عنوان پایان‌نامه
مقایسه الگو ومیزان فعالیت الکترومیوگرافی منتخبی از عضلات مچ پا در ورزشکاران دانشگاهی دارای محدودیت حرکتی دورسی فلکشن مچ پا با ورزشکاران سالم حین پرش فرود تک پا
- دانشجو
- محمد کلانتریان
- استاد راهنما
- هومن مینو نژاد
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 1076;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 63353
- تاریخ دفاع
- ۲۳ آذر ۱۳۹۲
- چکیده
- مقدمه: نتایج تحقیقات حاکی از آن است که محدودیت دامنه ی حرکتی دورسی فلکشن مچ پا به عنوان یکی از مهم ترین عوامل خطرساز بروز آسیب اسپرین مچ پا است که علاوه بر تغییر کینماتیک اندام تحتانی، بر کنترل عصبی_عضلانی عضلات اطراف مچ پا نیز تاثیر گذاشته و آن را دچار اختلال می کند. لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه الگو و میزان فعالیت الکترومیوگرافی منتخبی از عضلات مچ پا در ورزشکاران با و بدون محدودیت دامنه حرکتی دورسی فلکشن، حین پرش_فرود تک پا می باشد. روش اجرا: 15 دانشجوی پسر ورزشکار دارای محدودیت دامنه ی حرکتی دورسی فلکشن مچ پا در گروه دارای محدودیت و همین تعداد ورزشکار پسر فاقد محدودیت دامنه ی حرکتی دورسی فلکشن مچ پا نیز در گروه کنترل قرار گرفتند. نمونه های تحقیق سه جلسه در هفته و حداقل سابقه ی 3 سال فعالیت مستمر ورزشی در یکی از سه رشته ی والیبال، هندبال و بسکتبال را داشتند. همچنین نمونه های تحقیق در طول 18 ماه قبل از زمان اندازه گیری، سابقه ی هیچ آسیبی در اندام تحتانی نداشتند. جهت اندازه گیری دامنه ی حرکتی دورسی فلکشن مچ پا از گونیامتر یونیورسال و جهت اندازه گیری و ثبت شاخص های الکترومیوگرافی عضلات، از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی استفاده شد. جهت به چالش کشیدن ثبات مفصل مچ پا، از تکلیف حرکتی پرش_فرود تک پا استفاده شد. همچنین برای مقایسه شاخص های الکترومیوگرافی عضلات بین دو گروه از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA)استفاده شد. سطح معنی‌داری نیز در تحقیق حاضر برابر با 95% و میزان آلفا کوچکتر و یا مساوی با 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که عضلات پرونئوس لانگوس، گاستروکنمیوس خارجی و سولئوس در گروه ورزشکاران دارای محدودیت حرکتی، به طور معنی داری دارای تاخیر بیشتر در زمان آغاز فعالیت خود و همچنین میزان فعالیت فیدفورواردی و فیدبکی کمتری، نسبت به گروه کنترل می-باشند. اما برای هیچ یک از شاخص های فوق در عضله ی تیبیالیس قدامی، در بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: تاخیر در زمان آغاز فعالیت عضلات و همچنین کاهش میزان فعالیت فیدفورواردی عضلات منتخب مچ پا که در گروه دارای محدودیت حرکتی مشاهده شد را می توان به تغییر در برنامه های از پیش طراحی شده ی کنترل حرکتی سیستم عصبی نسبت داد. همچنین کاهش میزان فعالیت فیدبکی عضلات، احتمالا می تواند بدلیل اختلال در پیام های آوران حس عمقی مفصل مچ پا به سیستم عصبی، به دلیل محدودیت حرکتی ایجاد شده باشد. لذا با توجه به نتایج تحقیق حاضر، شناسایی افراد دارای محدودیت دامنه¬ی حرکتی دورسی فلکشن مفصل مچ پا در خلال برنامه های غربالگری و تجویز تمرینات افزایش دامنه ی حرکتی و همچنین تمرینات تعادلی ویژه بهبود کنترل عصبی_عضلانی برای این افراد توصیه می شود.
- Abstract
- Introduction: Studies show limitation of ankle dorsiflexion range of motion as the most important risk factors for ankle sprain injury can cause disorder in neuromuscular control of muscles around the ankle. The aim of this study was to compare the EMG activity of selected muscles around the ankle joint of those athletes with and without limitation of ankle dorsiflexion range of motion during the single-leg jump landing. Methodology: 15 male athletes with limitation of ankle dorsiflexion range of motion were categorized as the group with limitation and the same number of male athletes without limitation in ankle dorsiflexion range of motion as the normal group. Participants exercised three times a week and had at least 3 years of continuous experience in one of the three major sports of volleyball, handball and basketball, respectively. Also during the 18 months prior to sample measurement time history did no harm in the lower extremities. Also during the 18 months prior to measurement, samples did not have any injury experience in the lower extremities. Universal goniometer was used to measure range of motion of the ankle and to measure and record muscle EMG indicators, surface EMG system was used. To challenge the stability of the ankle joint, single-leg jump-landing task was performed by participants. A multivariate analysis of variance (MANOVA) was used to compare the EMG activity of the muscles between groups. The significance level for all analyzes was set as p ? 0/05. Findings: The results showed that peroneus Longus, Gastrocnemius Externus and Soleus muscles in the athletes with motion limitation had significantly more delay in the start of their activity and lower levels of feed-forward and feedback activity than control group. But the Tibialis Anterior muscle activity was not significantly different between the two groups in above indicators. Conclusions: Delay in the start of activity and the reduction in feed-forward activity of selected muscle in the group with motion limitation can be attributed to changes in preplanned programs of the motor control of nervous system. Also reduction muscle Feedback activity may be due to disruption of the ankle joint proprioceptive afferent messages to the nervous system caused by the limitation of motion. Therefore, the present results recommend to identify people with limitation of ankle dorsiflexion range of motion during the program-screening and prescribe increased-range-of-motion exercises and special balance exercises to improve neuromuscular control.
