عنوان پایان‌نامه
بررسی الودگی سگ های ولگرد در استان قزوین و گیلان به دیروفیلاریا ایمیتیس وتشخیص وجود باکتری و ولباشیا از نمونه های جداشده با استفاده از روش مولکولیPCR
- رشته تحصیلی
- انگل شناسی دامپزشکی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 26 ارشد;کتابخانه دانشکده دامپزشکی - مخزن مرد آباد شماره ثبت: 26 ارشد;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 60873
- تاریخ دفاع
- ۱۸ شهریور ۱۳۹۲
- دانشجو
- امین بخشانی
- استاد راهنما
- سیدحسین حسینی
- چکیده
- دیروفیلاریا ایمیتیس عامل بیماری فیلاریوز قلبی عروقی در سگ و انسان می‌باشد. انتشار این بیماری جهانی است ولی در نواحی معتدل، گرمسیری و نیمه گرمسیری بومی‌می‌باشد. آلودگی به این انگل در نواحی اندمیک در حال گسترش می‌باشد و ایران نیز یکی از مناطق اندمیک آلودگی در جهان است و با توجه به اهمیت این انگل لازم است جهت تشخیص، درمان و کنترل آلودگی برنامه ریزی لازم صورت گیرد . این انگل با باکتری ولباشیا ارتباط درون همزیستی دارد و با توجه به مطالعات بسیاری از محققین، ولباشیای همزیست با دیروفیلاریا ایمیتیس، در بیماریزائی، درمان و تشخیص فیلاریوزیس نقش اساسی دارد. تاکنون در ایران بررسی جامعی بر روی این باکتری انجام نگرفته است. در این مطالعه آلودگی سگ‌های ولگرد استان‌های قزوین، گیلان و مازندران به دیروفیلاریا ایمیتیس و دیپتالونما رکوندیتوم مورد مطالعه قرار گرفت و علاوه بر آن برای اولین بار در ایران در نمونه‌های خون آلوده به دیروفیلاریا ایمیتیس با استفاده از روش PCR، باکتری همزیست با دیروفیلاریا ایمیتیس مشخص و قسمتی از ژن FtsZ آن تکثیر و تعیین توالی گردید. همچنین قسمتی از ژن COI دیروفیلاریا ایمیتیس و دیپتالونما رکوندیتوم تکثیر و تعیین توالی گردید و با توالی‌های موجود در بانک جهانی ژن مقایسه شد. در این مطالعه 85 قلاده سگ ولگرد از استان‌های قزوین، مازندران و گیلان زنده گیری شد و نمونهها با دو روش نات اصلاح شده و کالبدگشایی از نظر حضور میکروفیلر در خون و کرم بالغ دیروفیلاریا ایمیتیس و دیپتالونما رکوندیتوم در کالبدگشایی مورد بررسی قرار گرفتند. میزان آلودگی به دیروفیلاریا ایمی- تیس در استان قزوین با دو روش نات اصلاح شده و کالبدگشائی به ترتیب20% و 66/26% و در استان گیلان 50% و 77/52% تعیین گردید. در استان مازندران با توجه به تعداد کم نمونهها دیروفیلاریا ایمیتیس گزارش نگردید که باید مطالعات تکمیلی در این رابطه انجام گیرد. در بررسی نمونه‌های خون با روش نات اصلاح شده میزان آلودگی در استان قزوین 10% و مازندران 26/5% تعیین شد. در استان گیلان نمونه مثبت به دیپتالونما رکوندیتوم دیده نشد. بیشترین درصد آلودگی به دیروفیلاریا ایمیتیس مربوط به استان گیلان (77/52%) و بعد از آن قزوین (66/26%) بوده است. در این مطالعه بین میزان وقوع آلودگی و عامل سن سگ‌های مورد مطالعه ارتباط معناداری وجود داشت. در رابطه با بررسی مولکولی باکتری همزیست با دیروفیلاریا ایمیتیس، از DNA جدا شده از نمونه‌های خون آلوده به میکروفیلر دیروفیلاریا ایمیتیس و دیپتالونما رکوندیتوم قسمتی از ژن FtsZ ولباشیا- پایپینتیس تکثیر گردید. هیچکدام از نمونه‌های خون آلوده به دیپتالونما رکوندیتوم مثبت نشدند و عدم همزیستی این باکتری با دیپتالونما رکوندیتوم تایید گردید. در نمونه‌های خون آلوده به دیروفیلاریا ایمی-تیس حضور ولباشیای همزیست به اثبات رسید. نتایج تعیین توالی نشان داد، توالی دیروفیلاریا ایمیتیس جدایه ایران با توالی‌های ثبت شده در بانک جهانی ژن تشابه بیش از 98% دارد. توالی دیپتالونما رکوندیتوم جدایه ایران تشابه بیش از 99% را نشان داد و در مقایسه توالی ولباشیای همزیست با دیروفیلاریا ایمیتیس جدایه ایران با توالی‌های موجود در بانک جهانی ژن تشابه 98% دیده شد.
- Abstract
- Dirofilaria immitis (Heart worm) are a parasitic round worm that is spread from host to host through the bites of mosquitoes. D. immitis has now spread to all locations where its vector is found, but it’s known as an endemic parasite in tropical and subtropical areas. D. immitis is one of the zoonotic parasite and it’s diagnosis, treatment and control are very important. In the present study the prevalence of infection with D. immitis and Dipetelonema reconditum were evaluated in three provinces including: Ghazvin, Gilan and Mazandaran; by Parasitological (Knott method) and Molecular (nested PCR) methods. In addition, to determine wolbachia as a endosymbiont bacteria in D. immitis by nested PCR was performed and a partial sequence of ftsZ gene amplified. During November 2012 till March 2013, 85 stray dogs (Ghazvin =30,Guilan= 36 and Mazanderan=19 ) were evaluated by modified knott and autopsy which was conducted for detecting Microfilaria in blood or adult worm in pulmonary vessels and heart. The results showed 20% infection of D. immitis in Ghazvin Province by knott method and 26.66% by autopsy. The rate of infection in Gilan was 50% by knott method and 52.77% by autopsy. The results of Mazandaran Province showed rare rate of infection and D. immitis was not detected in this region, further sampling would be required to verify this finding. Conventional nested PCR for wolbachia, amplified 147 bp sequence of the ftsZ gene and Wolbachia were not identified in blood samples with D. reconditum. Wolbachia which was isolated from D. immitis in Iran showed 98% homology with the sequences released in GenBank. The 547 bp of PCR product and 202 bp of nested PCR product of COI gene of D.immitis showed 98% homology with GenBank, and 487 bp of PCR product and 207 bp of nested PCR product of D. reconditum showed 99% homology with GenBank.
