عنوان پایان‌نامه
طراحی اکو پارک فرا صنعتی ( نمونه موردی: کارخانه علاءالدین تهران)
- رشته تحصیلی
- مهندسی طراحی محیط زیست
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 63385;کتابخانه دانشکده محیط زیست شماره ثبت: ENV 1152
- تاریخ دفاع
- ۲۵ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- پارمیس سرور
- چکیده
- جهانی شدن صنایع و ظهور عصر تکنولوژی در نیمه دوم قرن 20 موجب شد تا توجه به مناظر رها شده صنعتی شدت یابد . توسعه شتاب آلود شهرهای بزرگ و همچنین رشد بی رویه حومه نشینی سبب شده صنایع سنگینی که به دلیل کیفیات محیطی نامطلوب خود روزگاری خارج از بافت شهری قرار داشتند امروزه با بافتهای جدید شهر محاصره شوند. این مسئله به تعطیلی یا انتقال آنهامنجر شده است. این سیستم های زوال یافته از فقر عملکرد اجتماعی ، اقصادی و آلودگیهای زیست محیطی رنج می برند که هیچ ارتباط مثبت و مطلوبی با فضای پیرامون خود برقرار نکرده است. اما با نگاهی دیگر می توان گفت که این مناظر فرا صنعتی بخشی از خاطره شهرها را شکل می دهد و شاهدی بر تحولات فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی شهر بوده است.در نتیجه در اواخر قرن بیستم به عنوان میراث صنعتی شناخته شدند و با توجه به اینکه مناظر فرا صنعتی دارای بناهای قدیمی و برخی از عناصر شاخص کارخانجات و یا فضای سبزغنی می باشد حفظ و بقا چنین سایتهایی به عنوان میراث صنعتی گذشته به گونه ای که بتواند در جهت رفع نیازهای خدماتی و فرهنگی مردم قرار بگیرد ضرورت دارد.مناظر فرا صنعتی دارای زمینهای پهناوری هستند که عمدتا در بافت متراکم شهری واقع شده اند بنابراین پتانسیل بزرگ برای تبدیل کردن این زمینهای متروکه به لکه های سبز بزرگ را دارا هستند که در این راستا ایده طراحی اکوپارک فرا صنعتی می تواند ایده مناسبی برای تبدیل این زمینهای متروکه به پارک یا فضای سبز تفریحی یا فرهنگی باشد.کارخانه علاءالدین تهران در سال 1338 به عنوان جزئی از حومه شهر تهران بوده اما گسترش بی رویه شهر تهران آن را بخشی از شهر مطرح نموده است. کارخانه علاالدین با توجه به توسعه صنعتی، پیشرفت تکنولوژی و به واسطه داشتن آلودگی های زیست محیطی در سال 1375بصورت متروکه و غیر فعال درآمد. هدف این تحقیق مرمت محیطی و احیاءمنظر صنعتی کارخانه از طریق ایجاد منظر پایدارو مرمت لایه های بر جای مانده از روزگاران گذشته وهمچنین ایجاد فضاهای اجتماعی و فرهنگی و توسعه گردشگری با حفظ هویت صنعتی می باشد.
- Abstract
- Industries globalization and the advent of the age of technology in the second half of the 20th century caused to pay more attention to released industrial landscapes. Accelerated development of big cities and the uncontrolled growth of suburban living caused heavy industries (which were outside the city due to their low environmental quality) to be surrounded by new city tissues today. This issue has resulted in their closure or transfer. These crumbled systems suffer poor socioeconomic performance and environmental pollutions which has made no positive and suitable relation with surroundings. However, with another glance, it can be argued that such post-industrial landscapes compose a part of cities memories and have been an observer on urban cultural, social and economic revolutions. Consequently, at the end of 20th century, they were recognized as industrial heritage. Since post-industrial landscapes have old buildings and some characteristic elements of factories or rich green spaces. Survival and keeping such sites, as the industrial heritage, is necessary in such a way that they can be used to meet service and cultural needs of people. Post-industrial landscapes have wide lands which are mostly located in dense urban context. Therefore, they have a great potential to convert such abandoned lands to big green spots. Accordingly, designing post-industrial eco-park idea can be a suitable one to convert abandoned lands to park or green spaces for recreation and culture. Alaeddin factory of Tehran was a part of suburban region in 1949, but it became a part of city with uncontrolled expansion of Tehran. According to industrial development as well as technological progress and due to environmental pollutions the factory has became abandoned and inactive since 1996. Present study aims environmental restoration and revival of industrial landscape of the factory through making stable landscape and restoration remained layers from pas days as well as building social and cultural spaces and tourism development and industrial identity preservation.
