عنوان پایان‌نامه
جرم و مجرم در تئاتر برنار ماری کلتس، مطالعه موردی
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات فرانسه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/2053;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78963;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/2053;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78963
- تاریخ دفاع
- ۰۲ بهمن ۱۳۹۵
- دانشجو
- رودابه جم
- استاد راهنما
- ناهید شاهوردیانی
- چکیده
- چکیده برنار- ماری کلتس، نمادی از تئاتر عصیانگر، همچون نویسندگان ادبیات پوچی، احساس تبعید شده ای در عصر خود را دارد. وی که متکی به آثار نمایشنامه نویسان بزرگی چون شکسپیر و ماریووست و تحت تاثیر رمبو و کلودل قرار دارد، از تجربیات به دست آمده از سفرها و دانش چند ملیتی خویش نیز بهره می گیرد. آنچه که کلتس سعی دارد به تصویر بکشد، فرهنگ آفریقایی نابود شده توسط اروپایی ها، تاثیر جنگ بر انسان ها و احساس بیگانگی انسان عصر معاصر در برابر "دیگری"است. هدف این پایان نامه تحقیقاتی، بررسی این انسان های بیگانه و گمشده در میان خانواده، جامعه و همچنین بر روی صحنه تئاتر است. شخصیت های تئاتر کلتسکه بیشتر اوقات جوان هستند، اغلب برای فرار کردن و رهایی یافتن از آنچه که احاطه شان می کند، دست به اعمال خشونت آمیز میزنند که در نظر اول "جرم" محسوب میشنود. در این پژوهش واکنش های این مجرمین با بهره گیری از رویکرد ساختارگرا مورد مطالعه قرار گرفته اند. در این تئاتر، خشونت که نوعی واکنش به نابرابری های اجتماعی است، در گفتار شخصیت ها، اعمالشان و همچنین در فضایی که آن ها را محصور می کند، همواره نمایان است. صحنه های تاریک، فضای زندان وار و تو در تو و تک گویه های شخصیت های کلتس، استعاره هایی هستند از جهانی فاقد نور، امید و عشق که موجودات منزوی را زندانی کرده است. انزوای کلتس، که نه تنها در نوشته ها بلکه در زندگی دشوارش نیز در حال مبارزه بود، به شخصیت هایش که همواره در حال مبارزه هستند نیز راه یافته است.
- Abstract
- Résumé L’auteur du théâtre de révolte, Bernard-Marie Koltès se sent exilé comme les auteurs absurde. Lui qui se fonde sur l’ouvrage des grands dramaturges comme Shakespeare et Marivaux, influencé par Rimbaud et Claudel, profite aussi de ses expériences culturelles acquises lors de ses voyages et de ses connaissances multinationales. Koltès essaie de montrer la culture africaine écrasée par les Européens, l’influence de la guerre sur les hommes et le sentiment d’étrangeté de l’homme contemporain face à l’autrui. Le but de ce mémoire de recherche est d’étudier ces hommes étrangers et perdus dans leur famille, leur société aussi bien que sur la scène de théâtre. Les personnages koltésiens qui sont plutôt les jeunes, passent souvent à un acte violent pour s’en fuir et se libérer de ce qui les entoure ; acte qui est au premier regard considéré comme un "crime". Dans cette recherche, les réactions de ces délinquants sont étudiées avec une approche structurale. Dans ce théâtre, la violence qui est une réaction aux inégalités sociales, se manifeste toujours dans le langage des personnages, dans leurs actions et également dans l’espace qui les enferme. L’obscurité des scènes, l’espace carcérale et labyrinthique et les soliloques des personnages koltésiens, sont des métaphores d’un monde sans lumière, sans espoir et sans amour qui incarcère les êtres solitaires. La solitude de Koltès, en combat aussi bien dans son écriture que dans sa dure vie, a atteint ses personnages, en perpétuel combat.
