تأثیر فناوری های ارتباطی وب ۲ بر ارتباطات سازمانی
- رشته تحصیلی
- مدیریت رسانه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 63855
- تاریخ دفاع
- ۱۵ مهر ۱۳۹۲
- دانشجو
- رضا قربانی
- استاد راهنما
- آرین قلی پور
- چکیده
- هدف این پژوهش بررسی ابعاد مختلف این پرسش است که چالشها و فرصتهای سازمانهای ایرانی، در پیادهسازی ابزارهای وب 2.0 برای ارتباطات درون سازمانی چیست. در این پژوهش ابتدا مطالعات انجام شده مرتبط در خارج از ایران مرور شده و در ادامه نتایج حاصل از پیادهسازی ابزارهای وب 2.0 در یک سازمان ایرانی بررسی شده است. بنابر آمارهای منتشر شده مراکز تحقیقاتی، روز به روز بر تعداد سازمانهایی که از فناوریهای وب 2.0 یا رسانههای اجتماعی برای تسهیل ارتباطات سازمانی استفاده میکنند افزوده میشود. برخی از این سازمانها ادعا میکنند میزان استفاده از فناوریهای وب 2.0 با افزایش سودآوری و سهم بازار سازمانها رابطه مستقیمی دارد. با این حال هر فناوری جدیدی در بدو ورود با انتقادهای فراوانی مواجه میشود. مدیران سازمانها به دنبال پاسخی برای این پرسش میگردند که آیا فناوریهای وب 2.0 صرفا یک موج زودگذر هستند یا روندی پایدار که ممکن است به بهبود عملکرد سازمانها منجر شوند. از زمانی که برای اولین بار اندرو مکآفی در سال 2006 اصطلاح سازمان 2.0 را برای توصیف سازمانهایی که از رسانههای اجتماعی درون سازمانشان استفاده میکنند به کار برد، تا امروز این مفهوم بستری برای بحث محققان در سطح جهان بوده است. گفته میشود در سازمانهای 2.0 گستره تعامل نسبت به سازمانهای معمول بیشتر است و ارتباطات سازمانی در درون و حتی با بیرون از سازمان سریعتر و موثرتر انجام میگردد. با این حال علاوه بر چالش جذب حداکثری افراد، موانع دیگری برای پیادهسازی سازمان 2.0 وجود دارد مانند: عدم درک صحیح مبانی سازمان 2.0، فرهنگ سازمانی نامناسب و هزینههای گزاف تغییر. وب 2.0 چاقویی دولبه است. هر اندازه بتواند سبب خیر برای سازمان شود، به همان اندازه هم میتواند منبع شر باشد. با این حال شر بودن احتمالی وب 2.0 به هیچ وجه توجیهگر برخورد سلبی با این پدیده نیست. سازمانها به جای برخورد سلبی باید با نگاهی انتقادی از این پدیده استفاده مطلوب ببرند. در این پژوهش چالشهای اساسی در پیادهسازی سازمان 2.0 در یک شرکت فعال در حوزه فناوری اطلاعات ایران، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. دادههای به دست آمده از طریق روش زمینه بنیان مورد بررسی قرار گرفته و نظریهای در زمینه تاثیر فرهنگ سازمانی بر اثربخشی ارتباطات سازمانی از طریق وب 2.0 ارائه شده است.
- Abstract
- The purpose of this research is to investigate on the different aspects of the question that what would be the challenges and possibilities of Iranian organisations in implementation of Web 2.0 tools for intraorganisational communications. In this research, first, the related studies outside Iran are reviewed, and then the results of application of Web 2.0 tools in an Iranian organisation are investigated. According to statistics by research centres, the number of organisations using Web 2.0 technologies or social media for facilitating organisational communications is increasing day by day. Some of these organisations claim that how much the organisations use Web 2.0 technologies is in direct relation with their increase of profitability and market shares of organisations. Yet, every new technology would face many criticisms at the beginning of its arrival. Managers of organisations are trying to find an answer to the question whether Web 2.0 technologies are merely a transient wave or a constant process which may result in the enhancement of the function of organisations. From the time Andrew P. McAfee first used the term "Enterprise 2" to describe the organisations which use social media in their organisation up until now, this concept has been a ground for discussion for scholars worldwide. It has been said that the extent of interaction of Enterprise 2.0 companies is more than usual organisations, and organisational communications within or even outside the organisaion are done faster and more efficient. Yet, besides the problem of maximum recruitment, there are other obstacles in the way of implementation of Enterprise 2.0, like: lack of understanding the basics of Enterprise 2.0, inappropriate organisational culture and extravagant costs on change, etc. Web 2.0 is a double-edged dagger; it can be a source of evil for the organisation as much as it can be a cause of good. Yet, the Web 2.0 being probably an evil is not a justification for the privative approac