عنوان پایان‌نامه
باختین سبز:تطبیق و تلفیق نقد اکو کریتیکال با نظریه های میخاییل باختین در چهار رمان منتخب طبیعت مدار: سالار مگس ها ، اکوتوپیا، سولار، خانه ی پروفسور
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات انگلیسی
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/2096;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 81482;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/2096;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 81482
- تاریخ دفاع
- ۰۹ مرداد ۱۳۹۶
- دانشجو
- غریب رضا غلامحسین زاده
- استاد راهنما
- مریم سلطان شهدتاج بیاد
- چکیده
- مطالعه حاضر، با رویکردی باختینی-اکوکریتیکال به بررسی رابطه عوامل انسانی با طبیعت، عناصر طبیعی و محیط زیست در چهار رمان طبیعت محور به نام های "خانه پروفسور" (اثر ویلا کاتر)، "سالار مگس ها" (اثر ویلیام گلدینگ)، "اکوتوپیا" (اثر ارنست کالنباخ) و "سولار" (اثر یان مک ایوان) در یک توالی زمانی می پردازد. این مطالعه که خود در راستای تفکر منطق مکالمه باختین است، با تکیه بر فلسفه اخلاق و مفاهیم اخلاقی باختینی سعی کرده تا با بکارگیری و مناسب سازی آنها در این چهار رمان طبیعت محور، نشان دهد که چطور شخصیت های این آثار تحت تاثیراین مفاهیم اخلاقی، به تعامل و همزیستی با طبیعت و عناصر طبیعی می پردازند. پیامد این نگرش اخلاقی و رابطه مکالمه گون، توانسته در بهبود کیفیت زندگی شخصیت ها موثر باشد، که هم از نظر هستی شناسی و هم معرفت شناسی حائز اهمیت بسیار است. مطاله درزمانی این رمان ها همچنین نشان داده است که چطور وقایع و رویدادهای بزرگ تاریخی، سیاسی-اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در این رابطه به ایفای نقش می پردازند. به علاوه، این تغییر سعی کرده نشان دهد که نویسندگان طبیعت آگاه این رمان ها چقدر تحت تاثیر دغدغه های زیست محیطی و طبیعی بوده و توانسته اند هم به تصویرسازی دنیای تخیلی مبادرت ورزند و هم به انتقاد از روح زمانه، جامعه حاکم، وضعیت سیاسی-اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بپردازند که به چنین رابطه ای بین انسان و طبیعت و وضعیت موجود منجر شده است. این تحقیق برآن بوده که نشان دهد ژانر رمان در مقایسه با دیگر ژانرها همانطور که میخایل باختین آن را یک پدیده اجتماعی شمرده، می تواند ژانری مناسب در این دنیای مدرن برای بازنمود عوامل اکوکریتیکال، مسائل زیست محیطی و پیچیدگی های فنی و تکنیکی آنها در حوزه تغییرات اقلیمی و آب و هوایی باشد.
- Abstract
- Mikhail Bakhtin’s versatile body of theories and a complex and fully developed set of concepts and notions have been incorporated and appropriated for a wide array of discourses. They have been utilised as an analytical tool and an adequate fundamental starting point for any kind of discursive enterprise. The present research furthers this tradition of appropriation of Bakhtinian theories and concepts, particularly ethical ones, and appropriates them not only for human subjects (human other) but also non-human subject (eco-other) and ecocritical discourse. The result of this ecocritical appropriation is an eco-dialogic or ecological-dialogic approach which by emphasising the ethics and ethical concepts, has been used as an exegetical method and hermeneutical horizon for literary ecocritical narratology. Following a trend, the research focuses on four eco-sensitive novels of different authors in chronological order, revealing how by the development of ecocriticism through its cross-fertilisation (dialogue) with other theories and disciplines, the traditional nature writing (pastoral ecology) of the early period which were utopian turned into serious eco-sensitive fictions and apocalyptic dystopian narratives. By achieving this ecocritical self-copiousness, there emerged some eco-sensitive novels whose ‘dominant’ elements were nature, natural entities and environmental issues. By abandoning their ego-consciousness and moving to eco-consciousness, the authors of such novels, out of their ethical ‘responsibility’ and ‘answerability,’ represented not only the relationship between human and nature, but also the role of anthropocentric forces which brought about such an ecological dystopia and bricollage. In so doing, such authors also reflected and critiqued the contemporary socio-political, cultural and economic context (microcosm) which led to such natural disasters and environmental crises represented in their fictional worlds (macrocosm). They also demonstrated how such ethical concepts as ‘responsibility,’ ‘answerability’ and respectability’ could have epistemological, ontological and dialogical significance, affecting their characters’ ecocritical propensity and eco-dialogic ‘praxis.’ Finally, the research foregrounds the novel as a genre proper and privileged form for ecocritical narratology, just as Mikhail Bakhtin earlier in his New Historicism and genealogical study of the novel (as a ‘social phenomenon’) did. The chronologically selected eco-sensitive novels include Willa Cather’s The Professor’s House, William Golding’s Lord of the Flies, Ernest Callenbach’s Ecotopia and Ian McEwan’s Solar. Keywords: Bakhtin, Ecocriticism, Eco-dialogic, Willa Cather, William Golding, Ernest Callenbach, Ian McEwan
