نخبه گرایی ونقد استعمار : روایت شاعرانه ی شیموس هینی از دیروز وامروز مردم ایرلند
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1912;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 73546;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1912;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 73546
- تاریخ دفاع
- ۲۸ مرداد ۱۳۹۴
- دانشجو
- سوسن پورصنعتی
- استاد راهنما
- سیدمحمد مرندی
- چکیده
- چکیده این تحقیق خوانشی است از سیزده مجموعه شعر سروده شیموس هینی، شاعر معاصر ایرلندی. تمرکز در این خوانش بر وجوه تاریخ نگارانه شعر هینی بوده است. این بررسی میکوشد نشان دهد که در شعرهای تاریخ نگارانه هینی مرز بین روایت و تاریخ از میان میرود و در نتیجه، بر روایت گونه بودن تاریخ و تاریخ گونه بودن روایت تاکید میشود. چهارچوب نظری در این پژوهش عمدتاً برگرفته از آرای لیندا هاچن درباره تاریخ نگاری است. برای تحلیل روایت شاعرانه هینی برخی از بن مایه های اصلی در گرایش های نوگرایانه، پسانوگرایانه و پسااستعماری تاریخ نگاری انتخاب شده اند. این بن مایه های تاریخ نگارانه عبارتند از ناتاریخی بودن و نخبه گرایی در بازنماییهای تاریخی، جستجوی اصالت و گذشته مردم ایرلند قبل از استعمار، قوم نگاری، روایت تاریخ استعمار از دید استعمارشدگان، استعمار زبانی، نوسان بین مکان و فضا و در نتیجه نوسان بین باز-ایجاد مکان و مکان-زدودگی، تضاد بین طلب زیبایی شناختی و تعهد اجتماعی هنرمندی که شرایط پسااستعمار را تجربه میکند و نتیجه گیریهای متغیر برای عبور از این تضاد. بر این اساس، تاریخ نگاری شاعرانه هینی از پنج جهت بررسی شده که به صورت پنج موضوع اصلی و بر مبنای ارتباط آن ها با مفاهیم تاریخ نگاری ذکر شده طبقه بندی شده اند. اولین موضوع کاویدن تاثیرات روشهای روایت شاعرانه هینی در دنیای واقعی است. دومین موضوع انتخابهای تاریخی شاعر و فرایند میراث-نگاری او را در بر می گیرد. سومین موضوع دربرگیرنده انضمام نخبه گرایی به روایت زمان حال و گذشته مردم ایرلند است. چهارمین موضوع اصلی تحقیق بر. تنش بین ملیت گرایی پسااستعماری و پسا-ملیت گرایی پسااستعماری تاکید دارد. در آخر، به پنجمین موضوع می-پردازد به بازنمایی شاعر از تقابل دوتایی استعمارگر / استعمار شده و نیز پرسمان گذر از این تقابل نما و دشواری های آن.
- Abstract
- This study is a close reading of thirteen volumes of poetry written by the contemporary Northern-Irish poet Seamus Heaney. The objective is to shed light on the historiographic aspects of Heaney’s poetry. The theoretical framework is mostly based on Linda Hutcheon’s theorisation of historiography. Central to the analysis in this dissertation is the way the boundary between narrative and history is blurred and, subsequently, the narrativity of history and the historicity of narratives are highlighted. To illustrate this, a number of significant motifs of modernist, postmodernist, and postcolonial modes of historiography are examined. These include ahistoricality and elitism in historical representations, the search for the origins and the pre-colonial past of the people of Ireland, ethnography, the narration of the history of colonisation from the perspective of the colonised subject, linguistic colonisation, fluctuation between place and space, and consequently between re-territorialisation and de-territorialisation, and the conflict between aesthetic quest and social commitment of a postcolonial artist and its ever-changing resolutions. The study discusses five aspects of the poet’s historiopoetics which are categorised as five major topics in terms of their relationship with these themes. The first topic concerns the study of real-world effects of Heaney’s methods of poetic narration of the history of Ireland on Northern-Irish society. The second deals with historical selections of the poet in the process of heritage-writing. The third involves the poet’s integration of modernist intellectual elitism with his narrative of the present and the past of the people of Ireland. The fourth prominent topic of the study highlights the tension between postcolonial nationalism and postcolonial post-nationalism in Heaney’s poetry. Finally, the fifth foregrounds the poet’s representation of the binary opposition of coloniser/colonised, the possibility of undermining the binary and its consequent drawbacks.