عنوان پایان‌نامه
اینتر کتیویته زبان و اندیشه در فلسفه دیدیدیسن
- رشته تحصیلی
- فلسفه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 2091،;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 62956
- تاریخ دفاع
- ۳۰ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- محمدرضا اسمخانی
- استاد راهنما
- محمود خاتمی
- چکیده
- این رساله می کوشد نشان دهدکه فلسف? دیویدسن، در متن پارادایم زبانی، و در بطن سنّت تجربه¬گرایی، با پی¬ریزیِ مبانیِ دیگرگونه¬ای¬ برای معنا و معرفت، وجه بیناشخصیِ «اندیشه» و سوی? اجتماعیِ «زبان» را تبیین کرده، و بدین طریق حیثِ «اینتر سوبژکتیو» این دو ساحت را نشان می دهد، دو ساحتی که خمیر? انسانشناسی فلسفی وی را شکل می دهند. چندگام اصلی این وجیزه بدین شرح است:گام نخست نظری? تفسیر، به عنوان قلب فلسف? دیویدسن، را تبیین کرده، و رابط? فلسف? زبان وی را با آثار فرگه، تارسکی، وکواین توضیح می دهد. امّا در متنِ نظری? تفسیر دو مفهومِ فربه سر بر می آورند که هر یک حکمِ استخوان¬بندیِ این نظریه را دارند: صدق و چَریتی.گام دوّم با ترسیمِ نظری? صدقِ دیویدسن در مقابلِ دیگر نظریه¬های صدق به تحلیل مفهوم نخست پرداخته، و با تصویرِ عناصر محوریِ «نظری? عقلانیت»، و تحلیل ویژگی¬های کل¬گرایی، استعدادی، و هنجاریِ امر ذهنی، بنیادهای مفهوم دوّم را واکاوی می کند.گام سوّم به تحلیل مفهوم «باور»، به عنوان هست?کانونیِ «اندیشه»، می پردازد، و در این راستا اوّلاً رابط? بیواسط? باور و جهان را شرح داده، ثانیاً صدق حداکثریِ باورها را در منظر دیویدسن نشان می دهد، و ثالثاً با فتحِ باب بحث از «محتوا» برون¬گرایی ادراکی¬ـ¬اجتماعیِ وی را توصیف می نماید.گام چهارم و نهایی نیز نظری? اینترسوبژکتیویت? دیویدسن را روایت می کند: ابتدا با بررسی لای? دیگری از رابط? باور و صدق، مسئل? کلیدیِ «ابژکتیویته» را تحلیل کرده، و نشان می دهد چگونه دیویدسن، با بهره¬¬گیری از ظرایفِ فلسف? ویتگنشتاین، به این حکمِ بنیادی می رسد که مصدرِ ابژکتیویته¬ «مفاهم? بیناشخصی» است؛ مفاهمه¬ای که در تمثیلِ «مثلث¬بندی»، به عنوان ابتدایی¬ترین موقعیت اینترسوبژکتیو، تصویر می شود؛ در انتها نقدهای دیویدسن بر دیدگاههای قراردادبنیاد و قواعدمحور از زبان بازگو شده، و برداشتِ وی از سوی? اجتماعی زبان تشریح می شود.
- Abstract
- : This dissertation attempts to show that Davidson’s philosophy, in the context of linguistic paradigm, and in the heart of empiricist tradition, through grounding new foundations for meaning and knowledge, coherently explains the interpersonal dimension of “thought” and the social aspect of “language”, and so displays “Intersubjective” facet of these two spheres, of which his philosophical anthropology is shaped. The main steps of this essay are as follows: firstly I elaborate the interpretation theory as the core of Davidson’s philosophy, and explain the relations between his philosophy of language and the works of Frege, Tarski, and Quine; But in the context of his interpretation theory, two thick concepts emerge that constitute it’s fabric: truth and charity. So in second step I, via contrasting Davidsonian theory of truth with other truth theories, examine the concept of truth, and, through showing centaral elements of his “theory of rationality” and analyzing holistic, dispositional, and normative characters of the mental, inspect the concept of charity. In the third step I analyze the concept of “belief” as the most basic part of “thought”, and in this direction firstly illustrate immediate relation between belief and world, secondly show the maximal truth of beliefs in Davidsons’ view, and thirdly, by starting with issues concerning “content”, characterize his perceptual-social externalism. I, in the four and final step, narrate Davidson’s theory of intersubjectivity: firstly, through examining another level of belief-truth relation, analyze the key problem of “objectivity”, and show how Davidson, using the gist of Wittgenstein’ philosophy, comes to assert that the source of objectivity is “interpersonal communication”, pictured in the metaphor of “triangulation” as the most primitive Intersubjective situation; finally his criticism of convention-founded and rule-oriented views about language, and his conception of social aspect of language are described.
