عنوان پایان‌نامه
تحلیل هایدگر از مساله ما بعد الطبیعه نزد کانت
- رشته تحصیلی
- فلسفه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 3041،;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 63900
- تاریخ دفاع
- ۳۰ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- محمود رضوانی
- استاد راهنما
- سیدحمید طالب زاده
- چکیده
- هدف این پایان‌نامه مرور و بررسیِ روایت?تفسیرِ هایدگر از اندیشه‌ی کانت با تاکید بر حوزه‌ی نقد عقل نظری و حول نسبت فلسفهی کانت با مساله‌ی مابعدالطبیعه است. رویکرد کانت به مابعدالطبیعه در تاریخِ فلسفهی جدید، همواره محلِ بحث، تفسیر و مناقشه بوده است. پس از کانت، فیلسوفانِ نامداری مانند فیشته و شوپنهاوئر مدعیِ ارائه‌ی فهمی اصیل از فلسفهی او بوده‌اند. در این میان تفسیرِ هایدگر از نقد عقلِ محض، از آن جهت که محملی برای یک دیالوگِ فلسفیِ اصیل میانِ دو متفکرِ طراز اولِ تاریخِ فلسفهی غرب است و نیز از جهتِ اتقان و کثرتِ رجوع به متونِ کانت، تفسیری ممتاز و شایسته‌ی توجه و تعمق است. هایدگر در تفسیرِ خویش که عمدتا در دو کتاب «کانت و مساله‌ی مابعدالطبیعه» و «تفسیرِ پدیدارشناختیِ نقد عقلِ محض» ارائه گردیده است، می‌کوشد نشان دهد که تلقیِ کانت از «مابعدالطبیعه بالمعنی الاخص» به منزله‌ی «مابعدالطبیعه در غایتِ نهاییِ خویش» مانع از آن نشد که او در مسیری طبیعی، نوکِ پیکانِ پژوهش را به سمتِ «مابعدالطبیعه بالمعنی الاعم» و مساله‌ی امکانِ مواجهه‌ی یک موجود متناهی با وجود، متوجه سازد. در این راستا بود که روشن‌سازیِ فهمِ ماتقدم از ساختارِ وجودیِ موجودات، که هرگونه شناختِ پسین از آنها را ممکن می‌سازد، در قالب بحث از احکامِ تالیفیِ ماتقدم به مساله‌ی اساسیِ نقد عقلِ محض تبدیل شد. آنچه در زمینه‌ی این پژوهش اهمیت دارد کشفِ ساحتِ بنیادینِ امکانِ معرفتِ محضِ ماتقدم است که در سیاقِ فلسفهی کانت، قوه‌ی خیالِ استعلایی نامیده شده است و امکانِ استعلا و فرارویِ آدمی به مثابه‌ی یک موجود متناهی را به سوی آنچه که نه خود اوست و نه به وسیله‌ی او ساخته شده است، را فراهم می‌سازد. آشکارسازیِ چنین امکانی، که تنها از رهگذرِ ارائه‌ی تفسیری انتولوژیک از فلسفهی کانت میسر است، هدفِ اصلیِ هایدگر و قلب تفسیرِ اوست. واژگانِ کلیدی: مابعدالطبیعه، معرفتِ محض، خیالِ استعلایی، استعلا و تناهی
- Abstract
- This thesis is concerned with the exposition of Heidegger’s interpretation of Kant’s thought, concentrating on the sphere of the critique of theoretical reason, with emphasis on the relation between the philosophy of Kant and the problem of Metaphysics. The approach of Kant to Metaphysics has been always disputed in the history of modern philosophy. After him, famous philosophers such as Fichte and Schopenhauer claimed that they have presented the original understanding of his philosophy. Among them, Heidegger’s interpretation of the “Critique of Pure Reason”, on account of being a vehicle for a primordial philosophical dialuge between two splendid thinkers of the history of western philosophy and because of its consistency, is worth contemplation. Heidegger in his interpretation, that is mainly presented in “Kant and the problem of metaphysics” and “phenomenological interpretation of Kant’s critique of pure reason”, tried to show that, despite of Kant’s early understanding of “metaphysica specialis” as “metaphysics in its final purpose, he,in a natural course of research, was forced to direct the arrowhead of research toward “metaphysica generalis” and the problem of the possibility of encountering of a finite being with Being. In this atmosphere, the exposition of a priori understanding of the structure of the being of beings, that is the condition of any a posteriori knowledge of them, became the central problem of the “Critique of Pure Reason”, in the form of the problem of a priori synthetic judgments. The center of this research consists in revealing fundamental realm of the possibility of a priori pure reason, which in the context of Kant’s philosophy is called “the faculty of transcendental imagination” and must make possible the transcendence of human being, as a finite being, toward what that is not the same as him nor is made by him. Revealing such a possibility, that is possible only through an ontological interpretation of the philosophy of Kant, is the main purpose of Heidegger and the heart of his interpretation. Key words: Metaphysics, Pure knowledge, Transcendental imagination, Transcendence, Finitude.
