عنوان پایان‌نامه
بررسی تاریخ نگاری تئاتر ایران
- رشته تحصیلی
- ادبیات نمایشی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 8153;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 44220
- تاریخ دفاع
- ۱۱ آذر ۱۳۸۸
- دانشجو
- زهرا خسروی
- استاد راهنما
- بهروز محمودی بختیاری
- چکیده
- در این پژوهش متون تاریخ¬نگاری تئاتر ایران و دیدگاههای مؤثر بر نگارش آنها بررسی می¬شود. تاریخ در این نوشته نه به مثابه گذشته بلکه به معنای گفتمانی دربار? گذشته است که آن را به تسخیر خود در می¬آورد. تاریخ¬نگاری تئاتر ایران از این منظر بررسی گفتمانهای حاکم بر تئاتر ایران است. از آنجا که تئاتر در ایران ذیل پروژ? تجدد خواهی و آشنایی با تمدن غربی وارد شده است، تاریخ نگاری آن نیز از این امر بر کنار نبوده است. چارچوب نظری این پژوهش برگرفته از دیدگاه گفتمانی میشل فوکو و نظریات ادوارد سعید دربار? گفتمان شرق شناسی است که با روش تحلیل گفتمان انتقادی انجام می¬شود. از میان کتابهای تاریخ تئاتر ایران، این پژوهش کتابهای بنیاد نمایش در ایران (1356)، ادبیات نمایشی در ایران، جلد اول (1363)، ادبیات نمایشی در ایران، جلد دوم (1363)، ادبیات نمایشی در ایران، جلد سوم (1386)، تیاتر قرن سیزدهم (1378) را به عنوان جامع? آماری خود برگزیده است. از مطالع? متون فوق این نتیجه حاصل می¬شود که آنها در واقع بارتولید گفتمان شرق شناسی یعنی سنجش جهان شرقی (غیر غربی) از نگاه غربی هستند و نمایش ایرانی را با معیارهای تئاتر غربی سنجیده اند.
- Abstract
- In this research survey of historiography texts of Iranian theatre and effective point of view on their composing has been done. In this study, history is not as the past but it means as a discourse about past that dominates it. From this sight, historiography of Iranian theatre is equivalent to survey of dominant discourse of Iranian theatre. Since theatre in Iran is considered as a consequence of modernization project and introduction of western culture and civilization, its historiography has not been apart of the project. Theoretical frame of the study originate of Michel Foucault’s discoursive sight and Edward Said’s ideas about orientalisme discourse that has been done with critical discourse analysis method. The statistical population of the research consists of Origins of theatre of Iran (1977), drama in Iran, vol.1(1984), Drama in Iran, vol.2(1984),Drama in Iran,vol.3(2007),and Rising of Iranian theatre in 19th century (1999) among all historiography of Iranian theatre books. Investigation of these references led to the conclusion that , they are recreation of orientalisme discourse i.e. evaluation of oriental universe ( non western) under western eye and have measured Iranian plays by western theatre scales.
