عنوان پایان‌نامه
تصویر زن در دو اثر آسیه جبار:زنان الجزایر در آپارتمان هایشان و زن بدون گور
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات فرانسه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 1641/2;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 58621
- تاریخ دفاع
- ۱۰ اسفند ۱۳۹۰
- دانشجو
- مهرنوش ارزاقی
- چکیده
- فاطمه زهره ایمالیان، یا با نام ادبی اش آسیه جبار، نویسنده ی الجزایری شناخته شده ایست که آثار وی به بیش از 21 زبان زنده ی دنیا ترجمه شده است. او که در حوزه های متعددی چون رمان، داستان کوتاه، نمایشنامه، فیلمنامه، کارگردانی و غیره ذوق ادبی خود را آزموده است، سرانجام در سال 2005 بعد از چندین جایزه معتبرادبی، توانست به عضویت آکادمی فرانسه در آید. زنان همواره سهم بزرگی از دغدغه های این نویسنده را تشکیل داده اند. آشنایی با زبان و فرهنگ فرانسه در کودکی از یک سو و میراث شرقی، رسوم مذهبی و فرهنگی آبا اجدادی وی از سوی دیگر، به نظر می رسد دست به دست هم داده اند تا از پس نوشتاری خلاقانه ما را به کشف صلحی نو میان شرق و غرب در مجادله، رهنمون سازد. پارادوکس آشکار جبار در مصاف با زبانی که هم زبان استعمارگرست و هم زبان نجواهای زنانِ خانه نشین الجزایری، از نوشتار او تابلویی خلاقانه ای از کشف آنچه بر زنان الجزایر در آپارتمانهایشان میگذارد پدید می آورد هم پایِ تابلوی "زنان الجزایر در آپارتمانهایشان" اثر دلاکروا. در دو اثری که موضوع این تحقیق به شمار می رود: "زن بدون گور" و "زنان الجزایر در آپارتمانهایشان" ما با احساس متناقضی از شهر کودکی های جبار همراه میشویم، احساس نوستالژی و احساس عدم تعلق به شهری که خود را همزمان در آن آشنا و بیگانه احساس میکند. این خصوصیات نزد شخصیت های زن آثارش، ما را به سوی این فرض سوق می دهد که تصویرهای که نویسنده از زنان در آثارش خلق میکند، آینه ی تمام نمایی است از غربت و تناقضی که آسیا جبار در خویشتن احساس می کند. این تحقیق در نظر دارد تا به بررسی تصویر زن در دو اثر فوق الذکر بپردازد و جلوه های مشابه زندگی نویسنده را با این تصاویر روشن سازد. کلمات کلیدی: آسیه جبار، زنان الجزایر، فرانسه نگاری، سرگردانی، صدای مقاومت و پایداری زنان، زادگاه، سرگردانی، هویت، خود زندگینامه
- Abstract
- Assia Djebar, de son vrai nom Fatima-Zohra Imalayène, est une auteure connue au niveau internationale et ses œuvres sont traduites en 21 langues. Les algériennes est toujours au centre des œuvres de cette académicienne française. Notre objectif dans ce mémoire est l’étude de l’image de la femme dans ses deux livres importants : Les femmes d’Alger dans leur appartement et Femme sans sépulture. Notre hypothèse est basée sur le rapport de ces images avec le portrait de l’auteure elle-même. Ce mémoire, d’après une approche thématique, cherche à analyser les paradoxes djebariens sur trois axes : a) la langue française : langue de colonisateur et langue pour faire entendre le silence des femmes algériennes dans leurs appartements, et la notion de " franco-graphie" chez elle ; b) études les caractéristiques des personnages féminins de ces œuvres déjà citées ; et finalement c) sur la notion de la ville chez Djebar, et son sentiment paradoxal de nostalgie et de se sentir étrangère dans sa ville natale. Mots clés : Assia Djebar, Femmes algériennes, franco-graphie, voix de la résistance féminine, ville natale, errance, identité, autobiographie
