عنوان پایان‌نامه
روش های حقوقی تخصیص ریسک در قراردادهای بی اوتی
- رشته تحصیلی
- حقوق تجاری اقتصادی بین المللی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3634;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 65106
- تاریخ دفاع
- ۱۹ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- لیدا اسدی
- استاد راهنما
- مجید غمامی
- چکیده
- با توجه به رواج قراردادهای ساخت، بهره¬برداری و انتقال (بی او تی) در کشورهای در حال توسعه از جمله میهن عزیزمان ایران و نقش گسترده این قراردادها در توسعه و پیشبرد صنایع زیربنایی دولت¬ها و لزوم بررسی ریسک¬های قراردادهای مذکور و نحوه تخصیص آن¬ها میان دولت میزبان و سرمایه¬گذار، می¬بایست کلیه روش¬های حقوقی تخصیص ریسک بررسی شده و نقش آن¬ها در تخصیص بهینه ریسک¬های قرارداد بی او تی مد نظر قرار گیرد. قرارداد بی او تی و معاهدات سرمایه¬گذاری و قوانین و مقررات دولت میزبان، ابزارهایی هستند که جهت نیل به هدف تخصیص بهینه ریسک در قرارداد بی او تی به کار گرفته شده و به همین دلیل، بررسی ساز و کار هر یک از این راهکارها و تغییرات مورد نیاز آن امری ضروری بوده تا ریسک¬های قرارداد بی او تی به طور بهینه به طرفین آن اختصاص داده شده و موجب افزایش کارآیی پروژه گردد. هدف این پایان¬نامه، ارائه مدلی جهت تخصیص بهینه ریسک میان طرفین قرارداد بی او تی با استفاده از روش¬های حقوقی مختلف و ارائه راهکارهای لازم جهت تجهیز قرارداد بی او تی و برخورداری آن از توانایی تخصیص بهینه ریسک با انگیزه کاهش نیاز طرفین به رجوع به معاهدات و قوانین و مقررات دولت میزبان می¬¬باشد.
- Abstract
- Considering the widespread use of the Build –Operate-Transfer (BOT) contracts in developing countries such as our beloved Iran and the far-reaching implications of such contracts on the development of the infrastructure projects of the host country, the legal methods of assessment of risks arising out of such contracts and the most effective way of allocation of those risks on each party (investor and the host government) should be clearly examined. Given the necessity of such examniation, all legal methods of allocation of risks and their impact on the BOT contracts should be taken into account. An effective method of risk allocation in BOT contracts is inspired by several factors amongst which the parties freedom of setting out the contractual terms and conditions, investment treaties and the legal atmosphere of the host countries play the most important role and therefore the examination of such factors, is essential to reaching an effective and fair project risk allocation model. The goal of this thesis, is to provide a model for the most effective way of allocating the risks of BOT contracts between the parties (investor and the host government) by using various legal tools, and introducing the most efficient ways to improve the BOT contracts and to decrease the need of the parties to seek the redress from international treaties and laws and regulations of the host country.
