عنوان پایان‌نامه
پاسخ و سازگاری عوامل تحریکی و مهاری آسیب عروق قلبی(TXA۲-PGI۲-COX۲ )به یک دوره تمرین مقاومتی در رت های دیابتی
- رشته تحصیلی
- تربیت بدنی و علوم ورزشی - فیزیولوژی‌ورزشی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 1026;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 61513
- تاریخ دفاع
- ۲۴ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- آیدا بهرامیان
- استاد راهنما
- عباسعلی گائینی
- چکیده
- مقدمه و هدف: شرایط التهاب مزمن در بیماری دیابت با بیان آنزیم سیکلواکسیژناز 2 (COX2) همراه است. از متابولیت های مهم این آنزیم که در هموستاز قلبی عروقی نقش مهمی دارند، پروستاسایکلین (PGI2) و ترومبوکسان A2(TXA2) می‌باشد. هدف پژوهش حاضر مطالعه پاسخ و سازگاری آنزیم های COX2، PGI2 و TXA2به فعالیت ورزشی مقاومتی فزاینده در رت‌های ویستار دیابتی بود. روش‌شناسی: در مطالعه‌ای تجربی تعداد 49 سر رت ویستار پس از انجام مطالعه آزمایشی، به 4 گروه فعالیت ورزش مقاومتی کوتاه مدت (10=n)، کنترل کوتاه مدت (10=n)، تمرین مقاومتی طولانی مدت (12=n) و کنترل طولانی مدت (12=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل یک نوبت 10 تکراری بالا رفتن از نردبان تمرینات مقاومتی همراه با وزنه متصل به قاعده دم (با توجه به حداکثر ظرفیت حمل وزنه هر رت) سه جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت‌ها بی‌هوش شده و خون گیری از قلب انجام شد، سپس قلب رت برداشته و بطن چپ جداسازی شد و برای سنجش شاخص‌های COX2،PGI2 TXA2استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS16 انجام شد. سطح معناداری 05/0>? در نظر گرفته شد. نتایج و یافته‌ها: نتایج آزمون t مستقل نشان داد در این پژوهش میزان COX2 قلب در گروه تمرین ورزشی مقاومتی و کنترل کوتاه مدت تفاوت معنی‌داری نداشت (349/0=p)، اما در گروه تمرین ورزشی مقاومتی طولانی مدت در حد معناداری بیشتر از گروه کنترل طولانی مدت بود (02/0=p). همچنین، این یافته‌ها نشان داد اختلاف معناداری بین میزان TAX2 قلب در گروه فعالیت ورزشی مقاومتی و کنترل کوتاه مدت (294/0=p) و تمرین ورزشی مقاومتی و کنترل طولانی مدت وجود نداشت (134/0=p). اختلاف معناداری بین میزان PGI2 قلب در گروه فعالیت ورزشی مقاومتی و کنترل کوتاه مدت (693/0=p) و تمرین ورزشی مقاومتی و کنترل طولانی مدت وجود نداشت (103/0=p). نتیجه‌گیری: فعالیت ورزشی مقاومتی تأثیر مفیدی بر عوامل التهابی، تحریکی و مهاری در عروق قلبی بیماران دیابتی ندارد و به نظر می‌رسد پروتکل یادشده تأثیر بارزی بر آسیب رگ‌های مویین قلبی ندارد.
- Abstract
- Background and aim: Chronic inflammation in diabetes syndrome is associated with Cyclooxygenase 2(COX-2) enzyme expression. The major metabolites of this enzyme which play an important role in cardiovascular hemostasis are Prostocyclin 2 (PGI-2) and Tromboxane (TXA-2). The main reason of mortality in diabetic patients which include microvascular and macrovascular injuries. The present study investigates the response and adaptation of COX-2, PGI-2 and TXA-2 on diabetic wistar rats to progressive resistance training. Methods: in an experimental study 49 wistar rats were purchased from Pasteur institute of Iran and divided into acute resistance exercise (n=10), acute control (n=10), prolonged resistance exercise (n=12) and prolonged control(n=12) groups. The prolonged resistance exercise protocol included 8 weeks (3 sessions per weeks) of 10 sets of ascending from ladder and free weights were attached to rats’ tails (this overload is determined by maximum capacity of carrying free weights).The animals were sacrificed 48 hours after the last session of training program and sample blood was taken. After the left ventricle was drained, COX-2, PGI-2 and TXA-2 were measured; the data were analyzed by t-test via spss16 software. Results: The results of independent t-test show no significant difference between PGI-2 level of heart in acute resistance exercise and control group (p=0.693) and prolonged resistance exercise and control group (p=0.103). Also, there were no significant difference between TXA-2 level of heart in acute resistance exercise and control group (p=0.134) and prolonged resistance exercise and control group (p=0.103). In this study there were no significant difference in COX-2 level of heart between acute resistance training and its control group (p=0.349), but in prolonged resistance exercise group this value was significant (p=0.02). Conclusion: It appears that resistance exercise doesn’t have any significant effect on inflammatory, stimulatory and inhibitory factors of microvascular and macrovascular in diabetic patients.
