در پوشش بکار رفت زیرا این نانو ذرات بازده درون پوشانی (1/23 %) بالا و همچنین اندازه ذرات (734 نانومتر) و پتانسیل زتا (2/29 میلی ولت) مناسبی از خود نشان داد. برای رسیدن به هدف تحقیق نمونه¬های میگو بدون پوشش و پوشش دهی شده در دمای 4 و 20- درجه سلسیوس به ترتیب به مدت 30 و 365 روز نگهداری شد و خواص فیزیکوشیمیایی، میکروبی و ارزیابی حسی آنها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میگوهای تیمار شده با نانو ذرات درون پوشانی شده کیتوزان حاوی زنجبیل دارای حداقل کاهش کیفیت در مقایسه با نمونه کنترل می¬باشند. در میان نمونه¬های مختلف بیشترین مطلوبیت رنگ، کمترین درصد عدد تیوباربیتوریک و بازهای ازته فرار متعلق به نمونه پوشش دهی شده حاوی 4% نانو ذرات درون پوشانی شده بود. نتایج نشان داد که نمونه میگو پوشش دهی شده با پوشش خوراکی بر پایه بسته بندی فعال در مقایسه با نمونه تیمار نشده تاثیر مهارکنندگی رشد باکتری¬ها را در دوره ماندگاری از خود نشان داد.
- Abstract
- The aim of study is to enhance characteristic to increase consumer acceptance of shrimp after shelf life. The chitosan was extracted from the wastes of shrimp using two methods, namely chemical method and microwave methods. It was observed that the highest percent of chitosan preparation (19. 47%), degree of deacetylation (89.34%) and molecular weight (806931 Da) were achieved in microwave style at 50% NaOH solution, 720 W microwave power and 20 S reaction time by response surface methodology. The encapsulation of ginger extract in chitosan nanoparticle was carried out via an emulation-ionic gelation crosslinking method. Encapsulation of ginger extract in chitosan nanoparticle prepared from the weight ratio of chitosan to ginger of 1:0/8 and sodium tripolyphosphate concentration of 0/5 % (w/w) was chosen and applied as an additive at starch coating because it had a high encapsulation efficiency (23/1 %) and also showed suitable particle size (734 nm) and zeta potential (29/2 Mv). For reach the aim of this study, uncoated and coated shrimps were kept at 4 C and -18 C for period of 30 and 365 days, respectively and physicochemical, antimicrobial test and sensory evaluation were investigated. The results showed that shrimps treated with ginger extract- loading chitosan had the lowest loose in quality, compared with control. Among the treatments, more whiteness and less thiobarbitoric acid and total volatile base nitrogen belonged to the one with 4% of nanoparticle. It was concluded that shrimp coated with edible coating based on a active packaging was affective inhibiting bacterial growth compared to uncoated shrimp at during storage time.
