عنوان پایان‌نامه

اثر گیاه Salvia sahendica (مریم گلی) و دوکسوروبیسین روی مرفولولژی، سیکل سلولی و آپوپتوز در سلول های سرطان پروستات انسانی LNcap



    دانشجو در تاریخ ۲۴ آذر ۱۳۹۲ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "اثر گیاه Salvia sahendica (مریم گلی) و دوکسوروبیسین روی مرفولولژی، سیکل سلولی و آپوپتوز در سلول های سرطان پروستات انسانی LNcap" را دفاع نموده است.


    محل دفاع
    کتابخانه پردیس علوم شماره ثبت: 5215;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 60570
    تاریخ دفاع
    ۲۴ آذر ۱۳۹۲
    دانشجو
    رویا تمیمی
    استاد راهنما
    حوری سپهری

    درمان‌های ترکیبی می‌توانند باعث بهبود اثرات درمانی گردند و نیز از طریق فعالیت سینرژیسمی، از اثرات جانبی داروها، بکاهند. در پژوهش حاضر بررسی کردیم که آیا اثر ترکیبی عصار S.sahendica‎/داروی دوکسوروبیسین، باعث القای آپوپتوز در سلول‌های سرطان پروستات انسانی، LNCaP‎ می‌شود و این که آیا این اثر از نوع سینرژیستیک است یا خیر؟ سلول‌های LNCaP‎، با دوزهای مختلف عصاره (‎???،??،??،?و ??? m/ml‎) و دارو (‎???،??،??و ??? nm/ml‎) به تنهایی و هم به صورت ترکیبی (دارو پیش از عصاره، بعد از عصاره و همراه با عصاره) تیمار شدند. تست MTT‎ به منظور مطالعه اثر ترکیبی عصاره و دارو انجام شد. بیشترین اثر کاهش زیستایی هنگامی مشاهده شد که ابتدا دوز موثر دارو و سپس دوز موثر عصاره را به سلول ها اضافه کردیم (‎3%/17‎زیستایی). میزان سلول‌هایی که دچار آپوپتوز و یا نکروز شده بودند به وسیله رنگ امیزی با اتیدیوم برماید و آکریدین اورنج تعیین شد. شمارش سلول‌ها مشخص کرد که بیشترین میزان آپوپتوز هنگامی رخ می‌دهد که سلول‌های LNCaP‎ ابتدا با دوز موثر دارو و سپس دوز موثر عصاره تیمار شوند (‎27%/34‎). بررسی چرخ سلولی توسط رنگ آمیزی قطعات DNA‎ با رنگ پروپودیوم یداید و خواندن توسط دستگاه فلوسایتومتری انجام شد. بر اساس این آزمایش، تیمار سلول‌ها با دوز موثر دارو در ابتدا و سپس دوز موثر عصاره، باعث القای ‎44%/95‎ توقف در فاز subG1‎ و تیمار با دوز بی اثر دارو در ابتدا و سپس دوز موثر عصاره، باعث القای ‎76/47‎ % توقف در فاز G2/M‎ می گردد. براساس مشاهدات انجام شده در این آزمایشات عصار S.sahendica‎ دارای اثر القای آپوپتوز بر روی سلول‌های LNCaP‎ است. از طرفی تیمار ترتیبی سلول های LNCaP‎ با ترکیبی از این عصاره و داروی دوکسوروبیسن، دارای اثر سینرژیسم بر روی القای کشندگی در این سلول‌ها می‌باشد.
    Abstract
    Combination therapy can be improved therapeutic effects and reduced side effects of medications through synergistic activity. we investigated whether the combined effect of Salvia.sahendica extract/ doxorubicin chemotherapy drug induces apoptosis in human prosate cancer cell line, LNCaP. DOXO's most distinctive adverse effect is cardiotoxicity. LNCaP cells were treated with different dose of salvia (5,25,50,100 and 150µM) and DOXO (10,50,100 and 200 nM) alone and in combination (DOXO before salvia, after salvia and with salvia). The effective dose of DOXO and salvia were determined 180±1.84 and 130±2.37, respectively. MTT assay was performed to study the sequence and simultaneous combined effect of DOXO and salvia. Most cytotoxic effect was observed when the effective dose of DOXO was followed by effective dose of salvia (3.17% viability). Cells that undergo apoptosis or necrosis were determined by Acridine Orange/Ethidium Bromide (AO/EB) Staining method. Cell counting revealed that the greatest amount of apoptosis occurs when the cells are treated with an effective dose of DOXO following by effective dose of salvia (27.34%). calculating CI (combination index) by compusyn software revealed synergistic interaction between S.sahendica extraction and DOXO in LNCaP cells. Analysis of Cell cycle by flow cytometry revealed the effective dose of DOXO following by effective dose of salvia induced 44.9 % subG1arrest That was higher than the effective dose of DOXO (3.49%) or salvia (35.33%) alone. Also cells treated with noneffective dose of DOXO following by effective dose of salvia revealed 76.47% G2/M arrest that was higher than the effective dose of DOXO (62.42%) or salvia (11.09%) alone. Based on this observations the extraction of S.sahendica induces apoptosis in LNCaP cells and the sequence combination treatment resulted in synergistic effects in LNCaP cells. In this way the side effects of DOXO can reduce by reducing its dose from 180 nM/ml to 10 nM/ml .