طراحی فضاهای میان افزا در راستای باززنده سازی بافتهای تاریخی:نمونه موردی محله ناسار سمنان
- رشته تحصیلی
- مرمت و احیای بناها و بافتهای تاریخی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 68532
- تاریخ دفاع
- ۲۲ تیر ۱۳۹۲
- دانشجو
- سیمین فرهنگی
- چکیده
- طراحی فضاهای میانافزا از قرن نوزدهم میلادی مطرح شد و مسألهای است که به هنگام نیاز شهرها به توسعهی افقی و مطرح شدن امکان بهرهگیری از اراضی خالی و متروکهی میان بافتهای تاریخی مورد توجه قرار میگیرد. شهر معاصر در اثر تحولات ناشی از روند تاریخی خود، با کثرت معانی روبر بوده و اجزای آن غالبا فاقد معنای مشترک میباشند. لذا بایستی در پی اتصال عناصر شکل شهر برای ایجاد معنی مشترک باشیم که دریافت آن تنها از طریق مراجعه به تاریخ و فرهنگ امکانپذیر خواهد بود. با عطف به اینکه معماری معاصر در صورت ارزشمندی و برخورداری از ویژگیهای منحصر به فرد میتواند در آینده به میراث معماری آن کشور بدل گردد، اهمیت توجه به آن را دو چندان مینماید. لذا چرایی توسعهی درونی و چگونگی طراحی فضاهای میانافزا در بافتهای تاریخی و بویژ عوامل دخیل در ایجاد مقبولیت از بعد کالبدی بنای جدید، پرسشهای اصلی پژوهش حاضر به شمار میروند که به سه شیوهی کتابخانهای، میدانی و تطبیقی انجام یافتهاند. با مروری بر دیدگاه نظریهپردازان و منشورهای بینالمللی در زمینهی طراحیهای همگون با زمینه در مسیر تکاملی و نیز رقابتی توسعه و حفاظت، تحلیل نمونههای داخلی و خارجی مرتبط و نیز ادبیات موضوع در ایران و جهان، سعی در شناسایی انواع رویکردهای مداخله و از آن میان فضاهای میانافزا در قالب طراحیهای جدید شده است. با توجه به اینکه روش طراحی، وابسته به زمینه، زمان وقوع طرح و ویژگیهای بومی و تکنولوژیکی رایج در محل میباشد، سبک مرکب در میان سبکهای مختلف به کار رفته از مقبولیت بیشتری برخوردار است. بنابراین نیل به سیمای مطلوب شهری، در گرو توجه به عناصر مهمی از جمله توسعهی تاریخی، ساختار و دانهبندی شهر، تراکم، مقیاس، مصالح و جزئیات، منظر، چشماندازها و نشانهها است که به تفصیل به بیان عناصر مکمل هر یک جهت حفظ ارزشها و خلق زیبایی در منظر شهر تاریخی پرداخته شده و در انتهای پژوهش، مبانی منتج از آن در قالب طراحی مرکز رویدادهای اجتماعی در بافت تاریخی سمنان ارائه شدهاند.