عنوان پایان‌نامه
گفتمان و سلطه گری: انتفاد از استعمار و نواستعمار در روایت نادین گوردیمر از رژیم آپارتاید و پساآپارتایددر آفریقای جنوبی
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/2108;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/2108
- تاریخ دفاع
- ۱۵ شهریور ۱۳۹۶
- دانشجو
- انسیّه شعبانی راد
- استاد راهنما
- سیدمحمد مرندی
- چکیده
- رساله حاضر به بررسی دو پدیده بنیادی در هر جامعه، یعنی گفتمان و قدرت، اختصاص دارد. بسیاری از اشکال نابرابری اجتماعی که از آن میان میتوان به نابرابری های مبتنی بر جنسیت، نژاد و مسائل جنسی اشاره کرد از طریق گفتمان مورد تعبیر قرار گرفته، پایدار و قانونی میشوند. شیوه نقد به کار رفته در این مطالعه، تحت تاثیر نظریات میشل فوکو در رابطه با قدرت و گفتمان شکل گرفته است. مطالعه پیش رو با خوانشی از گزیده ای از رمانهای نادین گوردیمر، بازتولید گفتمانی قدرت در جامعه آفریقای جنوبی، که از نظر نژادی و فرهنگی جامعه ای تقسیم بندی شده است، را مورد بررسی قرار میدهد. خوانش برگزیده ای از رمانهای گوردیمر در این رساله، نقد پسا-استعماری را با نظریات فوکو در رابطه با گفتمان، قدرت، و فضا ترکیب میکند. رساله حاضر به ارائه نقدی فرهنگی از سیاستهای جنسی، نژادی، و جنسیتی آفریقای جنوبی، به ویژه سلطه و کنترل قانونی مسائل جنسی و فضا، توسط دولت آپارتاید و با هدف حفظ نظم اجتماعی و نژادی موجود اختصاص دارد. در رساله پیش رو پژوهشگر به بررسی این موضوع میپردازد که آثار داستانی گوردیمر به چه صورت گفتمانی را تشکیل میدهند که در برابر نهاد آپارتاید مقاومت کرده و با آن مخالفت میکند. درک تصور فوکو از قدرت و مقاومتهای اجتناب ناپذیر آن در بررسی نقش گوردیمر در این فرآیند بسیار مفید است. علاوه بر این، بررسی چگونگی تکامل آگاهی سیاسی گوردیمر، که در روند رمانهای او نیز به خوبی قابل مشاهده است، یکی دیگر از اهداف مطالعه حاضر میباشد. مطالعه پیش رو بر گزیده ای از متون تمرکز دارد که از نظر زمانی و مضمونی، نمایانگر سه دوره حائز اهمیت از تحولات تاریخی و اجتماعی در آفریقای جنوبی معاصر هستند. دو مورد از این آثار، یعنی روزهای فریبنده (1953) و فرصتی برای دوست داشتن (1963)، مربوط به دوره آپارتاید بوده، دو اثر بعدی، یعنی محافظه کار (1974) و دختر برگر (1979)، به دوره گذار یا حکومت موقت تعلق داشته، و دو اثر نهایی، یعنی هیچکس همراهم نیست (1994) و اسلحه خانگی (1998)، نیز در گروه آثار داستانی دوره پسا-آپارتاید قرار میگیرند.
