عنوان پایان‌نامه
تحلیل رابطه کاربری زمین و رفتار سفر در سه محله بیمه، منیریه و کوی گلستان: ارزیابی تاثیر الگوهای توسعه ای متعارف، مرکزی و اتومبیل محور بر فراوانی سفر به مقاصد غیر کاری
- رشته تحصیلی
- شهرسازی برنامه ریزی شهری و منطقه ای
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 62913
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- الناز باقرنژاد
- استاد راهنما
- اسفندیار زبردست
- چکیده
- تفکر استفاده از الگوهای کاربری زمین جهت تاثیر بر رفت و آمد، موضوع مهمی در برنامهریزی و طراحیشهری است. به کارگیری شاخصهای موثر کاربری زمین بر رفتار سفر امری نوین است که از سوی شهرسازان مطرح شده است. بالابودن فراوانی مد سفر اتومبیل شخصی و افزایش روزافزون ترافیک در پایتخت ایران، مشکلاتی است که کلانشهر تهران با آن مواجه است. از سویی در نظر گرفتن کاربری زمین در مدلهای برنامهریزی حمل و نقل، تنها به عنوان ابزاری برای شبیه سازی، و عدم توجه به تعامل کاربری زمین و حمل ونقل از سوی برنامهریزان شهری، موجب ناکارآمدی طرح های شهری تهران در خصوص آمد و شد میشود. تحقیق حاضر با هدف یافتن شاخصهای کاربری زمین جهت کاهش فراوانی سفر با اتومبیل شخصی و افزایش فراوانی دیگر مدهای سفر (پیاده و حمل ونقل عمومی) به تحلیل رابطه کاربری زمین و رفتار سفر در سه الگوی توسعهای مرکزی، متعارف و اتومبیل محور میپردازد. این تحقیق در پی پاسخ به این سوال است که آیا تفاوت در الگوی توسعهای محلات، موجب تفاوت در رفتار سفر میشود و یا به طور خاص، آیاشاخصهایگوناگونکاربریزمینبامدنظرقراردادنتفاوتهایجمعیتی- اقتصادی،ترجیحاتونگرشهاوعاداتسفرافرادبررفتارسفرتاثیرمیگذارند؟ سه محدوده مطالعاتی منیریه، کوی بیمه و شهرک گلستان در شهر تهران جهت یافتن رابطه میان رفتار سفر و الگوی توسعه ( کاربری زمین) انتخاب گردید. این تحقیق مبتنی بر روش ذهنی و جمعآوری اطلاعات در سطح جزئی، تاثیرات معیارهای کاربری زمین، جمعیتی –اقتصادی، نگرشها و عادات سفر و ترجیحات افراد جهت انتخاب محل سکونتشان را بر فراوانی مدهای مختلف سفر به مقاصد غیرکاری بدست آورده است. تحقیق حاضر با روش تحلیلی و اکتشافی ابتدا با استفاده از روش تحلیل عاملی و تحلیل رگرسیونی تاثیرات معیارهای مطروحه بر فراوانی سفر به تفکیک مدهای انتخابی، یک بار با مجموع اطلاعات سه محدوده مطالعاتی و بار دیگر به تفکیک محدودههای مطالعاتی جهت مدنظر قراردادن تفاوتهای جمعیتی- اقتصادی و نگرشها و عادات سفر الگوهای توسعهای را مورد سنجش قرار داده است. در نهایت با استفاده از مدل یابی مدل ساختاری تاثیرات عوامل بر یکدیگر نیز بدست آمده است. به طور کلی نتایج نشان میدهد عوامل نگرشها وعادات سفر در محلات مختلف به طور مستقیم و غیر مستقیم بر فراوانی مدهای مختلف سفر تاثیر دارند. با این حال شاخصهای کاربری زمین از قبیل عوامل دسترسی به سیستم حمل ونقل عمومی، تنوع کاربریها و قابلیت دسترسی به مقاصد غیرکاری با مد نظر قراردادن تفاوت های جمعیتی- اقتصادی – عادات و نگرش ها، نیز بر رفتار سفر تاثیر میگذارند. در خصوص مدهای مختلف سفر نتایج حاکی از آن است که شاخصهای کاربری زمین، عادات و نگرشها و خصوصیات جمعیتی –اقتصادی به طور همزمان بیشترین تاثیر را بر رفتار سفر پیاده داشته است تا دیگر مدهای سفر. در خصوص محلات نیز تاثیر نگرش ها و عادات سفر در محله اتومبیلمحور بر فراوانی مدهای مختلف سفر بیش از دیگر محلات است، با این حال نقش شاخصهای کاربری زمین بر فراوانی سفر به تفکیک مدهای سفر در این محله نیز برجسته است. در نهایت میتوان چنین اذعان داشت اگر سیاست های برنامه ریزی کاربری زمین گزینه های مختلفی برای کاهش رانندگی ارائه داده و دیگر مدهای سفر تشویق شوند، ساکنین نیز بیشتر از مدهای غیر اتومبیل شخصی استفاده خواهند کرد.
- Abstract
- Tehran has been blamed for high levels of automobile travel. The question how we could reduce the frequency of auto mode and increase frequency of the other modes- walk and transit- is a challenged for urban planners. Studies show that, residents of neighborhoods with higher levels of density, land-use mix, transit accessibility, and pedestrian friendliness drive less than residents of neighborhoods with lower levels of these characteristics. It shows that patterns of land development of neighborhoods affect travel behavior of residents. However, a key question largely is unanswered: whether pattern of neighborhood land development influences travel behavior or whether travel attitudes and preferences and socio-demographic characteristics influence travel behavior? In other words, if differences in the built environment are associated with differences in travel behavior, after accounting for socio-demographic characteristics and for attitudes and preferences? More specifically, environments where residents are closer to destinations and have viable alternatives to driving are in fact associated with less driving. Here factor analysis, linear regression analysis and structural Equation Modeling are used to investigate the relationship between neighborhood characteristics and travel behavior while taking into account the role of travel preferences and neighborhood preferences in explaining this relationship.I explored the relationship between the residential environment and nonworktravel frequencies by auto, transit, and walk/bicycle modes. In fact, a multivariate analysis of cross sectional data in three different land development patterns of neighborhoods of Tehran-Monirye, Bime and Golestan shows that differences in travel behavior between neighborhoods are largely explained by attitudes. And it largely is influenced by number of autos that residents have. However, distance to transit, land use diversity as well as destination accessibility as land use index sign
