عنوان پایان‌نامه

تاریخ نگاری محدث قمی در کتاب منتهی الامال



    دانشجو در تاریخ ۰۴ مهر ۱۳۸۸ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "تاریخ نگاری محدث قمی در کتاب منتهی الامال" را دفاع نموده است.


    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 1768ف;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 42598
    تاریخ دفاع
    ۰۴ مهر ۱۳۸۸
    دانشجو
    عباس شعبانی
    استاد راهنما
    احمد بادکوبه هزاوه

    یکی از محدثان معاصر ایران که به نگارش آثار تاریخی پرداخته شیخ عباس قمی(1294-1359ه.ق) است. کتاب منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل از جمله آثار وی در سیره‌ی چهارده معصوم(ص) می باشد که در دهه های اخیر از سوی آحاد مردم و علاقمندان به سیره‌ی پیشوایان دین همواره مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش در صدد تشریح و تبیین تاریخ نگاری محدث قمی در کتاب منتهی الآمال با رویکرد توصیفی است. منتهی الآمال در زمره‌ی آثار تاریخی تلقی می شود که با رویکرد محدثانه به رشته‌ی تحریردر آمده است. به طوری که نه تنها در نگارش کتاب بیشتر از منابع حدیثی بهره گرفته شده بلکه عمده‌ی مطالب آن نیز در قالب روایات و احادیث تدوین گردیده است. البته روش تاریخ نگاری اثر خبری – تبلیغی و شیوه‌ی تاریخ نگاری آن منقبت نویسی است. ضمن آنکه این کتاب از حیث دیدگاه، روش تاریخ نگاری، ارجاعات، سندیت و محتوا مورد نقد قرار‌گرفته‌است.
    Abstract
    One of the contemporary Muhadithin of Iran who has written historical books is Sheikh Abbas Qomi (1294-1359 AH.). The Montahi Alamal is one of his works in the life – style of fourteen innocents (peace be up on them), which has always been paid attention by the mobs of people and those who love the life-style of the leaders of the religion in the last decades. This research is aimed at the description and expression of the historiography of Muhadith Qomi in the Montahi Alamal by a expressive attitude. Montahi Alamal is regarded as one of the historical works which has been written by a Muhadith-based attitude, which not only Hadithi resources have been used for writing the book, but the majority of its subjects also have been written in the shape of Revayath and Ahadith. However, the method of the book is predicative-advertised and the style of its virtuography. In addition in terms of the attitude, method of historiography, references, authenticity and containing this book has been criticized.