عنوان پایان‌نامه
بررسی بازنمایی شهر تهران در عکاسی بعد از انقلاب اسلامی ایران
- رشته تحصیلی
- عکاسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 58360
- تاریخ دفاع
- ۰۹ تیر ۱۳۹۲
- دانشجو
- الهام آقاباباگلی
- استاد راهنما
- مهران مهاجر
- چکیده
- از آغاز اختراع عکاسی، عکاسی از شهر یکی از موضوعات مورد توجه عکاسان بوده است. عکاسی به عنوان محصول انقلاب صنعتی، شهرها را که با وقوع انقلاب صنعتی دگرگون می‌شدند ثبت می‌کرد. این توجه به شهر همواره در کار عکاسان وجود داشته است. عکس‌های شهر در ایرانِ قبل از انقلاب اسلامی هم وجود دارند اما کمتر اثر هنری محسوب می‌شوند. شهر تهران با آغاز اعتراض‌های مردمی است که مورد توجه عکاسان قرار می‌گیرد. از سال 1357 به بعد عکاسان زیادی شهر تهران را موضوع کار خود قرار داده‌اند و هرچه به زمان حال نزدیک‌تر می‌شویم این توجه بیشتر می‌شود. با توجه به کمبود منابع درباره‌ی عکاسی معاصر ایران، این پژوهش به دسته‌بندی عکس‌های شهر تهران در سال‌های 91-1357 می‌پردازد. عکس‌های تهران در این 34 سال، از کتاب‌ها، مجلات و شبکه‌ی جهانی وب به دست آمدند و با توجه به تقابل فضاهای عمومی و خصوصی شهر، عکس‌های شهر تهران به دو دسته‌ی کلی فضای عمومی و فضای خصوصی تقسیم شدند. سپس، با توجه به تقابل مفهوم حضور و غیاب در عکس، عکس‌ها با توجه به حضور یا غیاب انسان در آن‌ها به زیردسته‌های کوچک‌تری تقسیم شدند. از دسته‌بندی و تحلیل عکس‌های گردآوری شده، نتیجه می‌شود؛ توجه به شهر تهران به عنوان موضوع عکاسی با گذشت سال‌ها از انقلاب افزایش یافته است. عکاسان در ابتدا به اتفاقاتی که در شهر می‌افتاد توجه نشان می‌دادند اما این توجه به‌تدریج به خود شهر معطوف شده است. عکاسان بیشتر به عکاسی از فضای عمومی گرایش داشته و این فضا را بیشتر در غیاب انسان عکاسی کرده‌اند. فضاهای خصوصی شهر تهران نسبت به فضاهای عمومی شهر، با فاصله‌ی زمانی زیادی موضوع کار عکاسان قرار گرفتهاند.
- Abstract
- Since the advent of photography, city has been one of the subjects that attract photographers. Photography, as an outcome of the industrial revolution, was capturing the changes of cities during this revolution. Cities have been always existed in photographs. Images of the city existed in Iranian photography before Islamic Revolution, but they were not regarded as artworks. By the initiation of the public protests in 1979, Tehran attracted the attention of photographers. Since that year, this enthusiasm has been rising and many photographers have paid particular attention to Tehran as their subjects. Regarding the lack of studies of Iranian contemporary photography, this study aims to categorize the photos of Tehran taken between 1979-2012. Here, the photos of Tehran during these years are collected from books, magazines and World Wide Web. These photos are divided into two categories; photos of public and private spaces. Then considering presence or absence of human, they are divided into sub-categories. The results of this study are as follows. Photographers’ attention toward Tehran has been growing. At first, photographers were paying attention to events that took place in Tehran, but later they have became interested in the city itself. They photographed public spaces more than private ones and they preferred absence to presence in their photos. Private spaces became the subject of their work after a long time. Key words: Iranian Photography, Islamic Revolution, Tehran, Public and Private Spaces, Absence and Presence
