عنوان پایان‌نامه
بررسی جریان موسیقی راک درایران
- رشته تحصیلی
- سینما
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 8137;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 44044
- تاریخ دفاع
- ۱۴ مهر ۱۳۸۸
- دانشجو
- فریده صارمی
- استاد راهنما
- محمدباقر قهرمانی
- چکیده
- یکی از کلیدهای درک ژرف تر فرهنگ جوانان مطالعه ی بیان گری های موسیقایی آن هاست و موسیقی راک از زمان پیدایی اش تا به امروز به عنوان یکی از مظاهر فرهنگ جوانان و ابزاری برای ابراز خواست ها و پسندهای آن ها مورد توجه پژوهشگران اجتماعی بوده است. موسیقی راک در ایران نیز پدیده ی نوظهوری نیست و بیش از چهل سال از پیدایی آن در فضای فرهنگی کشور می گذرد. باوجود تلاش های چهار نسل از موزیسین ها، این موسیقی جایگاه خود را به عنوان موسیقی توده ی جوانان پیدا نکرده است. در این پژوهش کوشش شده است تا با مشخص ساختن چهارچوب مفهوم جوانی از منظر جامعه شناختی و نقش محوری موسیقی در فرهنگ جهانی جوانان، روند کلی شکل گیری این فرهنگ در ایران، جایگاه جامعه شناختی موسیقی راک در میان جوانان ایرانی و نیز خرده فرهنگ موزیسنهای این سبک توصیف و این فرضیه مطرح شود که دوگانگی فرهنگی ناشی از شکاف بین سیاست های سامان دهی نهادهای دولتی و نیازها و خواست های واقعی جوانان (چه پیش و چه پس از انقلاب) در ایران مانع شده است تا موسیقی راک جایگاه خود را در جریان اصلی موسیقی پیدا کند. به منظور ثبت هدفمند خطوط کلی جریان موسیقی راک در ایران از آغاز تا به امروز، در این پژوهش موزیسین های این سبک به چند نسل تقسیم شده اند: موزیسین هایی که بین سال های 1340 تا اواسط 1350 به این موسیقی می پرداختند، نسل اول بعد از انقلاب (دوره ی محدودیت موسیقی بین سالهای 1360 تا اواسط دهه ی 1370)، نسل دوم بعد از انقلاب (دوره ی نوزایی راک در میانه ی دهه ی 1370 همزمان با باز شدن نسبی فضای فرهنگی) و نسل سوم بعد از انقلاب که هم اکنون با وجود سخت گیری های نهادهای رسمی هم چنان به این موسیقی می پردازند. در این پایان نامه که پژوهشی است برای ساخت فیلم مستند «اسکورپیو» (گروه راک اند رولی که بین سالهای 54-1350 در تهران فعال بود)، علاوه بر استفاده از منابع مکتوب و نیز اسناد تاریخی و مواد بصری، نگارنده از پژوهش میدانی و گفتگو با تعدادی از موزیسنهای راک بهره گرفته است تا بخشی از تاریخ موسیقی مردم پسند ایران را تصویر کند که تا به امروز چندان مورد توجه تاریخ نگاران موسیقی و پژوهشگران اجتماعی نبوده است.
- Abstract
- Since its emergence, rock music has been considered as one of the defining aspects of the youth culture in sociological and cultural studies. Rock is not a new phenomenon in Iran and four generations of rock musicians can be identified; however it remains a minority movement. In this study youth culture and the central sociological characteristics of rock music associated with youth were defined in order to outline rock musicians' subculture in Iran and describe the dichotomy between official cultural policies and real interests of the youth (before and after the Revolution) which has banned rock from finding a place in Iranian mainstream music. To provide an extensive outline of forty years of rock music in Iran, the musicians are categorized in four generations in this thesis: 1) musicians who were practicing rock before the 1979 revolution, 2) first generation after the Revolution during the 1980’s when all kinds of music seek legitimacy, 3) musicians who make a new wave in rock movement during the cultural thaw in mid-1990’s and 4) young musicians of the present time who practice rock despite the disapproval of official cultural institutions. In addition to written sources, historical documents and audio-visual materials, field research and interviews with rock musicians were inevitable as a methodological approach in this thesis. Using these materials, the documentary film "Scorpio, an Iranian rock band (1971-75)", attempts to picture the Iranian rock musicians' subculture during 1960's and 1970's.
