عنوان پایان‌نامه
تحلیل انتقادی گفتمان سینمای کمدی ایران بعد از انقلاب اسلامی
- رشته تحصیلی
- مطالعات فرهنگی ورسانه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 61489;کتابخانه دانشکده علوم اجتماعی شماره ثبت: رس 4530
- تاریخ دفاع
- ۲۷ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- ایدا حسینی فر
- استاد راهنما
- حمید عبداللهیان
- چکیده
- این پایان نامه در رشته مطالعات فرهنگی و رسانه تولید شده و به تحلیل انتقادی گفتمان سینمای کمدی ایران و چگونگی شکل گیری روابط قدرت و تغییر این ژانر در سه دوره ی بعد از انقلاب اسلامی پرداخته است. هدف پایان نامه پاسخ به پرسشهای زیر است. آیا گفتمان سینمای کمدی ایران مبتنی بر حفظ نظم اجتماعی موجود و اهداف نهاد قدرت بوده است؟ آیا این گفتمان تحت تاثیر یکی یا چند ساختارهای کلان اجتماعی ایران به وجود آمد؟ و آیا خود، گفتمان های جدیدی تولید کرد؟ آیا می توان این گفتمانها را از یکدیگر تمیز داد؟ برای پاسخ به این پرسشها، با استفاده از رویکرد نظری تحلیل انتقادی گفتمان از نورمن فرکلاف و ترکیب روش شناسی پیشنهادی وی با روش شناسی جیمز پل گی و همچنین با در نظر گرفتن شاخص های ژانر کمدی و میراث های نمایش های شادی آور مردمی در تاریخ ایران، قالبی مشخص جهت تحلیل انتقادی گفتمان فیلم های کمدی ارائه شد. پس از ارائه تحلیلی درباره روند شکل گیری مدلی عملیاتی برای تحلیل فیلم ها، برای هر دوره دو فیلم برجسته انتخاب و تحلیل شد. از مجموع نتایج، این دستاورد حاصل شد که سینمای کمدی ایران بعد از انقلاب اسلامی در سه دوره، سه گفتمان متفاوت و در واقع سه ژانر فرعی را بوجود آورده است. این سه دوره به ترتیب در سالهای 57 تا 67، به عنوان حاکمیت گفتمان میانه رو (چندگانه)، در سالهای 68 تا 84 ، به عنوان حاکمیت گفتمان محافظه کار (جهت گیری کننده) و در سالهای 84 تا 88 ، به عنوان حاکمیت گفتمان منتقد (مقاومت) از یکدیگر قابل تمایز می باشند. پایان نامه از این جهت موفق شد تا ادعاهای خود را با یک تحلیل تجربی اثبات کند و برای پرسشهای بالا پاسخ مناسب فراهم آورد.
- Abstract
- This thesis which is written in media and cultural studies field set to critical discourse analyzing of Iran comedy cinema and the modality of power relation formation and changing of the comedy genre during three era after Islamic Revolution. Specifically, the thesis, answer to this question that whether the discourse of Iran comedy cinema was based on preservation of existing social order and institution of power goals? Under effect of which macro structures, the discourse has made? And which new discourses were produced by the discourse itself? To this end in this thesis with usage of theoretical approach of Norman Fairclough and combination of his methodology with methodology of James Pual Gee and also with consideration of comedy genre s indicator and legacy of popular comedy theatres during Iran history, a particular model was presented for analyzing of comedy films. After analyzing formation of the model modality in each era two films were selected and analyzed and by total conclusion this result was get that Iran comedy cinema had three different discourses during three eras. Indeed it has three subgenres ;between 1978 to 1988 it has a moderate discourse, between 1989 to 2004 it has a conservative one and between 2005 to 2013 it has a critical discourse which we named those discourses as subgenres respectively :multiple, orientation and resistance.
