عنوان پایان‌نامه

مطالعه تنوع DNA کلروپلاستی برخی از گونه های درمنه (Artemisia spp) با استفاده از روش PCR RFLP



    دانشجو در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۳۹۲ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "مطالعه تنوع DNA کلروپلاستی برخی از گونه های درمنه (Artemisia spp) با استفاده از روش PCR RFLP" را دفاع نموده است.


    محل دفاع
    کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد - مخزن6 شماره ثبت: 5615 ک;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 60684
    تاریخ دفاع
    ۲۷ شهریور ۱۳۹۲

    درمنه و افسنطین نام‌هایی هستند که در زبان فارسی قریب به اتفاق گیاهان جنس Artemisia که در ایران می‌رویند گفته می‌شود. این جنس بیش از 500 گونه و زیر گونه را شامل می‌شود.جنس درمنه دارای 34 گونه در ایران است که از لحاظ پراکنش، تراکم و پوشش از مهم‌ترینجنس‌های گیاهی ایران محسوب می¬شود. از آنجایی که هنوز یک ‏سیستم کلی برای طبقه¬بندی و فیلوژنی آن ارائه نشده است، ‏در این تحقیق سعی گردید تا با بررسی تنوع کلروپلاستیو روابط فیلوژنتیکی گونه¬های درمنه و مقایسه آن¬ها با گونه¬های دیگر موجود در جهان، مسیر تکاملی آن¬ها شناسایی و قرابت ژنتیکی آن¬ها مشخص گردد و فرم¬های‏ هاپلوتایپی خاص برای برخی گونه¬های ایران شناسایی گردد تا از این طریق بتوان کمکی به حفظ این ‏گنجینه ارزشمند ژنتیکی نمود. در این تحقیق چند شکلی در نواحی غیر کدشونده دی.ان.ا کلروپلاستی در 28 گونه درمنه ایران مورد مطالعه قرار گرفت. در ابتدا، 13 جفت آغازگر عمومیدی.ان.ا کلروپلاستی برای تکثیراستفاده شد و با توجه وضعیت تکثیر آغازگرها، شش جفت آغازگر (PB،BD ،Ic2،CS ،trnL-F و B2B3) برای مطالعه نهایی انتخاب گردید. محصولات واکنش زنجیره¬ای پلیمراز توسط سه آنزیم برشی MseI و EcoRIو TaqI هضم شدند در نتیجه از 14 ترکیب آغازگر-آنزیم مورد استفاده، 10 ترکیب حالت چندشکلی نشان دادند. نتایج نشان داد که A. armeniaca، A. incana، A. austriaca، A. melanolepis، A. oloveriana، A. turanicو A. turnifortianaاز الگوی نواری متفاوت¬تری نسبت به سایر گونه¬ها برخوردار هستند. قرارگیری این گونه¬ها در گروه¬های هاپلوئیدی خاص به صورت منفرد نشان داد که این دسته از گونه¬های درمنه دارای واگرایی بیشتری در بخش ژنوم کلروپلاست نسبت به سایر گونه¬ها هستند. نتایج حاصل از توالی یابی ناحیه trnL-Fپس از جهت تجزیه تبار زایشی نهایی بر اساس ماتریس داده¬های هم ردیف شدهو به روش ماکزیموم پارسیمونی و حداکثر شانس جهت بررسی روابط فیلوژنتیکی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج آنالیز پارسیمونی اطلاعات ناحیه trnL-Fشکل فضایی مشابهی را نسبت به گونه¬ها و دودمان مورد بررسی در دیگر مطالعات نشان داد. نتایج نشان داد که دو گونه A. turanicaو A. spicigeraفاصله ژنتیکی زیادی با دیگر گونه¬های درمنه مورد بررسی دارند. مطالعه حاضر و تحقیقات دیگران نشان داد که ناحیه trnL-Fدی.ان.ا کلروپلاستی به تنهایی در این سطح مفید نیست و نیاز است برای بررسی-های تکمیلی آینده از ناحیه¬های جدید ژنوم کلروپلاستی استفاده شود.
    Abstract
    Artemisia and Absinthium is said to be the most plants of genus Artemisia that are grown in Iran. The genus Artemisia is included more than 500 species and sub species. Thirty-four species of genus Artemisia have been reported in Iran, which is one of the most important genera of plants regarding distribution, density and coverage. Since no comprehensive classification and phylogenetic system has already reported for this genus, in this study chloroplast DNA diversity and phylogenetic relationships of Artemisia species in comparison with other species through the whole world, evolutionary history, genetic similarity and forms of specific haplotypes of some species from Iran were investigated towards maintenance this valuable germplasm. Polymorphisms were studied in non-coding regions of chloroplast DNA of 28 Artemisia species from Iran. 13 cpDNA primer pairs were evaluated for amplification and eventually six primer pairs (PB, BD, Ic2, CS, trnL-F and B2B3) were selected based on amplification pattern. PCR products were digested using Mse I, EcoR I and Taq I. Among 14 primer-enzyme combinations were used, 10 combinations showed proper polymorphisms. Results showed a completely different banding pattern in A. Armeniaca, A. incana, A. austriaca, A. melanolepis, A. oloveriana, A. turanic and A. turnifortiana compared to other species. Construction of specific haplotype groups shown that a greater divergence has been took place in chloroplast genome of these Artemisia species than other species. We constructed a molecular phylogeny of 28 Artemisia species by sequencing the trnL–F region of cpDNA. Our results showed similar topology than other references and suggested that A. turanica and A. spicigera are only distantly related to other Artemisia species. Phylogenetic analysis showed that the trnL–F region does not have sufficient variations to identify the 28 Artemisia species. It also revealed that there is a need to search new genome regions to classify members of this genus.